Op pad met Roos. Ik ben afhankelijk van de fietskar of het ov. (Of van de benenwagen natuurlijk). Gisteren moest ik naar Duh-Haag. Met de tram zou ik gaan.
Kriebels in mn buik op het moment dat de tram de halte nadert. Niet dat ik bang ben voor trams ofzo, maar hoe zal het gaan. Biedt iemand mij hulp aan om Roos incl. kinderwagen de tram in de sjouwen. Er staat een jonge gozer, een jonge meid en een ouder echtpaar klaar om in te stappen. Ik gok op de jongen. Maar hij probeert nog bij het oudere echtpaar voor te piepen, bang dat ie anders de tram niet haalt?! Baal baal, wat nu. Iedereen is binnen, alle deuren zitten dicht behalve de deur waar ik voor sta en eefje en roos staan dus nog buiten..
Ik probeer het zelf maar, maar merk gauw genoeg dat het niet lukt. Dus vraag ik maar aan mensen in de tram of iemand me kan helpen. Stom genoeg komt de bejaarde vrouw me helpen. Ik zeg nog tegen haar: 'Dat hoort u eigenlijk niet te doen, veel te zwaar.' Maar ik bedank haar tegelijkertijd hartelijk. Fijn, we zijn binnen.
Gelukkig werd ik goed geholpen met uitstappen door een meisje die het zelf aanbood. Ook de terugweg ging soepeltjes. Nou, dat is weer een stap richting zelfstandig reizen.
Met de fietskar is trouwens ook een feest hoor, spannend maar leuk! En Roos vindt het prima.. ze valt gauw genoeg in slaap!
Owja, ik lees het ffies over en bedenk dat ik toch bang ben voor trams. Vooral in R'dam en Duh-Haag. Daar rijden de tram kriskras over allerlei pleinen, echt oppassen daar! Bang is wel een groot woord, maar trams in grote steden zijn best spannend!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten