Ik heb een probleem; ik heb er vast en zeker wel meerdere, maar vandaag licht ik deze maar even toe. dat doe ik omdat ik steeds als ik me dit probleem herinner roep: 'hee, daar ga ik over bloggeren!' Tot nu toe is er nooit van gekomen, maar vandaag is dan eindelijk De Dag!
Als jong meisje (11/12 jaar) had ik een krantenwijk. Zaterdagochtend moest ik kranten rondbrengen. En zaterdagochtend rond een uur of 7 zijn er nog niet veel mensen uit de veren dus het was stil en leeg op straat. Ik kon me op die momenten goed inbeelden dat ik de enige nog was op de wereld. Als ik dan naar huis fietste was ik blij dat ik mijn moeder in de kijken koffie zag staan maken. Toch niet alleen!
Sinds ik de film Left Behind heb gezien en de boekenserie 'De laatste bazuin' heb gelezen, heb ik last van dit Opname Probleem. Misschien weet je wel waar het over gaat. Er zijn verschillende theorieen over het Eind der Tijden. Eén zo'n theorie is de Opnametheorie. (Alle?) Christenen worden opgenomen. Nu ben ik altijd bang dat ik als enige achterblijf.
Voorbeeld: Marinus verstopt zich in huis. Ik probeer hem te zoeken, maar kan hem echt niet vinden (haha, in ons kleine huisje kun je je blijkbaar goed verstoppen!) . Ik zeg: 'Marinus, ik vind het echt niet leuk, waar ben je nou?' Ondertussen borrelt mijn Probleem naar de oppervlakte. Ik denk: hij is echt weg, hij is opgenomen, zie je wel dat ik achterblijf.
Uiteindelijk bleek Marinus zich getransformeerd te hebben tot ons gezellige douchegordijn, hij was er wel, maar ik zag hem niet. Dus toen hij tevoorschijn kwam werd ik boos. 'Je moet je niet zo lang verstoppen, ik dacht dat je was opgenomen!'
Marinus lachen natuurlijk en eigenlijk is het ook wel een beetje idioot dat ik me daar druk om maak. Maar met dit Probleem word ik hoe dan ook regelmatig geconfronteerd.
Ander voorbeeld: ik zit alleen thuis en probeer iemand te spreken, mijn moedertje. Ik probeer alle nummers, probeer mijn vader te bereiken en mijn zussen. Maar NIEMAND neemt op. En het eerste wat ik denk: ow, ze zijn opgenomen!
Zul je net zien dat heel die theorie in praktijk niet doorgaat, heb ik me voor niets zo druk lopen maken!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Hier heerst absolute herkenning!!!!
Maar waarom maak je je zorgen? Je bent toch Christen en je bent toch vergeven? Waarom zou je je druk maken of je als enige achter zal blijven? If I were you, I'd enjoy life en leef het elke dag alsof het je laatste is en geniet vooral van je baby... Zorgen maken over opnemen zou ik maar niet doen... Leef je leven dichtbij God en het is okay... ;-)
Een reactie posten