Feestje vieren

Jonathan werd vrijdag 6 maanden oud. En dat is natuurlijk rede voor een feestje. Daar houden we wel van. Nou, we hebben het vrijdag uitgebreid gevierd. Eerst moesten we enorm haasten 's ochtends om op tijd bij het kinderdagverblijf te zijn. Ik moest werken en ik mocht de kinderen deze eerste echte wendag een aantal uur brengen. Na mijn werk moesten we heel erg opschieten om nog even naar de winkel te gaan. De dag was al bijna voorbij, maar het feest natuurlijk nog lang niet. Ik moest bij thuiskomst de kinderen even zoet houden, koken, tafel dekken, Marinus onder de douche sturen voor de oppas kwam, Jonathan eventjes knuffelen en troosten, hem tijdens het koken borstvoeding geven en ondertussen natuurlijk feest vieren. Hij was immers 6 maanden oud geworden.
Oppas kwam eten, Marinus bracht Roos naar bed, ik gaf de laatste instructies aan de oppas en bracht Jonathan naar bed en vervolgens gingen Marinus en ik er een avondje tussenuit!
't Was me een feestdag zeg!

Op rantsoen

Wij moesten de afgelopen weken erg zuinig doen. Best een interessante ervaring. En dan hebben wij nog het geluk dat we familie hebben die af en toe bij kan springen, zodat we alle vaste lasten konden betalen, maar daarna nauwelijks geld hadden voor de boodschappen. En tjonge, zoiets is reuze leerzaam.

Marinus tijdens het tanden poetsen: 'Joh, Eef, als het echt niet anders kan, kunnen we ook gewoon tandpasta eten.' (daar hebben we nog drie tubes van liggen)
Ik moest even schakelen - dit meent ie toch niet serieus? - het klonk behoorlijk serieus.
Ik vervolgens: 'Hé, goed idee, en dan als voorafje wat deodorant. Ligt ook niet zo zwaar op de maag en hebben we tegelijkertijd een twee gangen diner.'
Lekkerrrr!

Papa?

Marinus heeft zijn bedrijfsbusje ingeruild voor een mooie privé auto.
Maar Roos herkend het busje zodanig dat als ze hem ziet 'papa' roept. We stonden pas even bij vrienden/oud-collega en vrouw te kletsen. Hij heeft net zo'n busje en zijn neefje heeft, na het vertrek van Marinus, zijn busje gekregen. Komt neefje aanrijden en roept Roos hard door de straat: 'Papa!'
En terwijl papa gewoon naast haar staan is zij in de stellige overtuiging dat papa in het busje zit. Wat weet zij dat wij niet weten??

De O

van ongemakken. En die ene periode in de maand is soms best ongemakkelijk.
Eindelijk wil ik een beetje in de gaten gaan krijgen hoe mijn cyclus in elkaar zit. Dacht ik zowaar een hele nette cyclus te hebben, is 'mijn periode' ineens een week eerder aangebroken.
Ik zeg tegen Marinus dat ik het maar raar vind.
Hij: 'tja, kan gebeuren toch?'
Ik: 'waarschijnlijk dacht mijn lichaam "joh, die eef is toch al zo chagrijnig, dan zorgen we gewoon dat ze nu ongesteld wordt!". Slim, vind je niet?'

De aanhouder wint

Dat is geloof ik het principe van plantjes kweken.
Na een beroerde oogst, lijken mijn plantjes zowaar vooruitgang te boeken.
De resultaten van dit jaar: één aarbei, één cherrytomaat.
En ik vreesde voor een groene cherrytomaat, maar de laatste dagen is hij zijn groene jasje kwijt geraakt en kleurt hij rood!
En ik maar stug volhouden met een minibalkon op het noorden waar alleen vroeg in de ochtend enkele zonnestralen zich van hun beste kant laten zien.

Maar ik geloof dat de plantjes elk jaar sterker worden. Volgend jaar ga ik gewoon twee tomaatjes en twee aardbeien oogsten!