Lief

Marinus is lief. Dat zullen veel van jullie niet zo openlijk zeggen, maar ik ben met hem getrouwd, dus is het ook wat normaler dat ik dat van hem vind en dat ook zeg.

Nu komt er even een klein verhaaltje:
Ik heb eens een vak gevolgd, zwervers: aan de rand van de samenleving.
Echt een goed vak. Vooral omdat ik toch wel affiniteit heb met bijvoorbeeld straatkrantverkopers etc. Wil ze graag helpen. We hadden het tijdens een college over waarom er vooral veel mannen op straat leven. Daar is een logische verklaring voor. Veel mannen (dus niet allemaal!! Nu je niet meteen aangesproken voelen als je dit leest en een man bent!) zijn toch een beetje afhankelijk van een vrouw. Dat begint al van kleins af aan. Mannen gaan ook vaker later op kamers dan vrouwen. Ze blijven graag lang bij hun moedertje.
Op het moment dat een man bijvoorbeeld gaat scheiden (erg natuurlijk) moet ie zijn kleren wassen, al het papierwerk doen (er zijn genoeg mannen die dat al doen, maar er zijn ook veel vrouwen die die taak op zich nemen), daarnaast nog werken en emotioneel weer op de rails zien te komen. Een voorbeeld dat werd genoemd vond ik wel typerend. Sommige mannen zullen uit zichzelf nooit de afwas doen. Pas op het moment dat alle bekers of borden op zijn en meneer heeft één van die dingen nodig, zal hij de afwas wel moeten doen. Het leven kan dus al gauw rommelig en onduidelijk worden als je op zo'n manier leeft. En uiteindelijke belanden sommige mannen die geen vangnet hebben op straat.

Ik bedacht me dat Marinus ook nooit uit zichzelf de afwas zal doen. Als ik het aan hem vraag doet ie het met liefde, maar ik moet het wel eerst aan hem vragen.
Nu gebeurde gisteren het tot nog toe onmogelijke: ik was Roos in slaap aan het zingen - had al gezegd dat ik daarna ging afwassen - kom terug en Marinus heeft de vaat gedaan (incl. afdrogen)!!!! Superlief dus. En hij was erg moe na twee nachten weinig slaap. Nou, dat is dus wel superlief!

Hoera voor Marinus!