Ik heb een vriendin, Marjolein. Ik heb nog een vriendin uit de kerk, die heet ook Marjo(-en-dan-)lijn. Die laatste is met een Ben getrouwd. Ik heb ook een neefje dat Ben heet. Echt een schat! Behalve als hij met z'n 6 bijdehante jaren mij 'poepchinees' noemt. Gebrek in de opvoeding zullen we maar zeggen ;-)
Marjolein was gisteren bij mij, errug gezellig! Vooral omdat we samen aan het zwangeren zijn :-) . En nog meer vooral omdat ze gewoon zo gezellig is. Ze maakt op een gegeven moment de opmerking dat ze Roos iets weg vindt hebben van Ben. Grappig.
En echt grappig wordt het als ik 's avonds tegen Marinus zeg: 'joh, Marjolein vindt dat Roos iets weg heeft van Ben.'
Je begrijpt hoe zijn gedachten de verkeerde kant op zijn gehold. 'Welke Marjolei/ijn? En belangrijker, welke Ben?' Ik voel gauw genoeg aan dat hij denkt dat het over de man van Marjolijn gaat. How complicated haha! Dat probleem moeten we gauw de wereld uit helpen.
Dus heb ik maar heel gauw duidelijk gemaakt dat het 'onze Ben' was. Marinus: 'wie is nou weer onze Ben?' en dat het zwangere Marjolein was.
Pfuww.. gelukkig landde het uiteindelijk!
Gedachten doen soms rare dingen. En onduidelijke Eefjes zorgen voor ingewikkelde situaties..
woensdag 20 januari 2010
zaterdag 16 januari 2010
In opdracht van..
Een verveelde vriendin die eigenlijk heel hard aan het werk is.
Eigenlijk is deze blog heel wiskundig. Ik heb wiskunde altijd heel leuk gevonden. Vooral omdat ik toen zo'n heerlijke melige puber was die overal een grap in zag. Zo noemde ik en m'n gang (op z'n engels gelezen) meneer Koolmus, meneer de Koolmeester. Lachen man!
De formule gaat als volgt:
GTST + koffie = diep zinken.
Dit verreist enige uitleg vrees ik, dus hier komt ie:
Deze vriendin die heel hard aan het werk is momenteel is een rasechte theeleut. Bijna eng gewoon. Is het geen warme thee (die ze zo koud laat worden dat ze 'm als ijsthee kan drinken) dan drinkt ze gewoon ijsthee. Met een scheutje melk. Niet die ijsthee hoor, misschien wel het proberen waard?
Ik dacht dat ik haar redelijk heb leren kennen de afgelopen anderhalf/twee jaar, door babykomst zijn wel elkaar meer gaan zien. Maar sommige dingen wist ze goed geheim te houden. Gisteravond biechtte ze op dat ze naar GTST kijkt. Mijn mond viel open en mijn ogen rolde bijna uit hun kassen. Dat was iets wat ik zo niet bij haar vond passen. Ik had er eerlijk gezegd ook nooit bij stil gestaan of ze dat uberhaupt zou kijken. Maar alé.. ze kijkt GTST en moest dat gisteravond nog eventjes zien. Prima wat mij betreft. Ik ken sommige figuren uit de zeepserie. GTST was in de Bieslandhof altijd een verplicht nummer als ik met collega Marian moest werken. Die moest om 20.00 (koffiepauze) GTST kijken. En alle bellen van bewoners die hun bed uit rolde/vielen/wurmden (uit zweedse banden die tegenwoordig niet meer mogen) waren voor mij. Prima. Ludo en Barbera kunnen mij gestolen worden.
Van de ene verbazing rol ik vandaag in de andere. Je raad het al, theeleut drinkt koffie! Wat?!! Koffie??!! Hoor ik dat goed?! Dat zwarte drabje dat stijf staat van de cafeine??!! Dat?!
Ja, ze ging voor zichzelf een bakkie pleur zetten (lekkah op ze haags), om haar werk goed te kunnen doen. Dat betekent in haar geval met deze nieuwe baan vooral wakker blijven.
Opnieuw viel mijn mond open, rolde mijn ogen bijna uit mijn kassen en verloren zelfs mijn tanden haast hun grip. Vriendin drinkt koffie. Tjonge.. Nog nooit, werkelijk nog nooit heb ik koffie in haar buurt gezien, heb ik haar het woord 'koffie' horen gebruiken. Ze hebben thuis niet eens koffie (behalve van die instantkoffiezakjes die je soms gratis ergens bij krijgt en die mogen wij - de visite - dan opdrinken).
Ze merkt zelf op dat ze toch wel diep gezonken is. Ik vind het alles meevallen, ben natuurlijk wel verbaasd.
Ik zeg haar dat als ze koffie drinken vergelijkt met diep zinken, zij dan nog aardig drijft, maar Marinus als een baksteen op de drabbige koffiebodem ligt. Haar vraag of ik kan reddingszwemmen kan ik alleen beantwoorden met dat Marinus mijn oefenbaksteen is. (Hij houdt zelf trouwens niet zo van zwemmen, dus ik moet goed oefenen!!)
Laten we hopen dat haar zinktheorie niet klopt. Ik vind Marinus op het droge veel gezelliger. En vriendinnen die GTST kijken en één keer in hun leven koffie drinken vind ik geweldig! Zo blijf ik me af en toe verbazen :)
Eigenlijk is deze blog heel wiskundig. Ik heb wiskunde altijd heel leuk gevonden. Vooral omdat ik toen zo'n heerlijke melige puber was die overal een grap in zag. Zo noemde ik en m'n gang (op z'n engels gelezen) meneer Koolmus, meneer de Koolmeester. Lachen man!
De formule gaat als volgt:
GTST + koffie = diep zinken.
Dit verreist enige uitleg vrees ik, dus hier komt ie:
Deze vriendin die heel hard aan het werk is momenteel is een rasechte theeleut. Bijna eng gewoon. Is het geen warme thee (die ze zo koud laat worden dat ze 'm als ijsthee kan drinken) dan drinkt ze gewoon ijsthee. Met een scheutje melk. Niet die ijsthee hoor, misschien wel het proberen waard?
Ik dacht dat ik haar redelijk heb leren kennen de afgelopen anderhalf/twee jaar, door babykomst zijn wel elkaar meer gaan zien. Maar sommige dingen wist ze goed geheim te houden. Gisteravond biechtte ze op dat ze naar GTST kijkt. Mijn mond viel open en mijn ogen rolde bijna uit hun kassen. Dat was iets wat ik zo niet bij haar vond passen. Ik had er eerlijk gezegd ook nooit bij stil gestaan of ze dat uberhaupt zou kijken. Maar alé.. ze kijkt GTST en moest dat gisteravond nog eventjes zien. Prima wat mij betreft. Ik ken sommige figuren uit de zeepserie. GTST was in de Bieslandhof altijd een verplicht nummer als ik met collega Marian moest werken. Die moest om 20.00 (koffiepauze) GTST kijken. En alle bellen van bewoners die hun bed uit rolde/vielen/wurmden (uit zweedse banden die tegenwoordig niet meer mogen) waren voor mij. Prima. Ludo en Barbera kunnen mij gestolen worden.
Van de ene verbazing rol ik vandaag in de andere. Je raad het al, theeleut drinkt koffie! Wat?!! Koffie??!! Hoor ik dat goed?! Dat zwarte drabje dat stijf staat van de cafeine??!! Dat?!
Ja, ze ging voor zichzelf een bakkie pleur zetten (lekkah op ze haags), om haar werk goed te kunnen doen. Dat betekent in haar geval met deze nieuwe baan vooral wakker blijven.
Opnieuw viel mijn mond open, rolde mijn ogen bijna uit mijn kassen en verloren zelfs mijn tanden haast hun grip. Vriendin drinkt koffie. Tjonge.. Nog nooit, werkelijk nog nooit heb ik koffie in haar buurt gezien, heb ik haar het woord 'koffie' horen gebruiken. Ze hebben thuis niet eens koffie (behalve van die instantkoffiezakjes die je soms gratis ergens bij krijgt en die mogen wij - de visite - dan opdrinken).
Ze merkt zelf op dat ze toch wel diep gezonken is. Ik vind het alles meevallen, ben natuurlijk wel verbaasd.
Ik zeg haar dat als ze koffie drinken vergelijkt met diep zinken, zij dan nog aardig drijft, maar Marinus als een baksteen op de drabbige koffiebodem ligt. Haar vraag of ik kan reddingszwemmen kan ik alleen beantwoorden met dat Marinus mijn oefenbaksteen is. (Hij houdt zelf trouwens niet zo van zwemmen, dus ik moet goed oefenen!!)
Laten we hopen dat haar zinktheorie niet klopt. Ik vind Marinus op het droge veel gezelliger. En vriendinnen die GTST kijken en één keer in hun leven koffie drinken vind ik geweldig! Zo blijf ik me af en toe verbazen :)
zondag 10 januari 2010
Vers 5
Mensen speculeren wat af, wordt het Henk of Mattheus? Mijn zus (die ene) die zit zo erg te azen op z'n naam dat ze me vrijdag het volgende vroeg: 'joh, Eef, je kan het mij toch wel vertellen, ik houd het echt voor mezelf. Dat is toch leuk? Pleaseee???'
Nou, dat houden we dus echt nog even geheim. Als dat me lukt, want ik spreek hem al aan met z'n naam en soms verspreek ik me bijna in het bijzijn van anderen. Niet doen!!
Marinus z'n collega zit ook aardig te vissen naar z'n naam. Hij gelooft nergens in, heeft de bijbel wel eens gelezen en heeft in elk geval geraden dat onze zoon een bijbelse naam heeft gekregen. Hij is blijkbaar begonnen met het lezen van het nieuwe testament want hij dacht aan Mattheus of Johannes. Op ons ontkennende antwoord vroeg hij afgelopen vrijdag: 'wordt het dan misschien gewoon 'vers 5' of uhh.. 'psalm'?' Lachen!
Uhh.. nee. Wel origineel trouwens. En dat vinden wij opzich wel leuk, een beetje origineel. Maar dat ben je tegenwoordig al gauw niet meer. We zijn nog wel even in beraad over zijn gokjes. Misschien wordt z'n tweede naam wel 'psalm' :)
Nou, dat houden we dus echt nog even geheim. Als dat me lukt, want ik spreek hem al aan met z'n naam en soms verspreek ik me bijna in het bijzijn van anderen. Niet doen!!
Marinus z'n collega zit ook aardig te vissen naar z'n naam. Hij gelooft nergens in, heeft de bijbel wel eens gelezen en heeft in elk geval geraden dat onze zoon een bijbelse naam heeft gekregen. Hij is blijkbaar begonnen met het lezen van het nieuwe testament want hij dacht aan Mattheus of Johannes. Op ons ontkennende antwoord vroeg hij afgelopen vrijdag: 'wordt het dan misschien gewoon 'vers 5' of uhh.. 'psalm'?' Lachen!
Uhh.. nee. Wel origineel trouwens. En dat vinden wij opzich wel leuk, een beetje origineel. Maar dat ben je tegenwoordig al gauw niet meer. We zijn nog wel even in beraad over zijn gokjes. Misschien wordt z'n tweede naam wel 'psalm' :)
donderdag 7 januari 2010
Het beloofde pakket
Aan meneer Lagermann. Hoe komt die meneer erbij?
Anyway.. er zijn inderdaad flessen wijn bezorgd. En ze zijn volgens Marinus erg lekker. Ik heb nu denk ik al 1,5 jaar geen alcohol gedronken. En eigenlijk vind ik dat ook wel best zo. Vooral natuurlijk omdat ik weet waar ik het voor doe. Eerst zwanger zijn, dan negen maanden borstvoeding geven en dan weer zwanger zijn. Allemaal met het oog op onze spruitjes.
Maar als er dan superdeluxe flessen wijn binnenkomen, flessen die je in de speciale wijnen winkel liever laat staan als je het prijskaartje ziet hangen, dan denk ik stiekem toch wel 'ahhh.. is het echt zooo lekker??? Laat me proeven!'
Maar nee, ik ben een autist als het gaat om de zorgen voor (ongeboren) baby's. Geen alcohol, geen rookruimte etc. etc. En ik ben een echte groentenfreak!
Je moet eens bedenken dat we in Nederland schreeuwen om 200 gram groenten p.p.p.d. Als ik denk aan het portie groenten wat vroeger op m'n bordje belandde dan slaat de schrik me om het hart. Dat was min 2 ons! Het was in elk geval weinig en dat was ook nog eens normaal. Best vreemd eigenlijk, want in veel landen in de wereld is er weinig groenten te vinden en bovendien is groenten heel erg duur. En wij zijn ongezond als we minder dan 2 ons eten. Tja.. overdrijven is ook een vak. Het zal vast en zeker gezond zijn, maar het is voor veel mensen ook niet haalbaar. Bijvoorbeeld bij het maken van boerenkool. Als ik dan 4 ons boerenkool bij de aardappeltjes doe, dan vind ik geen aardappel terug.
Als het even kan laat ik een aardappel liggen en eet ik alle groenten op. Heerlijk! En dan ben ik die lekkere wijn zo weer vergeten. Dat komt over een jaar wel weer.
Anyway.. er zijn inderdaad flessen wijn bezorgd. En ze zijn volgens Marinus erg lekker. Ik heb nu denk ik al 1,5 jaar geen alcohol gedronken. En eigenlijk vind ik dat ook wel best zo. Vooral natuurlijk omdat ik weet waar ik het voor doe. Eerst zwanger zijn, dan negen maanden borstvoeding geven en dan weer zwanger zijn. Allemaal met het oog op onze spruitjes.
Maar als er dan superdeluxe flessen wijn binnenkomen, flessen die je in de speciale wijnen winkel liever laat staan als je het prijskaartje ziet hangen, dan denk ik stiekem toch wel 'ahhh.. is het echt zooo lekker??? Laat me proeven!'
Maar nee, ik ben een autist als het gaat om de zorgen voor (ongeboren) baby's. Geen alcohol, geen rookruimte etc. etc. En ik ben een echte groentenfreak!
Je moet eens bedenken dat we in Nederland schreeuwen om 200 gram groenten p.p.p.d. Als ik denk aan het portie groenten wat vroeger op m'n bordje belandde dan slaat de schrik me om het hart. Dat was min 2 ons! Het was in elk geval weinig en dat was ook nog eens normaal. Best vreemd eigenlijk, want in veel landen in de wereld is er weinig groenten te vinden en bovendien is groenten heel erg duur. En wij zijn ongezond als we minder dan 2 ons eten. Tja.. overdrijven is ook een vak. Het zal vast en zeker gezond zijn, maar het is voor veel mensen ook niet haalbaar. Bijvoorbeeld bij het maken van boerenkool. Als ik dan 4 ons boerenkool bij de aardappeltjes doe, dan vind ik geen aardappel terug.
Als het even kan laat ik een aardappel liggen en eet ik alle groenten op. Heerlijk! En dan ben ik die lekkere wijn zo weer vergeten. Dat komt over een jaar wel weer.
dinsdag 5 januari 2010
Titelloos
Ik wil best iets schrijven, maar het belooft niet iets spectaculairs te worden. Grappige dingen vergeet ik weer snel en serieuze zaken vind ik soms te deprimerend om over te schrijven. Dus dan gaat het maar nergens over.
Het gaat er in elk geval om dat mijn schoonmoeder bij het openen van de blog niet denkt: 'tjonge, weer snow down, dat hebben we inmiddels wel gelezen hoor.'
Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Kansloos vandaag.
Mijn geheugen laat me in de steek. Ik bel een vriendin om te vragen naar het adres van iemand. Ik ben op weg naar 'iemands' verjaardag. Zonder adres. Vriendin zoekt het op en vertelt me het adres. Ik herhaal het intussen een paar keer, wetende dat me een lastige taak te wachten staat; het adres onthouden. Ik hang even later op, herinner me wel de straatnaam, maar het huisnummer is met het ophangen van de telefoon spoorloos verdwenen. Om dan de politie te bellen voor een grootschalige zoekactie is ook zo wat, dus vriendin werd een sms gestuurd. De sms kun je altijd weer teruglezen he, wat een uitkomst.
En eindelijk kon ik verder.
Even later kwam ik er aan. In een knus kabouterhuisje. Marinus zou na zijn werk komen en ons dan weer mee terugnemen. Een uurtje later zag ik hem aan komen lopen, dus ik zwaai even en ga vervolgens verder met het vermaken van Roos op een plek waar vermaak gelijk staat aan gevaar. Hete thee, hete theepot, mooi servies wat je geweldig goed kapot kunt gooien, een hete kachel en kaarsen. Ik was druk aan de arbeid.
Even later komt Marinus binnen. Hij is verbaasd. Ik ben verbaasd omdat hij verbaasd is. Hij zegt: je zag me toch aankomen? Ik druk 3 keer op de bel en klop constant aan de deur, maar er werd niet open gedaan.
Oh, vergeten..
Gelukkig was Marinus de situatie ook weer gauw vergeten. Een beetje meezwangeren :)
Het gaat er in elk geval om dat mijn schoonmoeder bij het openen van de blog niet denkt: 'tjonge, weer snow down, dat hebben we inmiddels wel gelezen hoor.'
Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Kansloos vandaag.
Mijn geheugen laat me in de steek. Ik bel een vriendin om te vragen naar het adres van iemand. Ik ben op weg naar 'iemands' verjaardag. Zonder adres. Vriendin zoekt het op en vertelt me het adres. Ik herhaal het intussen een paar keer, wetende dat me een lastige taak te wachten staat; het adres onthouden. Ik hang even later op, herinner me wel de straatnaam, maar het huisnummer is met het ophangen van de telefoon spoorloos verdwenen. Om dan de politie te bellen voor een grootschalige zoekactie is ook zo wat, dus vriendin werd een sms gestuurd. De sms kun je altijd weer teruglezen he, wat een uitkomst.
En eindelijk kon ik verder.
Even later kwam ik er aan. In een knus kabouterhuisje. Marinus zou na zijn werk komen en ons dan weer mee terugnemen. Een uurtje later zag ik hem aan komen lopen, dus ik zwaai even en ga vervolgens verder met het vermaken van Roos op een plek waar vermaak gelijk staat aan gevaar. Hete thee, hete theepot, mooi servies wat je geweldig goed kapot kunt gooien, een hete kachel en kaarsen. Ik was druk aan de arbeid.
Even later komt Marinus binnen. Hij is verbaasd. Ik ben verbaasd omdat hij verbaasd is. Hij zegt: je zag me toch aankomen? Ik druk 3 keer op de bel en klop constant aan de deur, maar er werd niet open gedaan.
Oh, vergeten..
Gelukkig was Marinus de situatie ook weer gauw vergeten. Een beetje meezwangeren :)
Abonneren op:
Posts (Atom)