Ik wist voordat ik naar zwangerschapsgym (pufclub) ging niet dat we zo fanatiek moesten sporten. Tijdens het zwangeren hadden we natuurlijk een goed excuus om niet té actief te hoeven doen. Nu achteraf denkt mevrouw de gymdocent dat we de hele wereld aankunnen, zweten geblazen daar joh! Opdrukken, buikspieroefeningen e.d.
Echt puffen op de pufclub!
vrijdag 27 februari 2009
Niet wat ik wil, maar wat U wilt
Wat een rust, God de controle geven, Hij weet wat goed is. Zijn wil is het goede.
Vrijheid is de kracht het goede te doen en het slechte te laten. Veel mensen denken dat als je tot geloof komt dat je dan niet meer vrij bent. Ik las een artikel van de kok Ramon Beuk. Hij zegt: ik wil vrijheid, zelf kiezen wat ik wil.
Is dat vrijheid? God geeft vrijheid want Hij weet (wederom) wat het goede is. Wij zijn kortzichtig, hoe ver vooruit kunnen wij kijken? Er gebeurt veel wat we liever niet zouden willen meemaken, vaak reageren we vanuit onze 'ik'. Ik vond het echt niet tof, ik heb pijn hierdoor, ik moet nu opnieuw beginnen, ik vind zus en zo.
Elke dag God zeggen: doet U het maar, leidt U mij. De heilige Geest is er om met ons mee te gaan, ons te leren wat de wil van God is.
De wil is een onderdeel van onze ziel. Als je christen wordt komt je geest tot leven. God woont in ons. Het is natuurlijk mooi om God door ons hele wezen te laten werken, onze ziel en ook ons lichaam. Hoe doen we dat dan? Ons verstand moet steeds vernieuwd worden. Als ons verstand op Gods frequentie zit (door de bijbel te lezen bijvoorbeeld) is de heilige Geest gelinkt aan onze ziel en vervolgens aan ons lichaam.
Vb van genezing. God geneest, dat weten we. Het is niet altijd zichtbaar. Ik heb zelf van de zomer aan de lijve ondervonden dat God geneest.
Ik voelde niet meteen de genezing in mijn lichaam, maar in mijn verstand sprak ik steeds de genezing uit: dank U God voor uw genezende handen. Dank u Jezus, dat U dat gegeven heeft. Mijn extreme pijn in de rug was verdwenen. Een week later voelde ik weer pijn opkomen. Maar ik bedacht me dat woorden kracht hebben. En weer sprak ik de genezing uit: dank U God, dat de pijn in mijn rug over is. En ja hoor, de pijn verdween. Geweldig, want we moesten die week zo'n 10 uur in de auto zitten naar Oostenrijk. En ik heb sindsdien geen pijn meer gehad, cool he!
Ik bedacht me pas, n.a.v. een seminar, dat dit het was wat men soms noemt het vernieuwen van het verstand. Zo kon Gods Geest door mijn verstand en wil gaan werken in mijn lichaam. Zoals het plaatje wat ik geprobeerd heb te tekenen hierboven.
Ik hoor nu een mooie gebed: Heer, leer me te leven vanuit Uw karakter!
Handelen zoals God het wilt. Dat is niet iets wat wij heel goed kunnen, daar hebben we God zelf voor nodig, de heilige Geest. Maar op het moment dat we het bij God leggen en de woorden uitspreken wordt ons verstand vernieuwd en kan Gods Geest werken!
OV ole ole ole
Op pad met Roos. Ik ben afhankelijk van de fietskar of het ov. (Of van de benenwagen natuurlijk). Gisteren moest ik naar Duh-Haag. Met de tram zou ik gaan.
Kriebels in mn buik op het moment dat de tram de halte nadert. Niet dat ik bang ben voor trams ofzo, maar hoe zal het gaan. Biedt iemand mij hulp aan om Roos incl. kinderwagen de tram in de sjouwen. Er staat een jonge gozer, een jonge meid en een ouder echtpaar klaar om in te stappen. Ik gok op de jongen. Maar hij probeert nog bij het oudere echtpaar voor te piepen, bang dat ie anders de tram niet haalt?! Baal baal, wat nu. Iedereen is binnen, alle deuren zitten dicht behalve de deur waar ik voor sta en eefje en roos staan dus nog buiten..
Ik probeer het zelf maar, maar merk gauw genoeg dat het niet lukt. Dus vraag ik maar aan mensen in de tram of iemand me kan helpen. Stom genoeg komt de bejaarde vrouw me helpen. Ik zeg nog tegen haar: 'Dat hoort u eigenlijk niet te doen, veel te zwaar.' Maar ik bedank haar tegelijkertijd hartelijk. Fijn, we zijn binnen.
Gelukkig werd ik goed geholpen met uitstappen door een meisje die het zelf aanbood. Ook de terugweg ging soepeltjes. Nou, dat is weer een stap richting zelfstandig reizen.
Met de fietskar is trouwens ook een feest hoor, spannend maar leuk! En Roos vindt het prima.. ze valt gauw genoeg in slaap!
Owja, ik lees het ffies over en bedenk dat ik toch bang ben voor trams. Vooral in R'dam en Duh-Haag. Daar rijden de tram kriskras over allerlei pleinen, echt oppassen daar! Bang is wel een groot woord, maar trams in grote steden zijn best spannend!
Kriebels in mn buik op het moment dat de tram de halte nadert. Niet dat ik bang ben voor trams ofzo, maar hoe zal het gaan. Biedt iemand mij hulp aan om Roos incl. kinderwagen de tram in de sjouwen. Er staat een jonge gozer, een jonge meid en een ouder echtpaar klaar om in te stappen. Ik gok op de jongen. Maar hij probeert nog bij het oudere echtpaar voor te piepen, bang dat ie anders de tram niet haalt?! Baal baal, wat nu. Iedereen is binnen, alle deuren zitten dicht behalve de deur waar ik voor sta en eefje en roos staan dus nog buiten..
Ik probeer het zelf maar, maar merk gauw genoeg dat het niet lukt. Dus vraag ik maar aan mensen in de tram of iemand me kan helpen. Stom genoeg komt de bejaarde vrouw me helpen. Ik zeg nog tegen haar: 'Dat hoort u eigenlijk niet te doen, veel te zwaar.' Maar ik bedank haar tegelijkertijd hartelijk. Fijn, we zijn binnen.
Gelukkig werd ik goed geholpen met uitstappen door een meisje die het zelf aanbood. Ook de terugweg ging soepeltjes. Nou, dat is weer een stap richting zelfstandig reizen.
Met de fietskar is trouwens ook een feest hoor, spannend maar leuk! En Roos vindt het prima.. ze valt gauw genoeg in slaap!
Owja, ik lees het ffies over en bedenk dat ik toch bang ben voor trams. Vooral in R'dam en Duh-Haag. Daar rijden de tram kriskras over allerlei pleinen, echt oppassen daar! Bang is wel een groot woord, maar trams in grote steden zijn best spannend!
woensdag 25 februari 2009
Morgen is er weer een dag
Nou, dat is dus zo!
Behalve als het eind der tijden nadert..
Maar anders is er dus morgen gewoon weer een dag.
Een dag om met je goeie been uit bed te stappen.
Een dag om complimentjes te geven aan anderen.
Een dag om eens te glimlachen als iets je tegenzit.
Een dag om God te danken voor die dag.
Een dag om ..
Behalve als het eind der tijden nadert..
Maar anders is er dus morgen gewoon weer een dag.
Een dag om met je goeie been uit bed te stappen.
Een dag om complimentjes te geven aan anderen.
Een dag om eens te glimlachen als iets je tegenzit.
Een dag om God te danken voor die dag.
Een dag om ..
maandag 23 februari 2009
Pruttelpoep
Hier kwam Marinus mee hoor!
Roos maakt een boel herrie als ze poepert, ze pruttelt. Je hebt een boel poepbegrippen (tjonge, wat een niveau he?), daarvan is spetterpoep eentje die mijn broer graag gebruikt. De nieuw variant, met dank aan Roos, is dus pruttelpoep, of prutteltjespoep; hoe je het ook noemen wilt.
Tjonge, ik zie ineens op wikipedia dat mof eigenlijk poep betekent (of andersom). In het noorden van Nederland zegt men als men het heeft over poep, mof. Ik met m'n geschiedenis achtergrond wist dat nog niet en deel deze blijde boodschap graag met jullie. Vandaar dat de Duitsers het niet zo tof vonden om mof genoemd te worden..
En verder in het nieuws:
- Roos was zaterdag twee maanden! En we hebben haar vermaanddag niet eens gevierd!
- Eef is aan het solliciteren geslagen. We hopen op een parttime baan in het onderwijs. Ik heb er eigenlijk een heleboel zin in!
- Ik belde vandaag Mylene op, om haar allereerst te bedanken voor de speeltjes die we van hun hebben gekregen. Nadat ik na 15 minuten bellen had opgehangen bedacht ik me ineens dat ik het doel van het belletje vergeten was, ik had haar nog niet bedankt! = vergeetachtig:(
- Sommige mensen kunnen chagrijnig kijken; daar werd ik me vandaag erg bewust van. Komt het omdat het maandag is? Ow, het is zo heerlijk om vrolijk en blij te zijn en te kijken. Als iemand lacht, moet ik vanzelf ook lachen. Dat is toch veel leukerderder dan allemaal te chagrijnen?!
Doeii
Roos maakt een boel herrie als ze poepert, ze pruttelt. Je hebt een boel poepbegrippen (tjonge, wat een niveau he?), daarvan is spetterpoep eentje die mijn broer graag gebruikt. De nieuw variant, met dank aan Roos, is dus pruttelpoep, of prutteltjespoep; hoe je het ook noemen wilt.
Tjonge, ik zie ineens op wikipedia dat mof eigenlijk poep betekent (of andersom). In het noorden van Nederland zegt men als men het heeft over poep, mof. Ik met m'n geschiedenis achtergrond wist dat nog niet en deel deze blijde boodschap graag met jullie. Vandaar dat de Duitsers het niet zo tof vonden om mof genoemd te worden..
En verder in het nieuws:
- Roos was zaterdag twee maanden! En we hebben haar vermaanddag niet eens gevierd!
- Eef is aan het solliciteren geslagen. We hopen op een parttime baan in het onderwijs. Ik heb er eigenlijk een heleboel zin in!
- Ik belde vandaag Mylene op, om haar allereerst te bedanken voor de speeltjes die we van hun hebben gekregen. Nadat ik na 15 minuten bellen had opgehangen bedacht ik me ineens dat ik het doel van het belletje vergeten was, ik had haar nog niet bedankt! = vergeetachtig:(
- Sommige mensen kunnen chagrijnig kijken; daar werd ik me vandaag erg bewust van. Komt het omdat het maandag is? Ow, het is zo heerlijk om vrolijk en blij te zijn en te kijken. Als iemand lacht, moet ik vanzelf ook lachen. Dat is toch veel leukerderder dan allemaal te chagrijnen?!
Doeii
zaterdag 21 februari 2009
Herkenbaar?
Herken je dat? Dat je 's nachts eigenlijk moet slapen, of je hebt tenminste al wat geslapen, maar je gaat even naar de w of je wordt wakker omdat je kindje eten moet, dat je dan niet meer kunt slapen?
Dat heb ik dus. Op het moment dat ik dan uiteindelijk (meestal na twee uur ofzo) echt moe begin te worden en in slaap val, lukt me dat niet meer omdat madame dan weer eten wilt. Nah ja.. lastig dus.
En waar denk jij dan over na?
Ik denk na over ons nieuwe huisje. Waar ik inmiddels erg veel zin in heb. Ik zat bijvoorbeeld met het probleem: waar laten we de stofzuiger (we hebben niet veel inbouwkastruimte). Maar.. toen bedacht ik me vannacht dat we (lees: marinus) van een nis in het huis een mooie grote schuifkast kan maken. Hij heeft zich inmiddels bij zijn ouders bewezen (foto's volgen nog) en daar een supermooie inbouwkast gebouwd. Dat kan (iets minder luxe) natuurlijk ook bij ons. En dan kunnen we de vriezer en stofzuiger en alle andere troep kwijt. Ik heb alle troep die we daarin kwijt kunnen vannacht ook al uitgedacht. Sneu he.
En om de zoveel minuten zeg ik tegen mezelf: niet meer nadenken, doe nou niet, ga slapen. Maar dan gaan toch mijn gedachten weer de vrije loop. Als gevolg een moeie maar uitgedachte Eef. De hele dag hoef ik niet meer na te denken. Dus als je denkt: 'wat is die Eef nou een dombo', dan komt dat dus omdat slimme-Eef 's nachts leeft.
Dat heb ik dus. Op het moment dat ik dan uiteindelijk (meestal na twee uur ofzo) echt moe begin te worden en in slaap val, lukt me dat niet meer omdat madame dan weer eten wilt. Nah ja.. lastig dus.
En waar denk jij dan over na?
Ik denk na over ons nieuwe huisje. Waar ik inmiddels erg veel zin in heb. Ik zat bijvoorbeeld met het probleem: waar laten we de stofzuiger (we hebben niet veel inbouwkastruimte). Maar.. toen bedacht ik me vannacht dat we (lees: marinus) van een nis in het huis een mooie grote schuifkast kan maken. Hij heeft zich inmiddels bij zijn ouders bewezen (foto's volgen nog) en daar een supermooie inbouwkast gebouwd. Dat kan (iets minder luxe) natuurlijk ook bij ons. En dan kunnen we de vriezer en stofzuiger en alle andere troep kwijt. Ik heb alle troep die we daarin kwijt kunnen vannacht ook al uitgedacht. Sneu he.
En om de zoveel minuten zeg ik tegen mezelf: niet meer nadenken, doe nou niet, ga slapen. Maar dan gaan toch mijn gedachten weer de vrije loop. Als gevolg een moeie maar uitgedachte Eef. De hele dag hoef ik niet meer na te denken. Dus als je denkt: 'wat is die Eef nou een dombo', dan komt dat dus omdat slimme-Eef 's nachts leeft.
vrijdag 20 februari 2009
Schoonheit
Ik sprak met J. zondag in de kerk. Haar Friese schoonvader was ook in de kerk en ik zeg: heej, dat is je schoonheit!
Klinkt wel grappig.
Een verspreking:
Schoonmamma en ik hadden het even over R. in het ziekenhuis in Leiden. Zegt ze: 'is dat het Leids Universitair Museum?'
'Huh, museum' (ze had het nog niet door..)
'Ow nee, haha, LUMC he, medisch centrum natuurlijk!'
Toch ffies heel wat anders, alhoewel er veel te zien valt in zo'n ziekenhuis!
Klinkt wel grappig.
Een verspreking:
Schoonmamma en ik hadden het even over R. in het ziekenhuis in Leiden. Zegt ze: 'is dat het Leids Universitair Museum?'
'Huh, museum' (ze had het nog niet door..)
'Ow nee, haha, LUMC he, medisch centrum natuurlijk!'
Toch ffies heel wat anders, alhoewel er veel te zien valt in zo'n ziekenhuis!
woensdag 18 februari 2009
Prikkerdeprik
Vandaag kreeg Roos d'r eerste prikjes, arm kind. Ik vond dit al enorm zielig (ze kan namelijk heel zielig huilen). En dan bedenk ik me dat baby R. in het ziekenhuis ligt met constante prikjes in z'n lichaam (infusen enzo). Dat is pas zielig!
Ik kon Roosje troosten, maar pappa en mamma van de baby in het ziekenhuis kunnen hem niet eens echt vasthouden; nog niet. We hopen maar dat dat gauw mag gebeuren!
Ik kon Roosje troosten, maar pappa en mamma van de baby in het ziekenhuis kunnen hem niet eens echt vasthouden; nog niet. We hopen maar dat dat gauw mag gebeuren!
maandag 16 februari 2009
Gastschrijver Marinus (eenmalig)
Ow ja… Bloggen.
Al dagen loopt Eef aan m’n hoofd te zeuren dat ik moet gaan bloggen. Dus voor iedereen die gestemd heeft dat ik moet gastbloggen, of zoiets, bij deze! (En bedankt hè)
Ik zal wat misverstanden uit de wereld te helpen:
1: Ik ga GEEN blog beginnen. (Heb ik namelijk helemaal geen zin in)
2: Het is WEL toegestaan mij te vragen hoe m’n dag was. (Daarom hoef ik geen blog te
beginnen)
3: Ik heb NIET alle tijd van de wereld. (Ik verveel me af en toe en daar haakt Eef dan op in. Zo
ook deze aktie)
4: Bloggen is NIET leuk. (3 hoeraatjes voor de vrijheid van de mening)
Voor alle bloggers die dit lezen. Veel plezier met bloggen schrijven en lezen. Ik hou het lekker op lezen, dat kost me veel minder energie. Lang leve de spontaniteit van Eef. (Met een knipoog, want ik hou natuurlijk onwijs veel van d’r)
Blaffende honden en huilende baby's
Ik denk best veel. Zo dacht ik vroeger dat ik bang was voor honden. Behalve voor de hond van opa en oma 'Skippy'. Skippy, zo heette de hond van mijn opa en oma. Als kind geef je je opa en oma van die bijnamen he. Ik zit nu net te bedenken hoe ik mijn andere opa en oma dan noemde. Misschien opa en oma draadjesvlees. Mijn oma kan masterlijk vlees op tafel zetten. Maar om eerlijk te zijn weet ik het niet meer.
Ik ben erachter gekomen dat ik niet zozeer bang ben voor honden, maar alleen voor blaffende honden. Allereerst vanwege de mogelijke gehoorbeschadiging die je kunt oplopen in het bijzijn van een blaffende hond. En natuurlijk gaat er dreiging van zo'n beest uit. Kleine hondjes die blaffen zijn gewoon irritant, die produceren een hoog en schel geluid (au aan mijn oor). Grote honden die blaffen zijn gewoon groot en blafferig. Vooral na het verhaal van mijn broer over de hond van zn schoonmoeder. Die is groot en blaft, maar die eet ook nog eens kleine hondjes op, en schapen. Nou, bij zo'n hond hoef ik niet in de buurt te komen.
Ik vond huilende baby's ook best wel eng. Weet je, baby's zijn soms lastig te begrijpen, vooral als ze niet van jezelf zijn. En tot december toe waren de baby's niet van mezelf. Eigenlijk is het hetzelfde verhaal; huilende baby's zorgen ook voor potentiele gehoorbeschadiging. De eerste weken van Roos d'r leventje huilde ze lief en aandoenlijk. Maar blijkbaar komt daar hoe dan ook na een paar weken forse verandering in. Men, ze kan echt pijnlijk-aan-mijn-oren-huilen. En ze is dan nog zielig ook. Dus soms moet ik haar dan wel troosten - en dat doe ik natuurlijk heel erg graag - maar dat garandeert wel pijn in het oor. Nu ik Roos haar gepraat (lees: gehuil) beter kan interpreteren zijn huilende baby's ineens minder eng.
In dit huis is het ook onvermijdelijk om het gehuil niet te horen. Je MOET het horen. Natuurlijk komt dat omdat de baby graag gehoord wilt worden, maar in een twee kamer woning die overigens heel gehorig is, hoor je alles. (Deze woningen zijn oorspronkelijk voor bejaarden gebouwd. En omdat de gemiddelde bejaarde doof is hebben ze waarschijnlijk geen moeite gestopt in goeie geluidsisolatie) Gelukkig is Roos geen huilerd hoor. Maarja, soms moet ze wel even huilen.
En eigenlijk komt het dan neer op het feit dat ik medelijden heb met onze bovenbuurman. Kijk;
Deze woningen bestaan uit drie verdiepingen. Op de bovenste etage woont een gezin met decemberbaby, dan tussenin de buurman zonder baby (nog jong en hij houdt van een feestje) en dan komen wij met baby. Achhhh.. twee huilende baby's en een babyloze tussenbuurman, dat wekt toch wel medelijden op bij ons.
Maar.... volgende maand krijgen we de sleutel van ons nieuwe stulpje! Hoera voor ons en voor de bovenbuurman!
Ik ben erachter gekomen dat ik niet zozeer bang ben voor honden, maar alleen voor blaffende honden. Allereerst vanwege de mogelijke gehoorbeschadiging die je kunt oplopen in het bijzijn van een blaffende hond. En natuurlijk gaat er dreiging van zo'n beest uit. Kleine hondjes die blaffen zijn gewoon irritant, die produceren een hoog en schel geluid (au aan mijn oor). Grote honden die blaffen zijn gewoon groot en blafferig. Vooral na het verhaal van mijn broer over de hond van zn schoonmoeder. Die is groot en blaft, maar die eet ook nog eens kleine hondjes op, en schapen. Nou, bij zo'n hond hoef ik niet in de buurt te komen.
Ik vond huilende baby's ook best wel eng. Weet je, baby's zijn soms lastig te begrijpen, vooral als ze niet van jezelf zijn. En tot december toe waren de baby's niet van mezelf. Eigenlijk is het hetzelfde verhaal; huilende baby's zorgen ook voor potentiele gehoorbeschadiging. De eerste weken van Roos d'r leventje huilde ze lief en aandoenlijk. Maar blijkbaar komt daar hoe dan ook na een paar weken forse verandering in. Men, ze kan echt pijnlijk-aan-mijn-oren-huilen. En ze is dan nog zielig ook. Dus soms moet ik haar dan wel troosten - en dat doe ik natuurlijk heel erg graag - maar dat garandeert wel pijn in het oor. Nu ik Roos haar gepraat (lees: gehuil) beter kan interpreteren zijn huilende baby's ineens minder eng.
In dit huis is het ook onvermijdelijk om het gehuil niet te horen. Je MOET het horen. Natuurlijk komt dat omdat de baby graag gehoord wilt worden, maar in een twee kamer woning die overigens heel gehorig is, hoor je alles. (Deze woningen zijn oorspronkelijk voor bejaarden gebouwd. En omdat de gemiddelde bejaarde doof is hebben ze waarschijnlijk geen moeite gestopt in goeie geluidsisolatie) Gelukkig is Roos geen huilerd hoor. Maarja, soms moet ze wel even huilen.
En eigenlijk komt het dan neer op het feit dat ik medelijden heb met onze bovenbuurman. Kijk;
Deze woningen bestaan uit drie verdiepingen. Op de bovenste etage woont een gezin met decemberbaby, dan tussenin de buurman zonder baby (nog jong en hij houdt van een feestje) en dan komen wij met baby. Achhhh.. twee huilende baby's en een babyloze tussenbuurman, dat wekt toch wel medelijden op bij ons.
Maar.... volgende maand krijgen we de sleutel van ons nieuwe stulpje! Hoera voor ons en voor de bovenbuurman!
RoboRoos
Ik dacht dat Roos doorsliep. Maar blijkbaar vond ze een week van lange nachten lang genoeg. Roos is geen Robot en ik ben moe.
zaterdag 14 februari 2009
Liefde en vervolg op Opname Probleem
Vandaag de dag van de liefde. Ik vind het grote onzin, elke dag moet de dag van de liefde zijn!
Maar in elk geval; de liefde van de man gaat door de maag (bij Marinus wel het geval) en daarom heb ik lekkere kiphapjes voor hem gekocht! Ik weet in elk geval dat ie daar blij van wordt!
Naar aanleiding van een reactie op het Opname Probleem de volgende bijbeltekst (1 Joh. 4):
God is liefde: wie in de liefde woont, woont in God en God is met hem.
Dit is wel een mooie in combinatie met Valentijnsdag (bij Wie vind je werkelijke liede?) en mijn Probleem waarvan ik weet dat het niet nodig is. Op Ewout z'n blog kun je denk ik binnenkort meer lezen over deze liefde!
Maar in elk geval; de liefde van de man gaat door de maag (bij Marinus wel het geval) en daarom heb ik lekkere kiphapjes voor hem gekocht! Ik weet in elk geval dat ie daar blij van wordt!
Naar aanleiding van een reactie op het Opname Probleem de volgende bijbeltekst (1 Joh. 4):
God is liefde: wie in de liefde woont, woont in God en God is met hem.
17 Hoe volmaakt onze liefde nu al is, zal blijken uit onze vrijmoedigheid op de dag van het oordeel, omdat wij in deze wereld leven zoals Jezus. Liefde laat geen ruimte voor vrees. 18 De volmaakte liefde drijft de vrees uit, want vrees duidt op straf, en wie vreest is niet volgroeid in de liefde.
19 Wij hebben lief, omdat Hij ons het eerst heeft liefgehad.Dit is wel een mooie in combinatie met Valentijnsdag (bij Wie vind je werkelijke liede?) en mijn Probleem waarvan ik weet dat het niet nodig is. Op Ewout z'n blog kun je denk ik binnenkort meer lezen over deze liefde!
vrijdag 13 februari 2009
'Hier ga ik over bloggen'
Dat zeg ik eigenlijk veel te vaak. Want meestal ben ik gewoon hartstikke kwijt waar ik over ging bloggen. Maar....
woensdagavond ging het in de auto over intuïtie. Vriend W. zoekt een vrouw. Daar doet ie heel erg zijn best voor. Marinus en ik zijn eens kleren wezen shoppen samen met hem (ja Marinus vindt dat ook best leuk) en we hebben z'n huis gepimpt. Dat was s.i.l.o.s (ik durf het bijna niet te zeggen) en is nu in elk geval erg mooi. Ik was helemaal blij toen ik het afzag!
Dit getuigt toch wel van heel erg je best doen om een leuke vrouw te treffen en haar in je gezellige huiskamertje op de koffie uit te nodigen?!
Via internet kun je een heel end komen (blijkt, ik heb geen ervaring). W. ziet een aangename dame met een leuk profiel en schrijft haar een email. Dit vertelde hij in de auto dus, dat je het even begrijpt. Mailt de lady in kwestie terug dat ze naar aanleiding van zijn email W. absoluut niet bij haar vond passen. W. schoof het meteen op vrouwelijk intuïtie: ze zal het wel aan kunnen voelen.
En toen zat ik met vriendin A. (die is ook vrijgezellig, maar W. en A., tja.. nee) eens hardop na te denken over intuïtie. Zo'n voorgevoel hoeft niet perse juist te zijn. A. verwoordde het als volgt: als je intuïtief iets voelt dan kader je dat binnen je eigen ervaringen en je waarden. (Zo was het ongeveer) Als jou ervaring dus heel negatief is geweest en het voorgevoel herinnert je aan die ervaring dan is je intuïtie niet heel handig. Het laat aan W. geen ruimte over om de desbetreffende dame een positieve ervaring mee te laten maken. (Die zin klopt geloof ik van geen kant, maar ach.. je begrijpt me wel)
Heel ingewikkeld verhaal lijkt het (misschien alleen voor mezelf en is het voor jou appeltje eitje), maar het komt er dus op neer dat ik hierover zou gaan bloggen en dat heb ik bij deze gedaan. En conclusie: vrouwen zijn ingewikkeld, maar mannen zijn dat ook!
woensdagavond ging het in de auto over intuïtie. Vriend W. zoekt een vrouw. Daar doet ie heel erg zijn best voor. Marinus en ik zijn eens kleren wezen shoppen samen met hem (ja Marinus vindt dat ook best leuk) en we hebben z'n huis gepimpt. Dat was s.i.l.o.s (ik durf het bijna niet te zeggen) en is nu in elk geval erg mooi. Ik was helemaal blij toen ik het afzag!
Dit getuigt toch wel van heel erg je best doen om een leuke vrouw te treffen en haar in je gezellige huiskamertje op de koffie uit te nodigen?!
Via internet kun je een heel end komen (blijkt, ik heb geen ervaring). W. ziet een aangename dame met een leuk profiel en schrijft haar een email. Dit vertelde hij in de auto dus, dat je het even begrijpt. Mailt de lady in kwestie terug dat ze naar aanleiding van zijn email W. absoluut niet bij haar vond passen. W. schoof het meteen op vrouwelijk intuïtie: ze zal het wel aan kunnen voelen.
En toen zat ik met vriendin A. (die is ook vrijgezellig, maar W. en A., tja.. nee) eens hardop na te denken over intuïtie. Zo'n voorgevoel hoeft niet perse juist te zijn. A. verwoordde het als volgt: als je intuïtief iets voelt dan kader je dat binnen je eigen ervaringen en je waarden. (Zo was het ongeveer) Als jou ervaring dus heel negatief is geweest en het voorgevoel herinnert je aan die ervaring dan is je intuïtie niet heel handig. Het laat aan W. geen ruimte over om de desbetreffende dame een positieve ervaring mee te laten maken. (Die zin klopt geloof ik van geen kant, maar ach.. je begrijpt me wel)
Heel ingewikkeld verhaal lijkt het (misschien alleen voor mezelf en is het voor jou appeltje eitje), maar het komt er dus op neer dat ik hierover zou gaan bloggen en dat heb ik bij deze gedaan. En conclusie: vrouwen zijn ingewikkeld, maar mannen zijn dat ook!
Poe-hee
En dan hoor je ineens dat de kleine baby van vrienden van ons is opgenomen in Leiden. Dat is geen kattepis.
Twee mogelijkheden:
- hij wordt genezen (daar bidden we voor)
- hij moet onder het mes (en we bidden dat de ingreep klein mag zijn en goed zal verlopen)
In elk geval is het best vreemd en hard dat een babytje van 4,5 week al zoveel heftigs mee moet maken in het ziekenhuis. En ook pappa en mamma natuurlijk! Ik was er gisteren echt van ontdaan.
Bid je mee?
Twee mogelijkheden:
- hij wordt genezen (daar bidden we voor)
- hij moet onder het mes (en we bidden dat de ingreep klein mag zijn en goed zal verlopen)
In elk geval is het best vreemd en hard dat een babytje van 4,5 week al zoveel heftigs mee moet maken in het ziekenhuis. En ook pappa en mamma natuurlijk! Ik was er gisteren echt van ontdaan.
Bid je mee?
donderdag 12 februari 2009
Het Grote Opname Probleem
Ik heb een probleem; ik heb er vast en zeker wel meerdere, maar vandaag licht ik deze maar even toe. dat doe ik omdat ik steeds als ik me dit probleem herinner roep: 'hee, daar ga ik over bloggeren!' Tot nu toe is er nooit van gekomen, maar vandaag is dan eindelijk De Dag!
Als jong meisje (11/12 jaar) had ik een krantenwijk. Zaterdagochtend moest ik kranten rondbrengen. En zaterdagochtend rond een uur of 7 zijn er nog niet veel mensen uit de veren dus het was stil en leeg op straat. Ik kon me op die momenten goed inbeelden dat ik de enige nog was op de wereld. Als ik dan naar huis fietste was ik blij dat ik mijn moeder in de kijken koffie zag staan maken. Toch niet alleen!
Sinds ik de film Left Behind heb gezien en de boekenserie 'De laatste bazuin' heb gelezen, heb ik last van dit Opname Probleem. Misschien weet je wel waar het over gaat. Er zijn verschillende theorieen over het Eind der Tijden. Eén zo'n theorie is de Opnametheorie. (Alle?) Christenen worden opgenomen. Nu ben ik altijd bang dat ik als enige achterblijf.
Voorbeeld: Marinus verstopt zich in huis. Ik probeer hem te zoeken, maar kan hem echt niet vinden (haha, in ons kleine huisje kun je je blijkbaar goed verstoppen!) . Ik zeg: 'Marinus, ik vind het echt niet leuk, waar ben je nou?' Ondertussen borrelt mijn Probleem naar de oppervlakte. Ik denk: hij is echt weg, hij is opgenomen, zie je wel dat ik achterblijf.
Uiteindelijk bleek Marinus zich getransformeerd te hebben tot ons gezellige douchegordijn, hij was er wel, maar ik zag hem niet. Dus toen hij tevoorschijn kwam werd ik boos. 'Je moet je niet zo lang verstoppen, ik dacht dat je was opgenomen!'
Marinus lachen natuurlijk en eigenlijk is het ook wel een beetje idioot dat ik me daar druk om maak. Maar met dit Probleem word ik hoe dan ook regelmatig geconfronteerd.
Ander voorbeeld: ik zit alleen thuis en probeer iemand te spreken, mijn moedertje. Ik probeer alle nummers, probeer mijn vader te bereiken en mijn zussen. Maar NIEMAND neemt op. En het eerste wat ik denk: ow, ze zijn opgenomen!
Zul je net zien dat heel die theorie in praktijk niet doorgaat, heb ik me voor niets zo druk lopen maken!
Als jong meisje (11/12 jaar) had ik een krantenwijk. Zaterdagochtend moest ik kranten rondbrengen. En zaterdagochtend rond een uur of 7 zijn er nog niet veel mensen uit de veren dus het was stil en leeg op straat. Ik kon me op die momenten goed inbeelden dat ik de enige nog was op de wereld. Als ik dan naar huis fietste was ik blij dat ik mijn moeder in de kijken koffie zag staan maken. Toch niet alleen!
Sinds ik de film Left Behind heb gezien en de boekenserie 'De laatste bazuin' heb gelezen, heb ik last van dit Opname Probleem. Misschien weet je wel waar het over gaat. Er zijn verschillende theorieen over het Eind der Tijden. Eén zo'n theorie is de Opnametheorie. (Alle?) Christenen worden opgenomen. Nu ben ik altijd bang dat ik als enige achterblijf.
Voorbeeld: Marinus verstopt zich in huis. Ik probeer hem te zoeken, maar kan hem echt niet vinden (haha, in ons kleine huisje kun je je blijkbaar goed verstoppen!) . Ik zeg: 'Marinus, ik vind het echt niet leuk, waar ben je nou?' Ondertussen borrelt mijn Probleem naar de oppervlakte. Ik denk: hij is echt weg, hij is opgenomen, zie je wel dat ik achterblijf.
Uiteindelijk bleek Marinus zich getransformeerd te hebben tot ons gezellige douchegordijn, hij was er wel, maar ik zag hem niet. Dus toen hij tevoorschijn kwam werd ik boos. 'Je moet je niet zo lang verstoppen, ik dacht dat je was opgenomen!'
Marinus lachen natuurlijk en eigenlijk is het ook wel een beetje idioot dat ik me daar druk om maak. Maar met dit Probleem word ik hoe dan ook regelmatig geconfronteerd.
Ander voorbeeld: ik zit alleen thuis en probeer iemand te spreken, mijn moedertje. Ik probeer alle nummers, probeer mijn vader te bereiken en mijn zussen. Maar NIEMAND neemt op. En het eerste wat ik denk: ow, ze zijn opgenomen!
Zul je net zien dat heel die theorie in praktijk niet doorgaat, heb ik me voor niets zo druk lopen maken!
woensdag 11 februari 2009
Regelderegel
Niet over regels, maar over regelen.
Sommige bijdehandjes zeggen over 'regels' wel eens: 'regels zijn er om overtreden te worden.' Dat is natuurlijk niet zo. Wel geldt dat als je je zaken niet regelt en niet op orde hebt, je net zo in de problemen kan komen als wanneer je regels overtreedt. Dat betekent dat alle zaken dan maar geregeld moeten worden.
Ik ben een redelijke regeltante. Hyoptheek is rond, dat wordt dus verhuizen volgende maand. Spannend!! Sinds ik 18 ben, ben ik (volgende maand meegerekend) vier keer verhuisd! Dat is a lot of a boel. En ik regel dan wel al die papierzaken, maar of ik het leuk vind is een ander verhaal.
Van de notaris moeten we een woonvergunning meenemen bij ons bezoek aan deze beste man. Ik even op internet opgezocht hoe je aan zo'n papiertje komt. Ik moet naar Den-Haag toe en weer heel wat gekopieert papier meenemen: jaaropgaaf, koopakte, legitimatie, uitreksel bevolkingsregister. Hoe kom ik aan zo'n uitreksel?? Naar de gemeente Delft toe en dit papier kopen (8,90). Nergens was te vinden of dit uitreksel van ons beide nodig was voor zo'n woonvergunning dus klom ik (niet in de pen) maar in de telefoon. Eindelijk duidelijkheid. Dan weer via internet een formulier ingevuld. Eindelijk lijkt deze woonvergunning bijna rond te zijn.
En dat is nog maar stap 1. van al het andere geregel.
Alle organisaties, instanties, familie en vrienden adreswijzigingen doorgeven, arrgghhh, daar zie ik zo tegenop! Maarja, dan ben ik voorlopig voor een paar jaar wel weer klaar met dit geregel.
Owja, Marinus komt heel gauw gastbloggeren! Wait and see...
Sommige bijdehandjes zeggen over 'regels' wel eens: 'regels zijn er om overtreden te worden.' Dat is natuurlijk niet zo. Wel geldt dat als je je zaken niet regelt en niet op orde hebt, je net zo in de problemen kan komen als wanneer je regels overtreedt. Dat betekent dat alle zaken dan maar geregeld moeten worden.
Ik ben een redelijke regeltante. Hyoptheek is rond, dat wordt dus verhuizen volgende maand. Spannend!! Sinds ik 18 ben, ben ik (volgende maand meegerekend) vier keer verhuisd! Dat is a lot of a boel. En ik regel dan wel al die papierzaken, maar of ik het leuk vind is een ander verhaal.
Van de notaris moeten we een woonvergunning meenemen bij ons bezoek aan deze beste man. Ik even op internet opgezocht hoe je aan zo'n papiertje komt. Ik moet naar Den-Haag toe en weer heel wat gekopieert papier meenemen: jaaropgaaf, koopakte, legitimatie, uitreksel bevolkingsregister. Hoe kom ik aan zo'n uitreksel?? Naar de gemeente Delft toe en dit papier kopen (8,90). Nergens was te vinden of dit uitreksel van ons beide nodig was voor zo'n woonvergunning dus klom ik (niet in de pen) maar in de telefoon. Eindelijk duidelijkheid. Dan weer via internet een formulier ingevuld. Eindelijk lijkt deze woonvergunning bijna rond te zijn.
En dat is nog maar stap 1. van al het andere geregel.
Alle organisaties, instanties, familie en vrienden adreswijzigingen doorgeven, arrgghhh, daar zie ik zo tegenop! Maarja, dan ben ik voorlopig voor een paar jaar wel weer klaar met dit geregel.
Owja, Marinus komt heel gauw gastbloggeren! Wait and see...
maandag 9 februari 2009
(Been)Gaap
Zo, na zo'n zeven weken weinig slaap en heelveel gaap, kan ik eindelijk twee nachten zo'n 6 uur achter elkaar slapen!! Joepie! Dank aan Roos!
Frappant en irritant is het, dat ik nu juist veel moe(d)er ben! Ik bedacht me dat ik waarschijnlijk al die nachtelijke wakkere uren moet inhalen. Ik slaap eindelijk weer diep en droom niet alleen meer over Roosje. Vannacht droomde ik dat er een tand uit m'n mond brokkelde. Echt zo'n rare droom. Schrik je wakker en het eerste wat je doet is voelen of al je tanden nog in je mond zitten. Gelukkig was dat bij mij wel het geval vanmorgen!
Ow en het is trouwens wel heerlijk om echt diep te slapen, totdat ik uit die diepe slaap gewekt wordt door Roos, dat maakt me moe! Maar voor Roos doe ik het hoor! Zij is een schatje, mijn schat!
Beengaap
Gapen wilt meestal zeggen dat je moe bent of in elk geval nieuwe energie nodig hebt. Mijn benen waren na vandaag erg moe. Eerst op minikraambezoek geweest; een borstvoedingsfopspeen gedropt. Dat was in het Westerkwartier en daarheen zijn Roos en ik gelopen. Ik heb gelopen en Roos heeft gelegen. Vervolgens naar CS om daar de bus naar de Bieslandhof te pakken. In de Bies moet ik al een kilometer lopen om op mijn afdeling te komen. Daarna weer de bus gepakt naar CS en die ging helaas boterham met pindakaas niet eerst langs de hoven. Dus toen maar weer gaan lopen via de Aldi naar huis toe. Nou dat was dus een eind en als mijn benen konden gapen dan hadden ze dat zeker gedaan.
Busonhandigheid: voorin instappen terwijl de kinderwagen niet door het gangpad past, ondertussen staan er achter me al meerdere mensen die er langs willen. Kinderwagen uit mekaar gehaald en een beetje onhandig in de bus gestaan. Dat doen we een volgende keer dus anders.
Busfijnigheid: bij het instappen draait een jongen (van mijn leeftijd gok ik) naar me toe: 'mevrouw, kan ik u helpen?'
Hihi, leuk! Met een kinderwagen wordt je ineens tot hulpbehoevende gebombardeerd!
Frappant en irritant is het, dat ik nu juist veel moe(d)er ben! Ik bedacht me dat ik waarschijnlijk al die nachtelijke wakkere uren moet inhalen. Ik slaap eindelijk weer diep en droom niet alleen meer over Roosje. Vannacht droomde ik dat er een tand uit m'n mond brokkelde. Echt zo'n rare droom. Schrik je wakker en het eerste wat je doet is voelen of al je tanden nog in je mond zitten. Gelukkig was dat bij mij wel het geval vanmorgen!
Ow en het is trouwens wel heerlijk om echt diep te slapen, totdat ik uit die diepe slaap gewekt wordt door Roos, dat maakt me moe! Maar voor Roos doe ik het hoor! Zij is een schatje, mijn schat!
Beengaap
Gapen wilt meestal zeggen dat je moe bent of in elk geval nieuwe energie nodig hebt. Mijn benen waren na vandaag erg moe. Eerst op minikraambezoek geweest; een borstvoedingsfopspeen gedropt. Dat was in het Westerkwartier en daarheen zijn Roos en ik gelopen. Ik heb gelopen en Roos heeft gelegen. Vervolgens naar CS om daar de bus naar de Bieslandhof te pakken. In de Bies moet ik al een kilometer lopen om op mijn afdeling te komen. Daarna weer de bus gepakt naar CS en die ging helaas boterham met pindakaas niet eerst langs de hoven. Dus toen maar weer gaan lopen via de Aldi naar huis toe. Nou dat was dus een eind en als mijn benen konden gapen dan hadden ze dat zeker gedaan.
Busonhandigheid: voorin instappen terwijl de kinderwagen niet door het gangpad past, ondertussen staan er achter me al meerdere mensen die er langs willen. Kinderwagen uit mekaar gehaald en een beetje onhandig in de bus gestaan. Dat doen we een volgende keer dus anders.
Busfijnigheid: bij het instappen draait een jongen (van mijn leeftijd gok ik) naar me toe: 'mevrouw, kan ik u helpen?'
Hihi, leuk! Met een kinderwagen wordt je ineens tot hulpbehoevende gebombardeerd!
zondag 8 februari 2009
Meningloos
Nu ik hiermee bezig ben bedenk ik me of ik hier nu al eerder over heb geschreven, maar ach, nog een keer kan geen kwaad.
Het onderstaande schreef ik bij blogger Petra als reactie:
Ik denk dat mensen heel vaak wat vinden. We hebben overal wel een mening over. Dat blokkeert soms misschien wel de essentie van de dingen die we doen en meemaken. Heb ik wel eens bij LW, dat ik dan zeg: zo, de muziek was goed, maar die persoon speelde niet zo goed ofzo; alleen dan denk ik meteen waar gaat het nu om?! God wilt ons hart, God ziet ons hart; it's all because of Jesus I'm alive, waarom ben ik dan zo bezig met van die nutteloze dingen.
Waarom zijn we altijd bezig met oordelen: ik vind dit of zus of zo. Mensen worden beoordeeld (bewust of onbewust), gedrag wordt onder de loep genomen. Lastig hoor. Ik ben erachter gekomen dat het helemaal niet nodig is. We hoeven niet te oordelen of overal iets van te vinden. Vaak spreken we ook nog zulke dingen uit en dat kan vervelende situaties opleveren. Bovendien hebben woorden kracht. Een compliment krijgen kan iemand heel diep raken (= positief), en bedenk eens wat een negatief woord bij iemand kan aanrichten (ook als diegene het niet weet). Dat is echt niet tof! Maar wel een valkuil. Voor mij is dat heel lang mijn zwakke plek geweest, roddelen. Niet echt iets om trots op te zijn. Ik heb er veel voor gebeden en stap voor stap word ik vrijer en vrijer. En het is prettig om soms meningloos te zijn, niets te vinden (vooral als het om personen gaat). En het is echt tof om te zien wat een compliment met iemand doet.
Uitdaging voor JOU: deze week elke dag iemand een compliment geven over zijn/haar gedrag! Succes!
Het onderstaande schreef ik bij blogger Petra als reactie:
Ik denk dat mensen heel vaak wat vinden. We hebben overal wel een mening over. Dat blokkeert soms misschien wel de essentie van de dingen die we doen en meemaken. Heb ik wel eens bij LW, dat ik dan zeg: zo, de muziek was goed, maar die persoon speelde niet zo goed ofzo; alleen dan denk ik meteen waar gaat het nu om?! God wilt ons hart, God ziet ons hart; it's all because of Jesus I'm alive, waarom ben ik dan zo bezig met van die nutteloze dingen.
Waarom zijn we altijd bezig met oordelen: ik vind dit of zus of zo. Mensen worden beoordeeld (bewust of onbewust), gedrag wordt onder de loep genomen. Lastig hoor. Ik ben erachter gekomen dat het helemaal niet nodig is. We hoeven niet te oordelen of overal iets van te vinden. Vaak spreken we ook nog zulke dingen uit en dat kan vervelende situaties opleveren. Bovendien hebben woorden kracht. Een compliment krijgen kan iemand heel diep raken (= positief), en bedenk eens wat een negatief woord bij iemand kan aanrichten (ook als diegene het niet weet). Dat is echt niet tof! Maar wel een valkuil. Voor mij is dat heel lang mijn zwakke plek geweest, roddelen. Niet echt iets om trots op te zijn. Ik heb er veel voor gebeden en stap voor stap word ik vrijer en vrijer. En het is prettig om soms meningloos te zijn, niets te vinden (vooral als het om personen gaat). En het is echt tof om te zien wat een compliment met iemand doet.
Uitdaging voor JOU: deze week elke dag iemand een compliment geven over zijn/haar gedrag! Succes!
Karren maar!
Ik kan nog geen auto rijden. Althans, ik kan hem wel aan de praat krijgen dat ie vooruit gaat, maar of de veiligheid van andere weggebruikers daarop vooruit gaat, betwijfel ik. Marinus heeft mij wel eens een paar minilesjes gegeven (ohoo) in Moerkapelle natuurlijk (op een bedrijventerrein en op zondag), dus de nationale veiligheid was op dat moment niet in gevaar. Ik was zo blij dat ik een beetje kon schakelen. Maar ik was daar zó mee bezig dat ik vergat te sturen.
(Iedereen denkt nu, ahhhh die is de bosjes in gereden!! Maar gelukkig.. dat niet) Ja, dus ik keek weer even naar de weg i.p.v. naar dat schakelapparaat en toen reed ik op de verkeerde weghelft! Al zou je me nu een auto onder m'n kont stoppen is de kans groot dat het fout gaat. En daarom rijd ik maar niet:) Ik droom er trouwens wel eens van he, zelfs als kind al. Dat ik echt goed auto kon rijden en keihard kon rijden. Leuke dromen zijn dat.
Over auto's/karren gesproken:
Marinus en ik kunnen voor een spotprijsje een Subaru Justy kopen. Dat gaan we misschien ook doen (waar dat vanaf hangt horen jullie later). Marinus was in eerste instantie altijd tegen koekblikjes. Het idee van een baby in een koekblik verontrust hem. Als je daarmee een ongeluk krijgt ben je dood (waarschijnlijk). Maarja.. je moet toch wat. En we vertrouwen erop dat we er geen brokken mee maken en dan nog, de oude vertrouwde guldenwijsheid luidt: God is met ons.
Ik kan nu trouwens wel echt karren. We hebben een fietskar aangeschaft. Zo'n ding wat veel mensen sneu vinden en bovenal gevaarlijk vinden. Maarja, je moet toch wat zonder rijbewijs. Als ik straks ga werken moet Roos toch naar de oppas (lieve zus M.). Met een draagzak of doek fietsen wilde ik eerst wel doen, maar na het lezen van verhalen over het gevaar daarvan er toch maar vanaf gezien. Dus dan met de maxicosi in de fietskar en karren maar! Vandaag voor het eerst met Roos gefietst en ze vindt het heerlijk, in elk geval valt ze goed in slaap, fijn dus!
Ze zit droog en windvrij en ze kan naar de wolkjes kijken. En ik kan wel héél goed fietsen (heb in groep 8 mijn fietsexamen gehaald!)
Dus wij karren maar met de fietskar, dat rijbewijsje komt later wel..
(Iedereen denkt nu, ahhhh die is de bosjes in gereden!! Maar gelukkig.. dat niet) Ja, dus ik keek weer even naar de weg i.p.v. naar dat schakelapparaat en toen reed ik op de verkeerde weghelft! Al zou je me nu een auto onder m'n kont stoppen is de kans groot dat het fout gaat. En daarom rijd ik maar niet:) Ik droom er trouwens wel eens van he, zelfs als kind al. Dat ik echt goed auto kon rijden en keihard kon rijden. Leuke dromen zijn dat.
Over auto's/karren gesproken:
Marinus en ik kunnen voor een spotprijsje een Subaru Justy kopen. Dat gaan we misschien ook doen (waar dat vanaf hangt horen jullie later). Marinus was in eerste instantie altijd tegen koekblikjes. Het idee van een baby in een koekblik verontrust hem. Als je daarmee een ongeluk krijgt ben je dood (waarschijnlijk). Maarja.. je moet toch wat. En we vertrouwen erop dat we er geen brokken mee maken en dan nog, de oude vertrouwde guldenwijsheid luidt: God is met ons.
Ik kan nu trouwens wel echt karren. We hebben een fietskar aangeschaft. Zo'n ding wat veel mensen sneu vinden en bovenal gevaarlijk vinden. Maarja, je moet toch wat zonder rijbewijs. Als ik straks ga werken moet Roos toch naar de oppas (lieve zus M.). Met een draagzak of doek fietsen wilde ik eerst wel doen, maar na het lezen van verhalen over het gevaar daarvan er toch maar vanaf gezien. Dus dan met de maxicosi in de fietskar en karren maar! Vandaag voor het eerst met Roos gefietst en ze vindt het heerlijk, in elk geval valt ze goed in slaap, fijn dus!
Ze zit droog en windvrij en ze kan naar de wolkjes kijken. En ik kan wel héél goed fietsen (heb in groep 8 mijn fietsexamen gehaald!)
Dus wij karren maar met de fietskar, dat rijbewijsje komt later wel..
vrijdag 6 februari 2009
Lief
Marinus is lief. Dat zullen veel van jullie niet zo openlijk zeggen, maar ik ben met hem getrouwd, dus is het ook wat normaler dat ik dat van hem vind en dat ook zeg.
Nu komt er even een klein verhaaltje:
Ik heb eens een vak gevolgd, zwervers: aan de rand van de samenleving.
Echt een goed vak. Vooral omdat ik toch wel affiniteit heb met bijvoorbeeld straatkrantverkopers etc. Wil ze graag helpen. We hadden het tijdens een college over waarom er vooral veel mannen op straat leven. Daar is een logische verklaring voor. Veel mannen (dus niet allemaal!! Nu je niet meteen aangesproken voelen als je dit leest en een man bent!) zijn toch een beetje afhankelijk van een vrouw. Dat begint al van kleins af aan. Mannen gaan ook vaker later op kamers dan vrouwen. Ze blijven graag lang bij hun moedertje.
Op het moment dat een man bijvoorbeeld gaat scheiden (erg natuurlijk) moet ie zijn kleren wassen, al het papierwerk doen (er zijn genoeg mannen die dat al doen, maar er zijn ook veel vrouwen die die taak op zich nemen), daarnaast nog werken en emotioneel weer op de rails zien te komen. Een voorbeeld dat werd genoemd vond ik wel typerend. Sommige mannen zullen uit zichzelf nooit de afwas doen. Pas op het moment dat alle bekers of borden op zijn en meneer heeft één van die dingen nodig, zal hij de afwas wel moeten doen. Het leven kan dus al gauw rommelig en onduidelijk worden als je op zo'n manier leeft. En uiteindelijke belanden sommige mannen die geen vangnet hebben op straat.
Ik bedacht me dat Marinus ook nooit uit zichzelf de afwas zal doen. Als ik het aan hem vraag doet ie het met liefde, maar ik moet het wel eerst aan hem vragen.
Nu gebeurde gisteren het tot nog toe onmogelijke: ik was Roos in slaap aan het zingen - had al gezegd dat ik daarna ging afwassen - kom terug en Marinus heeft de vaat gedaan (incl. afdrogen)!!!! Superlief dus. En hij was erg moe na twee nachten weinig slaap. Nou, dat is dus wel superlief!
Hoera voor Marinus!
Nu komt er even een klein verhaaltje:
Ik heb eens een vak gevolgd, zwervers: aan de rand van de samenleving.
Echt een goed vak. Vooral omdat ik toch wel affiniteit heb met bijvoorbeeld straatkrantverkopers etc. Wil ze graag helpen. We hadden het tijdens een college over waarom er vooral veel mannen op straat leven. Daar is een logische verklaring voor. Veel mannen (dus niet allemaal!! Nu je niet meteen aangesproken voelen als je dit leest en een man bent!) zijn toch een beetje afhankelijk van een vrouw. Dat begint al van kleins af aan. Mannen gaan ook vaker later op kamers dan vrouwen. Ze blijven graag lang bij hun moedertje.
Op het moment dat een man bijvoorbeeld gaat scheiden (erg natuurlijk) moet ie zijn kleren wassen, al het papierwerk doen (er zijn genoeg mannen die dat al doen, maar er zijn ook veel vrouwen die die taak op zich nemen), daarnaast nog werken en emotioneel weer op de rails zien te komen. Een voorbeeld dat werd genoemd vond ik wel typerend. Sommige mannen zullen uit zichzelf nooit de afwas doen. Pas op het moment dat alle bekers of borden op zijn en meneer heeft één van die dingen nodig, zal hij de afwas wel moeten doen. Het leven kan dus al gauw rommelig en onduidelijk worden als je op zo'n manier leeft. En uiteindelijke belanden sommige mannen die geen vangnet hebben op straat.
Ik bedacht me dat Marinus ook nooit uit zichzelf de afwas zal doen. Als ik het aan hem vraag doet ie het met liefde, maar ik moet het wel eerst aan hem vragen.
Nu gebeurde gisteren het tot nog toe onmogelijke: ik was Roos in slaap aan het zingen - had al gezegd dat ik daarna ging afwassen - kom terug en Marinus heeft de vaat gedaan (incl. afdrogen)!!!! Superlief dus. En hij was erg moe na twee nachten weinig slaap. Nou, dat is dus wel superlief!
Hoera voor Marinus!
IKEA
Vriendinnetje Marjolein is grote vriendin van de Ikea. Ik ook wel, maar zij is toch nóg beter bevriend met de Ikea. Het is er ook zoooo gezellig, redelijk goedkoop, de spullen zijn makkelijk in elkaar te zetten (en ook makkelijk te slopen, maar daar moeten we niet teveel bij stilstaan), het is gewoon LEUK!
En Marjolein is gewoon LEUK! Wat is er dan leuker dan samen met LEUK naar LEUK te gaan? Ontzettend LEUK dus! :-)
Wat ook LEUK is, is Roos. Dat wisten we natuurlijk al. Maar Ikea en Roos zijn samen ook een goeie combi. Waarom? Omdat er in dat restaurant - waar heelveel niet supercomfortabele stoelen staan - een babyoase is, een plek om je kind, uit het zicht van anderen te voeden. Daar is opzich niet zoveel aan, maar daar staan toch twee lekkere fauteuils!!! Dat is LEUK!
Het was vandaag dus een leuke geslaagde dag in de Ikea.
Je kunt van die dure spullen kopen voor je kindje. Maar als het goedkoper kan, waarom dan niet? Ken je die speeldingen die je over een kinderwagen spant, kan je kind naar kijken e.d. Die dingen zijn duur! En we hebben het net over Ikea gehad en Ikea is best goedkoop. Bij Ikea heb je ook miniknuffeltjes voor 0,35 cent. Vier van die kleurrijke knuffeltjes, thuis een elastiekie, de creativiteit van Majo en dan heb je ook een speelding wat je over de kinderwagen heen spant. En dat voor maar 1,40! Leuk he?
En Marjolein is gewoon LEUK! Wat is er dan leuker dan samen met LEUK naar LEUK te gaan? Ontzettend LEUK dus! :-)
Wat ook LEUK is, is Roos. Dat wisten we natuurlijk al. Maar Ikea en Roos zijn samen ook een goeie combi. Waarom? Omdat er in dat restaurant - waar heelveel niet supercomfortabele stoelen staan - een babyoase is, een plek om je kind, uit het zicht van anderen te voeden. Daar is opzich niet zoveel aan, maar daar staan toch twee lekkere fauteuils!!! Dat is LEUK!
Het was vandaag dus een leuke geslaagde dag in de Ikea.
Je kunt van die dure spullen kopen voor je kindje. Maar als het goedkoper kan, waarom dan niet? Ken je die speeldingen die je over een kinderwagen spant, kan je kind naar kijken e.d. Die dingen zijn duur! En we hebben het net over Ikea gehad en Ikea is best goedkoop. Bij Ikea heb je ook miniknuffeltjes voor 0,35 cent. Vier van die kleurrijke knuffeltjes, thuis een elastiekie, de creativiteit van Majo en dan heb je ook een speelding wat je over de kinderwagen heen spant. En dat voor maar 1,40! Leuk he?
donderdag 5 februari 2009
Nog maar eentje..
Op Leon z'n blog gaat het over email - even lezen dus!
Een tijdje terug werd ik door een christelijke organisatie gebeld. Ik vond het nogal vreemd want ik heb nooit mn nummer achtergelaten o.i.d. Dus na het gesprek vroeg ik mevrouw hoe ze aan mijn gegevens kwam. Ze vertelde me dat mijn gegevens in een databank staan en dat verschillende organisaties daar zomaar toegang tot hebben. IRRITANT! Echt vreemd dat dat blijkbaar zomaar kan. Waarschijnlijk zijn het de kleine lettertjes die het mogelijk maken voor de databank om mijn gegevens op te slaan, maar ik vind het niet helemaal eerlijk. Ik heb haar de naam van de databank gevraagd en ze lekker gegoocheld. Brief gestuurd en hopen maar dat ik eruit ben gehaald!
Dit kon ik natuurlijk als reactie bij Leon zn blog neerbloggeren, maar ik dacht; kan meteen weer even mijn blogslag slaan! Bij deze dus! Meer mensen met deze belervaring?
Een tijdje terug werd ik door een christelijke organisatie gebeld. Ik vond het nogal vreemd want ik heb nooit mn nummer achtergelaten o.i.d. Dus na het gesprek vroeg ik mevrouw hoe ze aan mijn gegevens kwam. Ze vertelde me dat mijn gegevens in een databank staan en dat verschillende organisaties daar zomaar toegang tot hebben. IRRITANT! Echt vreemd dat dat blijkbaar zomaar kan. Waarschijnlijk zijn het de kleine lettertjes die het mogelijk maken voor de databank om mijn gegevens op te slaan, maar ik vind het niet helemaal eerlijk. Ik heb haar de naam van de databank gevraagd en ze lekker gegoocheld. Brief gestuurd en hopen maar dat ik eruit ben gehaald!
Dit kon ik natuurlijk als reactie bij Leon zn blog neerbloggeren, maar ik dacht; kan meteen weer even mijn blogslag slaan! Bij deze dus! Meer mensen met deze belervaring?
Op Dreef
Ja, ik ben even op dreef. Het leven reikt ineens ietsje minder ver met baby, maar het zijn de kleine dingen die het doen, die het doen, het zijn de kleine dingen die het doen (dat is een oud liedje ja).
In elk geval.. ik kreeg een compliment van een lezer, dat ik leuk schrijf. Normaal gesproken loop ik daar niet mee te pochen en dat is nu ook niet mijn intentie, maar het is zo fijn, dat ondanks dat ik niet veel heftigs meemaak (behalve het krijgen en opvoeden van Roos, dat is eigenlijk stiekem toch best heftig), ik kleine dingetjes kan vinden om leuk over te schrijven! Dank aan Gerard!
Voorbeeld van vandaag:
Fam. van Merwijk kwam op bezoek met twee kids. Leuk! We hebben een superdrinkbeker gekregen, antilek (ik denk voor ouders een zegen, ze hoeven niet steeds de plaklimonade van de grond te boenen) en helemaal leuk! Zoontje van drie kan al breakdancen! Wouw, helaas is het in huize van de Lagemaat toch een beetje eng om je kunsten te vertonen, maar... over een aantal jaar horen we vast meer van Zoon van Merwijk.
Dochter kan zingen over het 'isje isje' in de 'om'. Leuk om opnieuw te zien wat een klein propje Roos toch is vergeleken bij oudere kinderen. Terwijl ik Roos toch al best groot vindt vergeleken bij een paar weken geleden (logisch, een baby groeit).
Ze ligt regelmatig echt vlak bij me en als ik haar dan eens vanuit de 'verte' zie, bedenk ik me opnieuw, wouw wat klein!! En vergeleken bij Dochter van Merwijk is ze helemaal nog mini. Ik heb dan geen auto, ik heb wel een Mini!
En daarna kwam Gabriel langs. Helaas niet de engel, dat zou echt tof zijn (denk ik), maar de adviseurman die eigenlijk R. heet. Zaken voor ons aanstaande huis geregeld. Het gaat er nu toch echt van komen! Nog een paar handtekeningen en het huis aan de Ernest Staasstraat 14 is van ons. Om een indruk op te doen even goochelen naar g en o makelaars en zoeken naar bovenstaand adres!
Doeiii
In elk geval.. ik kreeg een compliment van een lezer, dat ik leuk schrijf. Normaal gesproken loop ik daar niet mee te pochen en dat is nu ook niet mijn intentie, maar het is zo fijn, dat ondanks dat ik niet veel heftigs meemaak (behalve het krijgen en opvoeden van Roos, dat is eigenlijk stiekem toch best heftig), ik kleine dingetjes kan vinden om leuk over te schrijven! Dank aan Gerard!
Voorbeeld van vandaag:
Fam. van Merwijk kwam op bezoek met twee kids. Leuk! We hebben een superdrinkbeker gekregen, antilek (ik denk voor ouders een zegen, ze hoeven niet steeds de plaklimonade van de grond te boenen) en helemaal leuk! Zoontje van drie kan al breakdancen! Wouw, helaas is het in huize van de Lagemaat toch een beetje eng om je kunsten te vertonen, maar... over een aantal jaar horen we vast meer van Zoon van Merwijk.
Dochter kan zingen over het 'isje isje' in de 'om'. Leuk om opnieuw te zien wat een klein propje Roos toch is vergeleken bij oudere kinderen. Terwijl ik Roos toch al best groot vindt vergeleken bij een paar weken geleden (logisch, een baby groeit).
Ze ligt regelmatig echt vlak bij me en als ik haar dan eens vanuit de 'verte' zie, bedenk ik me opnieuw, wouw wat klein!! En vergeleken bij Dochter van Merwijk is ze helemaal nog mini. Ik heb dan geen auto, ik heb wel een Mini!
En daarna kwam Gabriel langs. Helaas niet de engel, dat zou echt tof zijn (denk ik), maar de adviseurman die eigenlijk R. heet. Zaken voor ons aanstaande huis geregeld. Het gaat er nu toch echt van komen! Nog een paar handtekeningen en het huis aan de Ernest Staasstraat 14 is van ons. Om een indruk op te doen even goochelen naar g en o makelaars en zoeken naar bovenstaand adres!
Doeiii
Dorst
Hier kunnen we nu een heel geestelijk verhaal gaan schrijven over geestelijke dorst, maar het gaat even over Gerben. Ik mag zijn naam vast en zeker voluit schrijven, aangezien hij regelmatig reageert op deze blog en hij steeds maar dorst heeft.
Gisteren heeft Gerben mammamelk gedronken! Hoera voor hem! Niet uit de tiet (klinkt niet, maar rijmt wel lekker), maar uit een beker! Respect voor Gerben!
.. en het was zoet, toch?
Gisteren heeft Gerben mammamelk gedronken! Hoera voor hem! Niet uit de tiet (klinkt niet, maar rijmt wel lekker), maar uit een beker! Respect voor Gerben!
.. en het was zoet, toch?
woensdag 4 februari 2009
Wachtwoorden
Yo ik ben over de duizend bezoekers heen! (Heel stiekem zit ik de hele dag zelf bezoekertjes te spelen;))
Uhm.. maar daar gaat het vandaag niet over, het gaat over wachtwoorden! Poe-hee, daar word ik toch zo moe van. Drie emailadressen, drie wachtwoorden, een DigiD code die ik altijd kwijt ben, dus als ik hem nodig heb dan moet ik hem elke keer weer opnieuw aanvragen (en dat is een gedoe, geloof mij maar). Twee pincodes van twee passen. Ben je ergens lid van een forum, heb je ook een wachtwoord nodig. Hyves en facebook vragen er ook om. Inloggen op mijn postbank.nl is leuk, maar wordt verwarrend als je na zoveel maanden je wachtwoord moet wijzigen. Ik heb er twee die ik daarvoor gebruik (superveilig met allerlei cijfers en letters), maar die haal ik dus regelmatig door elkaar. Kortom: het leven bestaat voor een groot deel uit het onthouden van wachtwoorden.
Soms is het dus lang zoeken in mijn archiefkast naar de juiste combi.
Herkent u dit?
Uhm.. maar daar gaat het vandaag niet over, het gaat over wachtwoorden! Poe-hee, daar word ik toch zo moe van. Drie emailadressen, drie wachtwoorden, een DigiD code die ik altijd kwijt ben, dus als ik hem nodig heb dan moet ik hem elke keer weer opnieuw aanvragen (en dat is een gedoe, geloof mij maar). Twee pincodes van twee passen. Ben je ergens lid van een forum, heb je ook een wachtwoord nodig. Hyves en facebook vragen er ook om. Inloggen op mijn postbank.nl is leuk, maar wordt verwarrend als je na zoveel maanden je wachtwoord moet wijzigen. Ik heb er twee die ik daarvoor gebruik (superveilig met allerlei cijfers en letters), maar die haal ik dus regelmatig door elkaar. Kortom: het leven bestaat voor een groot deel uit het onthouden van wachtwoorden.
Soms is het dus lang zoeken in mijn archiefkast naar de juiste combi.
Herkent u dit?
zondag 1 februari 2009
Bep en Mina
Ik heb twee neefjes en volgens mijn jongste neefje (Menno) heten zij Bep en Mina. Bep staat voor Ben (de broer van Menno) en Mina is hijzelf. Je zou haast denken dat mijn zus en zwager niet twee zoontjes hebben, maar twee meisjes als je deze namen hoort.
Leuk zeg, Mina is twee en zegt behalve 'nee' ook al 'Oos'. Oos betekent Roos! Lief he!?
Neefje Bep van vijf vindt baby's interessant:
'Ik vind dat wel interessant hoor! Wat doet ze nu? Waarom steekt ze haar tong uit? O, dat wil ik wel zien (hoe Roos drinken krijgt). Dat ziet er grappig uit'.
Bep dook steeds onder de sjaal waarmee ik de hele boel bedek om maar niet met de boel in het zicht te zitten. Het was dus een gezellige bedoening onder de sjaal met Bep en Oos!
Leuk zeg, Mina is twee en zegt behalve 'nee' ook al 'Oos'. Oos betekent Roos! Lief he!?
Neefje Bep van vijf vindt baby's interessant:
'Ik vind dat wel interessant hoor! Wat doet ze nu? Waarom steekt ze haar tong uit? O, dat wil ik wel zien (hoe Roos drinken krijgt). Dat ziet er grappig uit'.
Bep dook steeds onder de sjaal waarmee ik de hele boel bedek om maar niet met de boel in het zicht te zitten. Het was dus een gezellige bedoening onder de sjaal met Bep en Oos!
Als sneeuw voor de zon..
verdwijnen donkere wolken in mijn hoofd.
Niet alleen 2008 was het jaar van 'the new beginnings', ook 2009 is voor ons zo'n jaar en eigenlijk 2007 ook. In 2007 getrouwd, in 2008 een Roosje ontvangen, in 2009 een huis gekocht. En dat levert de nodige (gezonde?) spanningkriebels op. En zo af en toe een donkere wolk. Vooral als ik denk aan geld. En eigenlijk moet ik gewoon niet denken aan geld. Ik denk dat mensen soms te veel denken aan geld en aan wat alles en nog wat kost. Vandaag ging de preek over geld. Lekker praktisch. Ik heb er niet veel van meegekregen (aangezien het met baby's die moeten drinken achter in de kerk soms een beetje te gezellig wordt), maar wat mij wel duidelijk werd is dat God de hand erin heeft. En met druk maken bereik je trouwens ook niets. Bovendien is geld maar geld en zijn er a lot of people die het met veel minder geld moeten doen. En ook in onze gebeden kunnen we God vragen om Zijn leiding en voorziening in alles, dus ook onze financieen. Alleen al het feit dat we het bij Hem neer kunnen leggen is een rustgevende en zonnige gedachte. En daarmee verdwijnen dus mijn wolkjes.
Niet alleen 2008 was het jaar van 'the new beginnings', ook 2009 is voor ons zo'n jaar en eigenlijk 2007 ook. In 2007 getrouwd, in 2008 een Roosje ontvangen, in 2009 een huis gekocht. En dat levert de nodige (gezonde?) spanningkriebels op. En zo af en toe een donkere wolk. Vooral als ik denk aan geld. En eigenlijk moet ik gewoon niet denken aan geld. Ik denk dat mensen soms te veel denken aan geld en aan wat alles en nog wat kost. Vandaag ging de preek over geld. Lekker praktisch. Ik heb er niet veel van meegekregen (aangezien het met baby's die moeten drinken achter in de kerk soms een beetje te gezellig wordt), maar wat mij wel duidelijk werd is dat God de hand erin heeft. En met druk maken bereik je trouwens ook niets. Bovendien is geld maar geld en zijn er a lot of people die het met veel minder geld moeten doen. En ook in onze gebeden kunnen we God vragen om Zijn leiding en voorziening in alles, dus ook onze financieen. Alleen al het feit dat we het bij Hem neer kunnen leggen is een rustgevende en zonnige gedachte. En daarmee verdwijnen dus mijn wolkjes.
Abonneren op:
Posts (Atom)