Vreemde titel, maar we zijn dan ook in een vreemde episode belandt.
Ons gezicht is onherkenbaar verminkt, dit is lichtelijk overdreven, maar toch.. een pretje is het niet. Eigenlijk moeten we in quarantaine, maar dat zou onze levenskwaliteit drastisch verminderen. En juist de kwaliteit des levens hebben we nodig om hier bovenop te komen.
Marinus en ik hebben krentenbaard. Nog niet in de erge vormen die je ziet als je op 'google afbeeldingen' gaat zoeken naar het resultaat van deze bacterie. Niet doen! zou ik zeggen. Ik werd er kriegel van.
Het valt allemaal best mee, het is bovenal vervelend. En het getuigd van een verminderde weerstand.
Ik besef me nu dat het voor iemand met een chronische huidziekte echt lastig is om blij te zijn met jezelf. Dat is iets wat je moet leren. Ik zei tegen Marinus: 'joh, we moeten gewoon ****** hebben aan iedereen!' En dat moeten we ook wel, maar is toch een hele opgave als je de boodschappen moet doen, of moet werken.
We dachten van het weekend dat we wel tot maandag konden wachten voor een bezoek aan de huisarts. Ik belde maandagochtend meteen op om te vragen of we bij het inloopspreekuur konden komen. Zoiets bestaat in deze wijk dus niet. 'Nee mevrouw, de eerstvolgende mogelijkheid is volgende week dinsdag.' Wat!!??? Dinsdag pas, krijgt het heen en weer maar! Ik vertelde mevrouw de assistente nog dat we alleen langs wilden komen om een recept mee te krijgen. Dat hoeft niet lang te duren. Maar nee, we hebben geen hartaanval of iets van die aard, dus zijn we pas volgende week aan de beurt. Aarghh! Irritant! Dit is besmettelijk en zolang Roos het nog niet heeft kan ik opgelucht ademhalen. Willen we een pandemie veroorzaken, dan moeten we er inderdaad tot dinsdag mee lopen.
Moeders zijn geweldig. In tijden van verdriet, boosheid en radeloosheid weten zij altijd het juiste advies te geven. Ik belde meteen m'n moedertje op. Ze zei dat we naar de Spoed Eisende Hulp moesten bellen om te vragen of we langs konden komen. Zo gezegd, zo gedaan. 'Dit is niet de normale gang van zaken, maar in jullie geval begrijp ik volkomen dat jullie willen komen.' Joepie, daar konden we wel langs!
Gisteren samen twee uur in het ziekenhuis zitten wachten. En na een consult van 5 minuten kregen we recepten voor medicijnen mee.
En medicijnen doen wonderen, net zoals water wonderen verricht bij semi-dode plantjes. Wij bloeien weer op, en de krentenbaard bloeit wat minder!
Ik ben dol op groenten (dit is voor de overgang op 'jus'). Ik ben eigenlijk dol op de warme maaltijd! Marinus vertelde me gisteren dat hij graag een ouderwets prakje wilt eten, maar dan wel met jus. En eigenlijk maak ik nooit jus, omdat ik het niet kan. Fruit eten we allebei graag, maar die verminderde weerstand zit hem dan toch in de groenten? Ik ga vanaf nu dus leren goeie jus te maken. Niet voor mij, maar voor Marinus. Dan kan hij zijn groenten onherkenbaar door zijn aardappels prakken en verminken. En met jus smaakt het toch altijd lekker (aldus Marinus).
dinsdag 30 juni 2009
zondag 28 juni 2009
Armgeluid
Ik help een meneer met wassen en aankleden. Oude mensenarmpjes door smalle armsgaten krijgen is altijd een crime. Daar zijn opzich genoeg trucjes voor, maar dat wil niet zeggen dat het dan altijd makkelijk gaat. Bovendien maken oude armen meer geluid, ze piepen en kraken!
Maar die meneer moet zijn arm dus door het armsgat van z'n hemd krijgen. Ik help hem een hand, maar toch hoor ik ineens een nare kraak. Een kraak die jonge mensen ook wel eens produceren (vooral jonge mensen die het leuk vinden om te kraken).
Ik vraag aan meneer: Heb ik nou uw arm gebroken? (Bij wijze van grap, ik verwacht nu een 'nee hoor').
Zegt meneer: Ja, een beetje!
Ik weer: Oh, dan moeten we hem maar gauw weer recht zetten!
Meneer: Ach nee joh, ik heb m'n andere arm toch nog?
We zouden allemaal eens zo gemakkelijk in het leven moeten staan!
Maar die meneer moet zijn arm dus door het armsgat van z'n hemd krijgen. Ik help hem een hand, maar toch hoor ik ineens een nare kraak. Een kraak die jonge mensen ook wel eens produceren (vooral jonge mensen die het leuk vinden om te kraken).
Ik vraag aan meneer: Heb ik nou uw arm gebroken? (Bij wijze van grap, ik verwacht nu een 'nee hoor').
Zegt meneer: Ja, een beetje!
Ik weer: Oh, dan moeten we hem maar gauw weer recht zetten!
Meneer: Ach nee joh, ik heb m'n andere arm toch nog?
We zouden allemaal eens zo gemakkelijk in het leven moeten staan!
zaterdag 27 juni 2009
Nu we het toch over geurtjes hebben..
Dit weer werkt ook lekker mee. Zelfs Roos zweet zich peentjes!
Het is overigens wel mooi weer om als excuus heel veel waterijsjes te eten. Of een Swirl! Poe-hee, dat is lekker! (Dank je wel Marleen!)
En het lijkt nog een beetje gezond, ijs met verse vruchten (en chocola en caramel).
Maar eh.. heet is het hoor! Doe mij maar Lekker-Lente-Weer of Heerlijke-Herfst-Sfeer.
Maarja, dat kan je niet zomaar bestellen.
Oh ja, en met die hitte gaan mensen buiten feestjes vieren. Hagenezen houden wel van een feestje, maar om daarbij nou meteen je karaoke set te voorschijn te toveren en vals te zingen! En heel hard! Arghh..
Kijk, als ik van te voren weet (doe een briefje door de brievenbus ofzo) dat je herrie maakt tot 00.00, dat weet ik dat er een einde aan komt. Maar dat wist ik gisteren dus niet. Ik was blij dat het tot 00.00 duurde, want ik moest alle ramen dicht doen (in deze hitte!!= nog meer zweten!) om één oog dicht te krijgen. Dat andere oog ergerde zich stierlijk aan de herrie die ons huis bijna deed trillen op z'n fundamenten. Sommige mensen komen echt van planeet IDAMAMEDRBMT (ik-denk-alleen-maar-aan-mezelf-en-de-rest-boeit-me-niet).
Ik denk dat ik me nog moet aanpassen aan dit Den Haag. Het heeft z'n charmes hoor, ik moet gewoon geduld hebben en het me niet zo aantrekken.
Ik doe m'n best, eerst maar even een koude douche!
Het is overigens wel mooi weer om als excuus heel veel waterijsjes te eten. Of een Swirl! Poe-hee, dat is lekker! (Dank je wel Marleen!)
En het lijkt nog een beetje gezond, ijs met verse vruchten (en chocola en caramel).
Maar eh.. heet is het hoor! Doe mij maar Lekker-Lente-Weer of Heerlijke-Herfst-Sfeer.
Maarja, dat kan je niet zomaar bestellen.
Oh ja, en met die hitte gaan mensen buiten feestjes vieren. Hagenezen houden wel van een feestje, maar om daarbij nou meteen je karaoke set te voorschijn te toveren en vals te zingen! En heel hard! Arghh..
Kijk, als ik van te voren weet (doe een briefje door de brievenbus ofzo) dat je herrie maakt tot 00.00, dat weet ik dat er een einde aan komt. Maar dat wist ik gisteren dus niet. Ik was blij dat het tot 00.00 duurde, want ik moest alle ramen dicht doen (in deze hitte!!= nog meer zweten!) om één oog dicht te krijgen. Dat andere oog ergerde zich stierlijk aan de herrie die ons huis bijna deed trillen op z'n fundamenten. Sommige mensen komen echt van planeet IDAMAMEDRBMT (ik-denk-alleen-maar-aan-mezelf-en-de-rest-boeit-me-niet).
Ik denk dat ik me nog moet aanpassen aan dit Den Haag. Het heeft z'n charmes hoor, ik moet gewoon geduld hebben en het me niet zo aantrekken.
Ik doe m'n best, eerst maar even een koude douche!
donderdag 25 juni 2009
Praatjesgeur
Uit de Eva:
'En wat dacht je van die vent die zei: "Ik heb een halfjaar niet tegen mijn vrouw gepraat." "Oh," zei zijn vriend, "huwelijksproblemen?" "Nee hoor," antwoordde de man, "ik wilde haar gewoon niet onderbreken."
Grappig, vind zelfs ik. Een typisch voorbeeld van een vooroordeel over dé vrouw.
Over het algemeen sta ik wel bekend om mijn vele geklets of in elk geval dat ik een aanwezig persoon ben. Daar ben ik overigens echt niet altijd trots op hoor, want aanwezig zijn in combinatie met impulsiviteit = soms dingen zeggen waar je beter van te voren over na had kunnen denken (en waar ik dus spijt van heb), of een enkele keer een hilarische situatie.
Maar de laatste tijd vind ik mezelf niet passen in dat vooroordeel. Marinus kan het met me eens zijn en hij kan het zelfs ruiken! Hihi, ik ga even heel openhartig doen hoor. Gisteren kwam ie thuis en wilde hij me niet echt van harte een kus geven. Ik vermoedde dat er wat achter zat en vroeg hem: 'stink ik dan uit m'n mond ofzo? Ik heb gewoon m'n tanden gepoetst.' Ik had het bij het rechte eind en om het leed iets te verzachten zei Marinus: 'dat komt gewoon omdat je te weinig praat.'
Tja.. ik klets opzich heel wat af met Roosje, maar lange en diepgaande gesprekken zijn het niet. Misschien wel voor Roos, want voor haar is alles nog interessant. Ik probeer de schade altijd in te halen als Marinus thuis komt, maar hij moet altijd een uurtje acclimatiseren en dus negeer ik hem als hij digitale poppetjes neerknalt of zoals tegenwoordig supertechnische robots bouwt die tegen elkaar moeten vechten. Dat is natuurlijk veel interessanter dan het gezwets van je vrouw aanhoren over hoe vies de ramen wel niet waren en hoe groen Roos d'r poep eruit zag!
Ik moet dus meer praten!
Zijn er mensen met hetzelfde probleem? Je mag altijd bellen hoor. Misschien dat ik dan aan mijn praat-tax kom zodat ik niet meer uit m'n mond stink als Marinus thuis kom. Ik zing nu overigens ook maar de hele dag voor Roosje, maar jammer gevolg daarvan is dat ik schor word en niet meer kán praten!
Dáág!
'En wat dacht je van die vent die zei: "Ik heb een halfjaar niet tegen mijn vrouw gepraat." "Oh," zei zijn vriend, "huwelijksproblemen?" "Nee hoor," antwoordde de man, "ik wilde haar gewoon niet onderbreken."
Grappig, vind zelfs ik. Een typisch voorbeeld van een vooroordeel over dé vrouw.
Over het algemeen sta ik wel bekend om mijn vele geklets of in elk geval dat ik een aanwezig persoon ben. Daar ben ik overigens echt niet altijd trots op hoor, want aanwezig zijn in combinatie met impulsiviteit = soms dingen zeggen waar je beter van te voren over na had kunnen denken (en waar ik dus spijt van heb), of een enkele keer een hilarische situatie.
Maar de laatste tijd vind ik mezelf niet passen in dat vooroordeel. Marinus kan het met me eens zijn en hij kan het zelfs ruiken! Hihi, ik ga even heel openhartig doen hoor. Gisteren kwam ie thuis en wilde hij me niet echt van harte een kus geven. Ik vermoedde dat er wat achter zat en vroeg hem: 'stink ik dan uit m'n mond ofzo? Ik heb gewoon m'n tanden gepoetst.' Ik had het bij het rechte eind en om het leed iets te verzachten zei Marinus: 'dat komt gewoon omdat je te weinig praat.'
Tja.. ik klets opzich heel wat af met Roosje, maar lange en diepgaande gesprekken zijn het niet. Misschien wel voor Roos, want voor haar is alles nog interessant. Ik probeer de schade altijd in te halen als Marinus thuis komt, maar hij moet altijd een uurtje acclimatiseren en dus negeer ik hem als hij digitale poppetjes neerknalt of zoals tegenwoordig supertechnische robots bouwt die tegen elkaar moeten vechten. Dat is natuurlijk veel interessanter dan het gezwets van je vrouw aanhoren over hoe vies de ramen wel niet waren en hoe groen Roos d'r poep eruit zag!
Ik moet dus meer praten!
Zijn er mensen met hetzelfde probleem? Je mag altijd bellen hoor. Misschien dat ik dan aan mijn praat-tax kom zodat ik niet meer uit m'n mond stink als Marinus thuis kom. Ik zing nu overigens ook maar de hele dag voor Roosje, maar jammer gevolg daarvan is dat ik schor word en niet meer kán praten!
Dáág!
dinsdag 23 juni 2009
We Survived
We hebben het overleefd! Ik werd zowaar 'mevrouw' (en geen zebra) genoemd!
En Roos vond het leuk! Dus ik ook. Voor herhaling vatbaar.
Wat water al niet kan doen. Ons tomatenplantje leek dood, een paar druppels water en het plantje was weer springlevend!
En Roos vond het leuk! Dus ik ook. Voor herhaling vatbaar.
Wat water al niet kan doen. Ons tomatenplantje leek dood, een paar druppels water en het plantje was weer springlevend!
maandag 22 juni 2009
Zebra's en Schoonmoeders
Ik kom straks op de streepjes terug, nu eerst even mijn schoonmoeder; ze is best grappig.
Toen Marinus en ik al een tijdje verkering hadden en er trouwplannen in de lucht hingen, zei ze eens tussen neus en lippen door: 'als er ooit kinderen mogen komen, dan wil ik niet oppassen hoor. Ik ben blij dat ik uit de luiers ben!'
Dat kan.
Het grappige komt nu. Al voordat Roos d'r was - en ik me een waggelend nijlpaard voelde - zag ze ineens allemaal oma's met kleinkinderen rondbanjeren. Dat was eigenlijk toch best een leuk gezicht.
Al voordat ik ontplofte en Roos uit de lucht kwam vallen zei ze tegen me: 'Eef, ik moet even terugdraaien wat ik ooit eens gezegd heb, over dat oppassen...'.
Leuk:-) en dat onthouden we natuurlijk.
Enthousiast vertelde ze me twee weken geleden over de prentenboek-uitverkoop in de biep in de buurt. Waarschijnlijk de rijdende biep, want het dorp waar ze in wonen kent weinig winkels, laat staan, dienstverlenende bedrijven. Wat ze daar wel hebben is een babyspeciaalzaak. Zo'n zaak waar je er maar tien van hebt in Nederland en als je dan een Wij Jonge Ouders blad opent en een aanbieding ziet van die winkel, je blij bent dat je weet waar Moerkapelle ligt! Er worden vast veel baby's in het dorp geboren. Die baby's hebben er in elk geval voor gezorgd dat mijn schoonmoeder bereidt is om op te passen. Inmiddels hebben we al van haar diensten gebruik gemaakt!
Maar uhm.. uitverkoop. Oh ja.
Ze vertelde me niet alleen over die uitverkoop, ze vertelde ook dat ze meteen haar slag had geslagen en de mooiste boeken had uitgezocht en gekocht.
In de biep staan de boeken vaak gesorteerd op thema. Thrillers, romans, Engelstalige boeken etc. Op de kinderafdeling heb je blijkbaar ook zoiets. Als je op zoek bent naar een boek over zindelijk worden hoef je niet lang te zoeken. Er is een speciale zindelijkheidsafdeling. Op één van de prentenboeken stond dat vet en duidelijk. Het boek gaat over blote billen op een potje.
Van Grote Olifanten Billen tot Mini Muizen Billetjes en van Kale Varkensbillen tot Gestreepte Zebrabillen.
Alsof olifanten, muizen, varkens en zebra's het op een potje doen.Ingewikkelde informatie voor kleine kinderhoofdjes. 'Mamma, mag ik bij de kinderboerderij kijken hoe Big een poepie doet op het potje?'
Ik zat net te denken aan het feit dat ik me morgen schaars gekleed in het openbaar ga begeven. Ik ga voor het eerst, sinds de geboorte van Roos, het zwembad weer in, met Roos.
Ik kijk er erg naar uit en tegelijkertijd ook ietsje minder. Ik ben iets meer weg gaan hebben van een zebra. Striae is de oorzaak. Dat is een chique woord voor uitgerekte streepjeshuid. Eigenlijk is dit schrijfsel zo'n gedachtegang die niet te stoppen is. Ik denk aan mijn streepjes en daarmee aan een zebra. Ik lach ondertussen inwendig als ik denk aan de film Madagaskar (die is echt koel!), maar daar valt verder niet veel over te peinzen. Het beeld van een zebra op een potje waait voorbij en zo is het riedeltje weer rond!
Toen Marinus en ik al een tijdje verkering hadden en er trouwplannen in de lucht hingen, zei ze eens tussen neus en lippen door: 'als er ooit kinderen mogen komen, dan wil ik niet oppassen hoor. Ik ben blij dat ik uit de luiers ben!'
Dat kan.
Het grappige komt nu. Al voordat Roos d'r was - en ik me een waggelend nijlpaard voelde - zag ze ineens allemaal oma's met kleinkinderen rondbanjeren. Dat was eigenlijk toch best een leuk gezicht.
Al voordat ik ontplofte en Roos uit de lucht kwam vallen zei ze tegen me: 'Eef, ik moet even terugdraaien wat ik ooit eens gezegd heb, over dat oppassen...'.
Leuk:-) en dat onthouden we natuurlijk.
Enthousiast vertelde ze me twee weken geleden over de prentenboek-uitverkoop in de biep in de buurt. Waarschijnlijk de rijdende biep, want het dorp waar ze in wonen kent weinig winkels, laat staan, dienstverlenende bedrijven. Wat ze daar wel hebben is een babyspeciaalzaak. Zo'n zaak waar je er maar tien van hebt in Nederland en als je dan een Wij Jonge Ouders blad opent en een aanbieding ziet van die winkel, je blij bent dat je weet waar Moerkapelle ligt! Er worden vast veel baby's in het dorp geboren. Die baby's hebben er in elk geval voor gezorgd dat mijn schoonmoeder bereidt is om op te passen. Inmiddels hebben we al van haar diensten gebruik gemaakt!
Maar uhm.. uitverkoop. Oh ja.
Ze vertelde me niet alleen over die uitverkoop, ze vertelde ook dat ze meteen haar slag had geslagen en de mooiste boeken had uitgezocht en gekocht.
In de biep staan de boeken vaak gesorteerd op thema. Thrillers, romans, Engelstalige boeken etc. Op de kinderafdeling heb je blijkbaar ook zoiets. Als je op zoek bent naar een boek over zindelijk worden hoef je niet lang te zoeken. Er is een speciale zindelijkheidsafdeling. Op één van de prentenboeken stond dat vet en duidelijk. Het boek gaat over blote billen op een potje.
Van Grote Olifanten Billen tot Mini Muizen Billetjes en van Kale Varkensbillen tot Gestreepte Zebrabillen.
Alsof olifanten, muizen, varkens en zebra's het op een potje doen.Ingewikkelde informatie voor kleine kinderhoofdjes. 'Mamma, mag ik bij de kinderboerderij kijken hoe Big een poepie doet op het potje?'
Ik zat net te denken aan het feit dat ik me morgen schaars gekleed in het openbaar ga begeven. Ik ga voor het eerst, sinds de geboorte van Roos, het zwembad weer in, met Roos.
Ik kijk er erg naar uit en tegelijkertijd ook ietsje minder. Ik ben iets meer weg gaan hebben van een zebra. Striae is de oorzaak. Dat is een chique woord voor uitgerekte streepjeshuid. Eigenlijk is dit schrijfsel zo'n gedachtegang die niet te stoppen is. Ik denk aan mijn streepjes en daarmee aan een zebra. Ik lach ondertussen inwendig als ik denk aan de film Madagaskar (die is echt koel!), maar daar valt verder niet veel over te peinzen. Het beeld van een zebra op een potje waait voorbij en zo is het riedeltje weer rond!
zondag 21 juni 2009
Lekker stuk
Mijn schoonmoeder heeft zo'n boekje waarin ze door de jaren heen leuke uitspraken heeft bijgehouden van haar vijf zoons. Ik zat daar vandaag eens even in te lezen. Een leuke scene:
Gijs (broer van Marinus) en Marinus (toen 7 jaar) zitten te pim-pam-petten. 'Een kledingstuk met een V', zegt Marinus. 'Een uhhh....een vrouw!' Zegt Gijs.
'Nee joh, een vrouw is toch geen kledingstuk, dat is een lekker stuk!' Aldus Marinus.
Die was er vroeg bij.
Gijs (broer van Marinus) en Marinus (toen 7 jaar) zitten te pim-pam-petten. 'Een kledingstuk met een V', zegt Marinus. 'Een uhhh....een vrouw!' Zegt Gijs.
'Nee joh, een vrouw is toch geen kledingstuk, dat is een lekker stuk!' Aldus Marinus.
Die was er vroeg bij.
donderdag 18 juni 2009
Grappig
Banen - Speurders.nl
Vind of bied aan uw tweedehands banen - op Speurders.nl.
www.speurders.nl/overzicht/banen/ - In cache - Gelijkwaardige pagina's -
Vind of bied aan uw tweedehands banen - op Speurders.nl.
www.speurders.nl/overzicht/banen/ - In cache - Gelijkwaardige pagina's -
Groen
Ik zit wederom voor me uit te staren. Op de achtergrond hoor ik Roos door de babyfoon blaten. Op de voorgrond zie ik tomatenplantjes uit de grond schieten. En als ik op de voorgrond de hoek om kijk, zie ik onze eerste gesneuvelde plant. Toch niet alles overleefd onze huiselijke gezelligheid. De GFT bak mag 'm hebben hoor.
Roos, ik en Gerben hebben net een grote wandeling gemaakt. Ik denk dat wij in de groenrijkste buurt van heel volgebouwd Zuid-Holland wonen. Er zijn hier tig parken in de omgeving, ik heb ze nu denk ik allemaal bewandeld.
Marinus heeft dus niets met wandelen. Ik zou hem alleen zo ver kunnen krijgen als ik hem duidelijk maak dat ik ook voor zijn lol met oud en nieuw naar Moerkapelle ga. Voor wat hoort wat. Dat is niet een les die je leert bij je pre-marriage course hoor. Dan leer je dat je gewoon heel geïnteresseerd moet zijn in de dingen die je partner doet, zonder dat je dat echt bent. En ik besef me maar al te goed dat mijn 'voor wat hoort wat' manier niet de beste manier is om hem voor een romantische wandeling het park in te krijgen. Nee, dan huren we gewoon een gezelligheidsmeneer in. Eentje die van wandelen houdt. Dan is het ook goed.
We hebben vandaag heel wat potentiële BBQ plekjes gespot. Leuk voor als we na de zomer een Rijswijk/Den Haag homegroup gaan starten. Ik hoef maar het woord vlees te gebruiken en Marinus is ineens wel te porren!
'Marinus, zullen we vandaag een eindje gaan wandelen in het park?'
'Uhhhhhh... (ik heb dan al door dat hij eigenlijk niet wilt)'
'Vlees?'
'Ja hoor, lijkt me leuk om een dagje in het park te bivakkeren.'
Zo krijg je een man zover.
Gek is dat Marinus in Oostenrijk het liefst elke bergkam wilt uitkammen. Dan is de natuur ineens zo overweldigend dat er geen vlees meer nodig is. Bergen zijn natuurlijk veel interessanter en vooral veel majestueuzer dan de parkjes hier in de omgeving.
Misschien dat we maar gewoon moeten verhuizen naar daar waar bergen onze achtertuin zijn. Dan kan Marinus mij niet gaan aanmoedigen om zelf een rondje te rolschaatsen omdat ik zo graag in de natuur wil zijn, want je wilt natuurlijk je vrouw niet die 65 graden hellingen aandoen in zo'n omgeving. Hier heeft Marinus een rolschaatsslachtoffer voor me gevonden. Niet Gerben, die wandelt graag. Maar Lisa, de dochter van een collega van hem. 'Joh, dan ga je toch samen met Lisa rolschaatsen, ben je er ook even uit.' Tja, hier kun je door de natuur rolschaatsen, alle parken liggen vol asfalt paadjes. Dat is in de bergen wel anders.
Voordat ik mijn vingers de vrije hand gaf aan het toetsenbord, zat ik diep te denken waar ik al schrijvend over kon peinzen. Ik heb de afgelopen weken een paar momenten gehad waarin ik dacht: 'hee, dit ik leuk om over te schrijven', maar mijn vergeetachtigheid heeft de overhand = frustrerend!
Het enige wat me te binnen schiet zijn de volgende losse flarden:
Vliegende Mijnen ('dat zijn gewoon bommen hoor Eef', aldus Marinus)
'De kroeg sluit om 23.00 en gaat pas na 5.00 weer open Roos' (Ja, ze hangt al in de kroeg, ze is er vroeg bij) en een laatste losse flard is dat Marinus het idee heeft dat hij op de snelweg slaapt. Hij vroeg me laatst heel lief om naar mijn eigen weghelft te verkassen. Oke.
Dat was 'm weer voor vandaag. Ik moet denk ik een biertje tappen voor Roos.
Roos, ik en Gerben hebben net een grote wandeling gemaakt. Ik denk dat wij in de groenrijkste buurt van heel volgebouwd Zuid-Holland wonen. Er zijn hier tig parken in de omgeving, ik heb ze nu denk ik allemaal bewandeld.
Marinus heeft dus niets met wandelen. Ik zou hem alleen zo ver kunnen krijgen als ik hem duidelijk maak dat ik ook voor zijn lol met oud en nieuw naar Moerkapelle ga. Voor wat hoort wat. Dat is niet een les die je leert bij je pre-marriage course hoor. Dan leer je dat je gewoon heel geïnteresseerd moet zijn in de dingen die je partner doet, zonder dat je dat echt bent. En ik besef me maar al te goed dat mijn 'voor wat hoort wat' manier niet de beste manier is om hem voor een romantische wandeling het park in te krijgen. Nee, dan huren we gewoon een gezelligheidsmeneer in. Eentje die van wandelen houdt. Dan is het ook goed.
We hebben vandaag heel wat potentiële BBQ plekjes gespot. Leuk voor als we na de zomer een Rijswijk/Den Haag homegroup gaan starten. Ik hoef maar het woord vlees te gebruiken en Marinus is ineens wel te porren!
'Marinus, zullen we vandaag een eindje gaan wandelen in het park?'
'Uhhhhhh... (ik heb dan al door dat hij eigenlijk niet wilt)'
'Vlees?'
'Ja hoor, lijkt me leuk om een dagje in het park te bivakkeren.'
Zo krijg je een man zover.
Gek is dat Marinus in Oostenrijk het liefst elke bergkam wilt uitkammen. Dan is de natuur ineens zo overweldigend dat er geen vlees meer nodig is. Bergen zijn natuurlijk veel interessanter en vooral veel majestueuzer dan de parkjes hier in de omgeving.
Misschien dat we maar gewoon moeten verhuizen naar daar waar bergen onze achtertuin zijn. Dan kan Marinus mij niet gaan aanmoedigen om zelf een rondje te rolschaatsen omdat ik zo graag in de natuur wil zijn, want je wilt natuurlijk je vrouw niet die 65 graden hellingen aandoen in zo'n omgeving. Hier heeft Marinus een rolschaatsslachtoffer voor me gevonden. Niet Gerben, die wandelt graag. Maar Lisa, de dochter van een collega van hem. 'Joh, dan ga je toch samen met Lisa rolschaatsen, ben je er ook even uit.' Tja, hier kun je door de natuur rolschaatsen, alle parken liggen vol asfalt paadjes. Dat is in de bergen wel anders.
Voordat ik mijn vingers de vrije hand gaf aan het toetsenbord, zat ik diep te denken waar ik al schrijvend over kon peinzen. Ik heb de afgelopen weken een paar momenten gehad waarin ik dacht: 'hee, dit ik leuk om over te schrijven', maar mijn vergeetachtigheid heeft de overhand = frustrerend!
Het enige wat me te binnen schiet zijn de volgende losse flarden:
Vliegende Mijnen ('dat zijn gewoon bommen hoor Eef', aldus Marinus)
'De kroeg sluit om 23.00 en gaat pas na 5.00 weer open Roos' (Ja, ze hangt al in de kroeg, ze is er vroeg bij) en een laatste losse flard is dat Marinus het idee heeft dat hij op de snelweg slaapt. Hij vroeg me laatst heel lief om naar mijn eigen weghelft te verkassen. Oke.
Dat was 'm weer voor vandaag. Ik moet denk ik een biertje tappen voor Roos.
dinsdag 16 juni 2009
De Aardbei en Ander Geneuzel
Wel, gister heeft Marinus het volgende geconstateerd:
de eerste rode aardbei is verschenen!
Reden tot groot feest! De Aardbei overleefd huize van de Lagemaat!!
Oh wat zijn we trots! En we hebben er niet eens wat voor hoeven doen?!
Wel jammer dat de Aardbei bijna door de onderburen geplukt kan worden. Daar denk je natuurlijk niet over na als je een klein plantje in een balkonbak plant. Al plukken wij onze Newborn Berry niet op tijd, hoeven de onderburen niet eens te plukken, alleen maar op tijd te vangen!
Ander Geneuzel:
Even niet meer over Aardbei; vannacht werd ik opgeschrikt door vreemd onweer. Een paar flitsen en een paar keiharde donders. Ik zei vanmorgen tegen Marinus dat het net leek of het een gerichte actie was. Het klonk als oorlog. En oorlog is niet leuk.
Dat afscheid van de Bieslandhof hoeft me niet zo zwaar te vallen. Marinus begint net een trekje van dementie te tonen:
We zitten lekker te eten. Marinus heeft eten gemaakt. Nou ja, het eten heeft hij klaar gemaakt. Lekker hoor. Ik hoor Marinus net voor de vierde keer zeggen: 'tjonge, het is best lekker.' Ik: 'uhh Marinus, dit is al de vierde keer dat je het zegt.' Marinus: 'oh..nou ja, het is toch gewoon heel lekker?!'
Hij wordt ook een daggie ouder!
de eerste rode aardbei is verschenen!
Reden tot groot feest! De Aardbei overleefd huize van de Lagemaat!!
Oh wat zijn we trots! En we hebben er niet eens wat voor hoeven doen?!
Wel jammer dat de Aardbei bijna door de onderburen geplukt kan worden. Daar denk je natuurlijk niet over na als je een klein plantje in een balkonbak plant. Al plukken wij onze Newborn Berry niet op tijd, hoeven de onderburen niet eens te plukken, alleen maar op tijd te vangen!
Ander Geneuzel:
Even niet meer over Aardbei; vannacht werd ik opgeschrikt door vreemd onweer. Een paar flitsen en een paar keiharde donders. Ik zei vanmorgen tegen Marinus dat het net leek of het een gerichte actie was. Het klonk als oorlog. En oorlog is niet leuk.
Dat afscheid van de Bieslandhof hoeft me niet zo zwaar te vallen. Marinus begint net een trekje van dementie te tonen:
We zitten lekker te eten. Marinus heeft eten gemaakt. Nou ja, het eten heeft hij klaar gemaakt. Lekker hoor. Ik hoor Marinus net voor de vierde keer zeggen: 'tjonge, het is best lekker.' Ik: 'uhh Marinus, dit is al de vierde keer dat je het zegt.' Marinus: 'oh..nou ja, het is toch gewoon heel lekker?!'
Hij wordt ook een daggie ouder!
maandag 15 juni 2009
Tandzooi
Ik weet dat baby's voor veel van jullie een ver-van-m'n-bed-show zijn. En dat kan ik me voorstellen, want als je niet in de baby('s) zit, dan zijn baby's, ach, nou ja, gewoon baby's, toch?
Ik beleef heel wat avonturen met baby 'Oos' (volgens neefje Menno).
Ik beleef de laatste tijd vooral een heleboel slapeloze nachten, arrgghh!
Vanaf het eerste moment dat Roos kwijlt (en ik haar tig keer op een dag zou kunnen verschonen, maar dat doe ik niet) roept half moeder-Nederland: 'ahh kind, ze krijgt tandjes, ze is er snel bij hoor!'
En ik - leek bij het leven - geloof dat. Ze is nu al drie maanden bezig met tandjes krijgen, maar nog steeds is er geen tand te bekennen. Ondertussen weet iedereen dat Roos bezig is met het krijgen van tandjes, dat is namelijk de beste verklaring die ik kan bedenken wanneer mensen vragen: 'oh, slaap ze niet door?' Ik dan: 'ach, ze krijgt tandjes, dat hoort erbij hoor?'
Ik had mezelf tot voor heel kort het woord 'doorslapen' afgeleerd. Op één of andere manier koppelt Roos dat woord aan 'oh-mamma-wilt-dat-ik-vannacht-wakker-blijf. En dat heb ik haar nooit gevraagd.
Ze slaapt af en toe goed, het merendeel van de tijd minder goed. Zo ontwijk ik het woord meestal. Trouwens ook irritant hoor, dat dat zo'n belangrijke vraag is: 'slaapt ze al door'? Is dat een vereiste voor het prille leventje van een baby? Het is meer van belang voor de pama's (pappa's & mamma's) dan voor de baby, anders zou ze toch wel goed gaan slapen???? Ach, we weten dat het van tijdelijke aard is; dat weten we eigenlijk niet, dat hopen we maar.
Ondanks alle (waar-blijft-de-)tand-en-wakker-blijf-ellende is het leven een feest! Vooral met zo'n koel kind als het onze!
Ik beleef heel wat avonturen met baby 'Oos' (volgens neefje Menno).
Ik beleef de laatste tijd vooral een heleboel slapeloze nachten, arrgghh!
Vanaf het eerste moment dat Roos kwijlt (en ik haar tig keer op een dag zou kunnen verschonen, maar dat doe ik niet) roept half moeder-Nederland: 'ahh kind, ze krijgt tandjes, ze is er snel bij hoor!'
En ik - leek bij het leven - geloof dat. Ze is nu al drie maanden bezig met tandjes krijgen, maar nog steeds is er geen tand te bekennen. Ondertussen weet iedereen dat Roos bezig is met het krijgen van tandjes, dat is namelijk de beste verklaring die ik kan bedenken wanneer mensen vragen: 'oh, slaap ze niet door?' Ik dan: 'ach, ze krijgt tandjes, dat hoort erbij hoor?'
Ik had mezelf tot voor heel kort het woord 'doorslapen' afgeleerd. Op één of andere manier koppelt Roos dat woord aan 'oh-mamma-wilt-dat-ik-vannacht-wakker-blijf. En dat heb ik haar nooit gevraagd.
Ze slaapt af en toe goed, het merendeel van de tijd minder goed. Zo ontwijk ik het woord meestal. Trouwens ook irritant hoor, dat dat zo'n belangrijke vraag is: 'slaapt ze al door'? Is dat een vereiste voor het prille leventje van een baby? Het is meer van belang voor de pama's (pappa's & mamma's) dan voor de baby, anders zou ze toch wel goed gaan slapen???? Ach, we weten dat het van tijdelijke aard is; dat weten we eigenlijk niet, dat hopen we maar.
Ondanks alle (waar-blijft-de-)tand-en-wakker-blijf-ellende is het leven een feest! Vooral met zo'n koel kind als het onze!
De Pessimist
Met dank aan de Quest:
Leen altijd geld bij een pessimist,
hij verwacht het toch niet terug.
Leen altijd geld bij een pessimist,
hij verwacht het toch niet terug.
zaterdag 13 juni 2009
Barbapappa?
Roos is niet eens opgegroeid met dat programma, maar toch zegt ze nu soort van babbapappa! En wat is er nu mooier dan (een week voor) vaderdag zo'n eerste woordje met betekenis te horen. Niet dat Roos er wat van zal begrijpen, maar ach, het gaat om het idee.
Marinus belde me vanmorgen op. Ik was aan het werk, dus ik had m'n telefoon niet op zak. Ik zag 'vier berichten' op mijn schermpje staan. Gek dat ik ben, denk ik meteen dat Roos in het ziekenhuis ligt, dat ik direct naar huis moet komen omdat het huis in de fik staat en nog meer van die doemscenario's. Nee, Marinus had één keer gebeld om me het gebabbapappa van Roos live te laten horen, maar ik nam niet op. En later belde hij nog een keer zodat Roos m'n viocemail kon inspreken. En de voicemail stuurt dan een bericht dat ik een viocemail bericht heb. En het vierde bericht was een oud bericht. Niets aan de hand. Huh.. onwijs veel aan de hand, Roos babbelt verstaanbaar! Vet cool!
Al mijn collega's hebben het inmiddels gehoord, zo trots ben ik! En zo gemakkelijk maakt Roos het me. Nu hoef ik tenminste mijn hersens niet meer te kraken voor vaderdag. Ik wilde een leuk origineel cadeautje bestellen, maar Roos heeft Marinus al het mooiste cadeautje gegeven!
Marinus belde me vanmorgen op. Ik was aan het werk, dus ik had m'n telefoon niet op zak. Ik zag 'vier berichten' op mijn schermpje staan. Gek dat ik ben, denk ik meteen dat Roos in het ziekenhuis ligt, dat ik direct naar huis moet komen omdat het huis in de fik staat en nog meer van die doemscenario's. Nee, Marinus had één keer gebeld om me het gebabbapappa van Roos live te laten horen, maar ik nam niet op. En later belde hij nog een keer zodat Roos m'n viocemail kon inspreken. En de voicemail stuurt dan een bericht dat ik een viocemail bericht heb. En het vierde bericht was een oud bericht. Niets aan de hand. Huh.. onwijs veel aan de hand, Roos babbelt verstaanbaar! Vet cool!
Al mijn collega's hebben het inmiddels gehoord, zo trots ben ik! En zo gemakkelijk maakt Roos het me. Nu hoef ik tenminste mijn hersens niet meer te kraken voor vaderdag. Ik wilde een leuk origineel cadeautje bestellen, maar Roos heeft Marinus al het mooiste cadeautje gegeven!
vrijdag 12 juni 2009
Bieslandhof
Het wordt steeds triester. Wat mij betreft mag het groots openbaar gemaakt worden. We komen mensen te kort. Eigenlijk komen we geld te kort en kunnen we geen mensen meer aannemen. We moeten flink bezuinigen.
Ondanks alle ellende, het gebrek aan tijd om tijd te nemen voor degene die voor de zorg betaald (onze klant) is het zo af en toe nog best gezellig.
Mijn vette haren worden door Mevrouw K. bewondert: 'Ben je al buiten geweest vanmorgen?'
Ik (heel stoer): 'Ja, ik ben vanmorgen helemaal vanuit Den-Haag hierheen gefietst!'
Mevrouw K.: 'En hoe was het weer dan? Je bent helemaal nat geregend zie ik?'
Ik: 'Oh ja.. uhmm.. ja het regende heel hard' (dus niet, ik moet gewoon mijn haartjes wassen)
Mevrouw K.: 'Oh oh, kind toch, je moet ook een regenkapje op zetten! Dat is dom van je hoor, nu is de krul eruit.'
Jaja.. dames van rond de 90. Dat is toch andere koek.
Ondanks alle ellende, het gebrek aan tijd om tijd te nemen voor degene die voor de zorg betaald (onze klant) is het zo af en toe nog best gezellig.
Mijn vette haren worden door Mevrouw K. bewondert: 'Ben je al buiten geweest vanmorgen?'
Ik (heel stoer): 'Ja, ik ben vanmorgen helemaal vanuit Den-Haag hierheen gefietst!'
Mevrouw K.: 'En hoe was het weer dan? Je bent helemaal nat geregend zie ik?'
Ik: 'Oh ja.. uhmm.. ja het regende heel hard' (dus niet, ik moet gewoon mijn haartjes wassen)
Mevrouw K.: 'Oh oh, kind toch, je moet ook een regenkapje op zetten! Dat is dom van je hoor, nu is de krul eruit.'
Jaja.. dames van rond de 90. Dat is toch andere koek.
Uitje
Niet zo'n ding waar je van gaat huilen. Ik heb het nu over een uitje waar je blij van wordt. Op stap. Samen met m'n moeder.
We rijden na visite terug naar huis. Voor mij doemt een reusachtig groot bord op met daarop: woeste willem.
Ik probeer te bedenken waarom er op het gebouw 'woeste willem' staat als ik nog heel gauw de letters eronder lees: kinderdagverblijf. KINDERDAGVERBLIJF?????
Ik zeg tegen m'n moeder: tjonge, daar wil je je kind toch niet op doen?
Zegt m'n moeder: ach, daar wordt je kind vast en zeker heel assertief van.
Ik: nou, ik ben eerder bang voor een agressieveling. En Roos is soms lichtelijk agressief met haar zuigbehoefte. Ik heb her en der (op mijn wang, arm, nek) flinke zuigzoenen en dat getuigd toch wel van een vorm van agressie.
Tja.. ik zou een kinderdagverblijf ook niet zo gauw 'woeste willem' noemen.
We rijden verder en er staat file. Duh.. altijd tussen 16.00 - 19.00. Pure ellende.
Roos slaapt, gelukkig maar.
We horen op de radio het volgende: 'en wat staat er vanavond bij u op tafel?'
Moeders: 'mochten we ooit thuiskomen..'
Ik: 'we kunnen vragen om een Mozesbehandeling, dat zó alle auto's ineens aan de kant gaan voor ons en wij door kunnen rijden'.
Dat is het helaas niet geworden. Met een uur vertraging ben ik in Den - Haag gedropt. En we hebben shoarma gegeten. Yammie!
We rijden na visite terug naar huis. Voor mij doemt een reusachtig groot bord op met daarop: woeste willem.
Ik probeer te bedenken waarom er op het gebouw 'woeste willem' staat als ik nog heel gauw de letters eronder lees: kinderdagverblijf. KINDERDAGVERBLIJF?????
Ik zeg tegen m'n moeder: tjonge, daar wil je je kind toch niet op doen?
Zegt m'n moeder: ach, daar wordt je kind vast en zeker heel assertief van.
Ik: nou, ik ben eerder bang voor een agressieveling. En Roos is soms lichtelijk agressief met haar zuigbehoefte. Ik heb her en der (op mijn wang, arm, nek) flinke zuigzoenen en dat getuigd toch wel van een vorm van agressie.
Tja.. ik zou een kinderdagverblijf ook niet zo gauw 'woeste willem' noemen.
We rijden verder en er staat file. Duh.. altijd tussen 16.00 - 19.00. Pure ellende.
Roos slaapt, gelukkig maar.
We horen op de radio het volgende: 'en wat staat er vanavond bij u op tafel?'
Moeders: 'mochten we ooit thuiskomen..'
Ik: 'we kunnen vragen om een Mozesbehandeling, dat zó alle auto's ineens aan de kant gaan voor ons en wij door kunnen rijden'.
Dat is het helaas niet geworden. Met een uur vertraging ben ik in Den - Haag gedropt. En we hebben shoarma gegeten. Yammie!
dinsdag 9 juni 2009
Waarom doet mijn blog het niet?
En waarom kan ik wel op het dashboard nieuwe berichten publiceren, maar die niet lezen op mijn blogje???
Oorlog
Wij hebben inmiddels vrede gesloten met Oxxio, na bijna een half jaar is het geld er! Nu hebben we oorlog met Ziggo.
1. We zijn verhuisd en hebben de verhuizing doorgegeven.
2. We hebben besloten een 3 in 1 pakket af te sluiten – leuk, krijgen we een vast telefoonnummer!
3. Donderdag komt er een brief binnen op mijn meisjesnaam. Dat we eventjes een flink bedrag moeten dokken. Huh?
4. Ik hang aan de telefoon. Blijkt dat we twee abonnementen hebben lopen.
5. Daarnaast blijkt na tig telefoontjes dat hier een Achmed woont, dat we een nieuw modem nodig hebben (waar we het overigens niet mee eens zijn, want dat apparaat doet het gewoon), dat die mevrouw die ik donderdag heb gesproken het verkeerde (dus het nieuwe) abonnement heeft geannuleerd.
6. We zitten wederom zonder internet, tv en telefoon.
7. Ik hang weer eens aan de telefoon omdat de toegestuurde activatiecode niet werkt.
8. We hebben ineens een nieuw telefoonnummer. In al mijn sollicitatiebrieven staat ons mooie oude nummer. Het kan niet meer teruggedraaid worden. AARGHH!
9. We worden doorverbonden door een telefoniste met een Ziggo monteur die in Groningen in het callcenter zit: ‘Uh.. wij hebben niet de rechten op het netwerk van Den-Haag.’ Dus we hangen weer aan de telefoon.
10. Dit zijn niet alle telefoontjes, want de spraakcomputer laat het nog wel eens afweten. Dus…. Er komt geen keuzemenu. Ophangen en opnieuw proberen.
11. Joepie! Ik spreek eindelijk een goeie monteur. Halverwege het gesprek hangt hij op. In elk geval wordt de verbinding plotseling verbroken. Ik ben gefrustreerd! Stelletje lapzwansen.
12. Ik probeer joyful te blijven, maar bel intussen wel mijn mobiele provider voor een gespecificeerde rekening. Die is voor Ziggo!
13. Leuk, alle telefonistes zeggen: ‘tja, er werken hier mensen… die snappen er zelf niets van.’ En toch is er steeds een volgend telefoontje nodig. Wie snapt het nou nog?
14. Marinus redt mij van de telefoondood. Hij neemt het van me over want ik kan niet langer naar Tom Jones luisteren die knoerthard in mijn oor tettert. Ik wíl het niet horen!!!!
15. Ik blog alvast in Word. Tja.. geen internet he..
16. En ik zit nog steeds met de vraag: Achmed? Wie is dat? De huismuis?
17. Wij zijn belmoe, en Achmed laten we maar even voor wat of wie het is.
Marinus terwijl hij een Ziggo slachtoffer (want die zijn het slachtoffer van ons zeurterreur) aan de lijn heeft: ‘er zit gewoon iemand bij jullie op de verkeerde knopjes te drukken.’
Blijf gewoon van die knoppen af!
1. We zijn verhuisd en hebben de verhuizing doorgegeven.
2. We hebben besloten een 3 in 1 pakket af te sluiten – leuk, krijgen we een vast telefoonnummer!
3. Donderdag komt er een brief binnen op mijn meisjesnaam. Dat we eventjes een flink bedrag moeten dokken. Huh?
4. Ik hang aan de telefoon. Blijkt dat we twee abonnementen hebben lopen.
5. Daarnaast blijkt na tig telefoontjes dat hier een Achmed woont, dat we een nieuw modem nodig hebben (waar we het overigens niet mee eens zijn, want dat apparaat doet het gewoon), dat die mevrouw die ik donderdag heb gesproken het verkeerde (dus het nieuwe) abonnement heeft geannuleerd.
6. We zitten wederom zonder internet, tv en telefoon.
7. Ik hang weer eens aan de telefoon omdat de toegestuurde activatiecode niet werkt.
8. We hebben ineens een nieuw telefoonnummer. In al mijn sollicitatiebrieven staat ons mooie oude nummer. Het kan niet meer teruggedraaid worden. AARGHH!
9. We worden doorverbonden door een telefoniste met een Ziggo monteur die in Groningen in het callcenter zit: ‘Uh.. wij hebben niet de rechten op het netwerk van Den-Haag.’ Dus we hangen weer aan de telefoon.
10. Dit zijn niet alle telefoontjes, want de spraakcomputer laat het nog wel eens afweten. Dus…. Er komt geen keuzemenu. Ophangen en opnieuw proberen.
11. Joepie! Ik spreek eindelijk een goeie monteur. Halverwege het gesprek hangt hij op. In elk geval wordt de verbinding plotseling verbroken. Ik ben gefrustreerd! Stelletje lapzwansen.
12. Ik probeer joyful te blijven, maar bel intussen wel mijn mobiele provider voor een gespecificeerde rekening. Die is voor Ziggo!
13. Leuk, alle telefonistes zeggen: ‘tja, er werken hier mensen… die snappen er zelf niets van.’ En toch is er steeds een volgend telefoontje nodig. Wie snapt het nou nog?
14. Marinus redt mij van de telefoondood. Hij neemt het van me over want ik kan niet langer naar Tom Jones luisteren die knoerthard in mijn oor tettert. Ik wíl het niet horen!!!!
15. Ik blog alvast in Word. Tja.. geen internet he..
16. En ik zit nog steeds met de vraag: Achmed? Wie is dat? De huismuis?
17. Wij zijn belmoe, en Achmed laten we maar even voor wat of wie het is.
Marinus terwijl hij een Ziggo slachtoffer (want die zijn het slachtoffer van ons zeurterreur) aan de lijn heeft: ‘er zit gewoon iemand bij jullie op de verkeerde knopjes te drukken.’
Blijf gewoon van die knoppen af!
Röntgen Oorlog bij de Onkruidwieder
Marinus en ik zijn bij de tandarts geweest. Eindelijk weer eens. Bij de vorige tandarts waren ze zo leuk om ons een brief te sturen dat onze afspraak in december niet door kon gaan omdat er precies die dag een nieuwe tandarts zou beginnen. De bewuste dag werden we gebeld waar we bleven, haha, lachen met die tandarts joh!
Nu hebben we weer een nieuwe tandarts. Dat betekent nieuwe foto’s maken. We werden omstebeurt netjes naar de röntgenkamer geëscorteerd en daar geïnstalleerd. Zo kon de schade meteen in kaart gebracht worden.
Ik heb twee gaatjes, dat valt nog te overzien na de ellende die ik eerder heb meegemaakt. Er wordt gezegd dat elke zwangerschap een tand kost. In dat geval ben ik jaren terug heel vaak zwanger geweest (want mijn tanden zijn om te huilen – ik kan erom huilen:-S). Nu was ik echter blij verrast! Maar twee kleine gaatjes! Marinus moet zich (helaas, boterhammetje met pindakaas) niet alleen onderwerpen aan de tandarts voor het vullen van enkele gaatjes, hij mag ook een bezoek brengen aan de Onkruidwieder. Zijn verstand moet getrokken worden. Eenmaal in de auto op weg naar Delft spreekt hij zijn vermoedens uit: ‘ja, röntgenstraling aan me hoela, dat zijn gewoon heftige laserstralen die gaatjes in mijn tanden schieten. En zelf duiken ze gauw achter de deur. En ze schoffelen zo heel je gebit heen en weer.’
Ik probeer hem uit te leggen dat het gaat om die straling. Wij worden maar eventjes en een heel enkele keer aan röntgen blootgesteld, deze mensen moeten zo veel mogelijk straling voorkomen, anders wordt het daadwerkelijk oorlog in hun binnenste. Marinus is echter al helemaal in de ban van oorlog. Hij ondertekend nog net geen oorlogsverklaring om zich te kunnen verdedigen tegen het legale geweld. Weemoedig beseft hij dat hij erdoor heen moet. Onontkoombaar..
De Onkruidwieder zal moeten schoffelen en wieden. Marinus zal daar niet blij mee zijn. Ik zal daar evenmin blij mee zijn.
Maar wat moet, dat moet (echt zo’n Cruijff uitspraak he). En zo is het.
Nu hebben we weer een nieuwe tandarts. Dat betekent nieuwe foto’s maken. We werden omstebeurt netjes naar de röntgenkamer geëscorteerd en daar geïnstalleerd. Zo kon de schade meteen in kaart gebracht worden.
Ik heb twee gaatjes, dat valt nog te overzien na de ellende die ik eerder heb meegemaakt. Er wordt gezegd dat elke zwangerschap een tand kost. In dat geval ben ik jaren terug heel vaak zwanger geweest (want mijn tanden zijn om te huilen – ik kan erom huilen:-S). Nu was ik echter blij verrast! Maar twee kleine gaatjes! Marinus moet zich (helaas, boterhammetje met pindakaas) niet alleen onderwerpen aan de tandarts voor het vullen van enkele gaatjes, hij mag ook een bezoek brengen aan de Onkruidwieder. Zijn verstand moet getrokken worden. Eenmaal in de auto op weg naar Delft spreekt hij zijn vermoedens uit: ‘ja, röntgenstraling aan me hoela, dat zijn gewoon heftige laserstralen die gaatjes in mijn tanden schieten. En zelf duiken ze gauw achter de deur. En ze schoffelen zo heel je gebit heen en weer.’
Ik probeer hem uit te leggen dat het gaat om die straling. Wij worden maar eventjes en een heel enkele keer aan röntgen blootgesteld, deze mensen moeten zo veel mogelijk straling voorkomen, anders wordt het daadwerkelijk oorlog in hun binnenste. Marinus is echter al helemaal in de ban van oorlog. Hij ondertekend nog net geen oorlogsverklaring om zich te kunnen verdedigen tegen het legale geweld. Weemoedig beseft hij dat hij erdoor heen moet. Onontkoombaar..
De Onkruidwieder zal moeten schoffelen en wieden. Marinus zal daar niet blij mee zijn. Ik zal daar evenmin blij mee zijn.
Maar wat moet, dat moet (echt zo’n Cruijff uitspraak he). En zo is het.
zondag 7 juni 2009
Kussen met een Koudje en Enge Avonturen
Sinds Roos d'r is kom ik ineens achter allerlei eigenaardigheidjes in mijn gestel. Allereerst ben ik best vergeetachtig geworden, dat is soms lastig, bijvoorbeeld als je je eigen postcode vergeten bent wanneer iemand die nodig heeft.
Maar vannacht was weer zo'n nacht waarin ik dacht (dat ik 'm noooit vergeten zouuu..) dat Roosje zich in mijn kussen had verstopt. Ik dacht eigenlijk dat mijn kussen Roosje was, maar ik kon d'r hoofd niet vinden. Dit was niet de eerste keer. Elke keer als Roos 's nachts moet drinken heb ik zo'n ik-ben-Roos-kwijt-attack. En steeds moet Marinus (half slapend) mij gerust stellen: 'Roosje ligt in behedd.. ga nou maar slapen.' Yeah right, alsof hij dat weet (denk ik dan). Ik heb haar dan toch op bed moeten leggen. Ik kan het me niet herinneren dus ze zit in mijn kussen verstopt, nee, ze is het kussen en ik ben d'r hoofd kwijt.
Het is dus een lastige kwaaltjescombi. Vergeetachtigheid en het ik-ben-Roos-kwijt-syndroom.
Vanmorgen was ik mijn nachtelijke avontuur weer vergeten. Totdat ik mijn kussen zag, ontdaan van al zijn kleding. Arm kussen heeft een halve nacht kou geleden. Op zoek naar Roos d'r hoofd moest ik mijn kussen blijkbaar uitkleden..
Dit is vreemd maar niet eng.
Mijn zus heeft echter hele enge dingen in haar slaap gedaan.
Met een grote scherpe schaar heeft ze de boxershort van haar man in tweeën geknipt, and she did not knew!!!! 's Ochtends kwamen ze erachter. Er lag een grote schaar naast het bed en natuurlijk was de boxer kapot!
Dat is eng én vreemd!
Maar vannacht was weer zo'n nacht waarin ik dacht (dat ik 'm noooit vergeten zouuu..) dat Roosje zich in mijn kussen had verstopt. Ik dacht eigenlijk dat mijn kussen Roosje was, maar ik kon d'r hoofd niet vinden. Dit was niet de eerste keer. Elke keer als Roos 's nachts moet drinken heb ik zo'n ik-ben-Roos-kwijt-attack. En steeds moet Marinus (half slapend) mij gerust stellen: 'Roosje ligt in behedd.. ga nou maar slapen.' Yeah right, alsof hij dat weet (denk ik dan). Ik heb haar dan toch op bed moeten leggen. Ik kan het me niet herinneren dus ze zit in mijn kussen verstopt, nee, ze is het kussen en ik ben d'r hoofd kwijt.
Het is dus een lastige kwaaltjescombi. Vergeetachtigheid en het ik-ben-Roos-kwijt-syndroom.
Vanmorgen was ik mijn nachtelijke avontuur weer vergeten. Totdat ik mijn kussen zag, ontdaan van al zijn kleding. Arm kussen heeft een halve nacht kou geleden. Op zoek naar Roos d'r hoofd moest ik mijn kussen blijkbaar uitkleden..
Dit is vreemd maar niet eng.
Mijn zus heeft echter hele enge dingen in haar slaap gedaan.
Met een grote scherpe schaar heeft ze de boxershort van haar man in tweeën geknipt, and she did not knew!!!! 's Ochtends kwamen ze erachter. Er lag een grote schaar naast het bed en natuurlijk was de boxer kapot!
Dat is eng én vreemd!
donderdag 4 juni 2009
TV
Tele Visie
Tikkie Vertraging
Tand Verzorging
Tasjes Vandalisme
´t Kan allemaal.
Ik begrijp uit de oningevulde enquête dat TV er niet toe doet. En dat is eigenlijk goed. Want TV verkwikt de ziel niet, dat denk ik althans. En TV hangen doen mensen soms snel. Wat heb je eraan? Onderzoek wijst uit dat als je tot rust wilt komen je beter niet voor de buis kan hangen.
Het wordt/is weer zomer en dat betekent dat de rolschaatsen weer uit de kast worden getrokken. Heerlijk hoor om d´r eventjes uit te zijn. En zoveel lekkerder dan TV hangen. Wij kunnen van de winter nu ook OHHen (Open Haard Hangen). Nou, eigenlijk Voor de Open Haard hangen. Want erin hangen lijkt me niet echt prettig.
Toen we hier net kwamen wonen hadden we drie weken geen tv. Marinus had het er met een collega over dat hij het eigenlijk wel relaxed vond, geen tv. Lekker rustig. Marinus zei, dat als we weer tv zouden hebben we hem misschien niet eens meteen zouden aansluiten. Zijn collega lachte hem uit: haha, dat gaat je echt niet lukken!
Maar we hebben besloten nog wat weekjes langer in de TVloze Rust te leven. Heerlijk.
Onze buren zijn Pools. Hun TV staat ALTIJD aan. Zelfs als er niemand in de huiskamer zit. Dat blijkt een stukje cultuur te zijn. Een Oost/Europese kennis van mij vertelde me dat ze dat bij hem thuis ook gewend waren. Constante herrie op de achtergrond, gezelligheid alom=
^Ik ben bewust even m´n leestekens niet aan het corrigeren. Echt irritant trouwens als er zo´n knopje aan staat waardoor alle leestekens zich automatisch verplaatsen op het toetsenbord, help!=|
Wel, dit waren mijn TV gedachten. Als iemand nog enquetespiratie heeft, voel je vrij om het te delen!
Aju en een fijne dag toegewenst!
Tikkie Vertraging
Tand Verzorging
Tasjes Vandalisme
´t Kan allemaal.
Ik begrijp uit de oningevulde enquête dat TV er niet toe doet. En dat is eigenlijk goed. Want TV verkwikt de ziel niet, dat denk ik althans. En TV hangen doen mensen soms snel. Wat heb je eraan? Onderzoek wijst uit dat als je tot rust wilt komen je beter niet voor de buis kan hangen.
Het wordt/is weer zomer en dat betekent dat de rolschaatsen weer uit de kast worden getrokken. Heerlijk hoor om d´r eventjes uit te zijn. En zoveel lekkerder dan TV hangen. Wij kunnen van de winter nu ook OHHen (Open Haard Hangen). Nou, eigenlijk Voor de Open Haard hangen. Want erin hangen lijkt me niet echt prettig.
Toen we hier net kwamen wonen hadden we drie weken geen tv. Marinus had het er met een collega over dat hij het eigenlijk wel relaxed vond, geen tv. Lekker rustig. Marinus zei, dat als we weer tv zouden hebben we hem misschien niet eens meteen zouden aansluiten. Zijn collega lachte hem uit: haha, dat gaat je echt niet lukken!
Maar we hebben besloten nog wat weekjes langer in de TVloze Rust te leven. Heerlijk.
Onze buren zijn Pools. Hun TV staat ALTIJD aan. Zelfs als er niemand in de huiskamer zit. Dat blijkt een stukje cultuur te zijn. Een Oost/Europese kennis van mij vertelde me dat ze dat bij hem thuis ook gewend waren. Constante herrie op de achtergrond, gezelligheid alom=
^Ik ben bewust even m´n leestekens niet aan het corrigeren. Echt irritant trouwens als er zo´n knopje aan staat waardoor alle leestekens zich automatisch verplaatsen op het toetsenbord, help!=|
Wel, dit waren mijn TV gedachten. Als iemand nog enquetespiratie heeft, voel je vrij om het te delen!
Aju en een fijne dag toegewenst!
dinsdag 2 juni 2009
Lesje van Lian
Lian had pas geblogd dat in elke situatie je joyful moet zijn. Of in elk geval, dat zou een goede manier zijn om om te gaan met vervelende situatie. (Consider it as pure joy).
Nu hebben Marinus en ik het afgelopen jaar fors teveel betaald aan energie. We kregen in februari bericht dat we bij elkaar zo'n 1000 eurootjes zouden terug krijgen. Nu, een kleine vier maandjes later is er nog niets van het geld terug. Na zes telefoontjes en de verwachting dat het daadwerkelijk na (de één zegt 8 de ander ) 10 werkdagen op onze rekening zou staan loopt de irritatie erg op. Elke keer netjes gebleven en de telefoniste een prettige werkdag toe gewenst.
Leuk, we kunnen tegels aanschaffen voor het toilet, want we krijgen het geld toch over een paar dagen. Niet dus.
Kassa online geraadpleegd, maar de Oxxio medewerker aldaar beloofd ook het één en ander, maar beloftes worden gebroken. Er gaat blijkbaar steeds wat mis?
Ik blijf een joyful mens. Het is namelijk wel leuk datw e geld terugkrijgen en niet hoeven te dokken. Maar vervelend is het wel. En vooral voor de telefonistes. Die breken steeds hun beloften. Dan heb je een vervelend leven als je je eigen woorden niet eens kunt geloven.. En de leidinggevende durft niet aan de telefoon te komen, dat terwijl ik toch heel netjes blijf.
Oxxio krijgt nogmaals 10 werkdagen en dan sturen we maar iemand anders erop af.
Wat een vreugde!
Nu hebben Marinus en ik het afgelopen jaar fors teveel betaald aan energie. We kregen in februari bericht dat we bij elkaar zo'n 1000 eurootjes zouden terug krijgen. Nu, een kleine vier maandjes later is er nog niets van het geld terug. Na zes telefoontjes en de verwachting dat het daadwerkelijk na (de één zegt 8 de ander ) 10 werkdagen op onze rekening zou staan loopt de irritatie erg op. Elke keer netjes gebleven en de telefoniste een prettige werkdag toe gewenst.
Leuk, we kunnen tegels aanschaffen voor het toilet, want we krijgen het geld toch over een paar dagen. Niet dus.
Kassa online geraadpleegd, maar de Oxxio medewerker aldaar beloofd ook het één en ander, maar beloftes worden gebroken. Er gaat blijkbaar steeds wat mis?
Ik blijf een joyful mens. Het is namelijk wel leuk datw e geld terugkrijgen en niet hoeven te dokken. Maar vervelend is het wel. En vooral voor de telefonistes. Die breken steeds hun beloften. Dan heb je een vervelend leven als je je eigen woorden niet eens kunt geloven.. En de leidinggevende durft niet aan de telefoon te komen, dat terwijl ik toch heel netjes blijf.
Oxxio krijgt nogmaals 10 werkdagen en dan sturen we maar iemand anders erop af.
Wat een vreugde!
't Velletje
Ik ziet hier een beetje laveloos voor me uit te staren. Waar hadden we het nou pas over? Ik zou toch ergens over kunnen bloggen. De inspiratie was zoek, maar inmiddels weer hervonden.
't Velletje is voor mensen erg belangrijk. Vooral tussen mensen is het belangrijk in welk humeur het velletje zit. Lekker in het velletje, of niet zo lekker in het velletje. Ik kwam er pas achter dat wanneer het velletje niet zo lekker zit, ik geneigd ben om het volgende te doen.
Marinus: Zou jij zo gaan koken?
Ik: Jaha...
Marinus stelt een andere vraag en mijn antwoord is 'neeheee'. 'Jahaa' en 'neehee'. En 't'. Dat is irritant om steeds te horen. Vooral dat 'haa' of 'hee' erachter aan. Het geeft blijk van irritatie en eerlijk gezegd irritatie om niets!!
Marinus kan er ook wat van, want gisteren draaiden de rollen zich om. En toen pas besefte ik hoe irritant ik had geklonken de dag daarvoor.
Ik wil graag vrolijk zijn en niet geïrriteerd. Je krijgt er veel meer leuks voor terug als je zelf leuk doet. En dat is een keuze, toch?
't Velletje is voor mensen erg belangrijk. Vooral tussen mensen is het belangrijk in welk humeur het velletje zit. Lekker in het velletje, of niet zo lekker in het velletje. Ik kwam er pas achter dat wanneer het velletje niet zo lekker zit, ik geneigd ben om het volgende te doen.
Marinus: Zou jij zo gaan koken?
Ik: Jaha...
Marinus stelt een andere vraag en mijn antwoord is 'neeheee'. 'Jahaa' en 'neehee'. En 't'. Dat is irritant om steeds te horen. Vooral dat 'haa' of 'hee' erachter aan. Het geeft blijk van irritatie en eerlijk gezegd irritatie om niets!!
Marinus kan er ook wat van, want gisteren draaiden de rollen zich om. En toen pas besefte ik hoe irritant ik had geklonken de dag daarvoor.
Ik wil graag vrolijk zijn en niet geïrriteerd. Je krijgt er veel meer leuks voor terug als je zelf leuk doet. En dat is een keuze, toch?
maandag 1 juni 2009
Snak (naar Leven) Bar
We wonen in Den Haag, nu sinds zo'n 3 maandjes. En hoe langer we hier wonen hoe gezelliger het wordt.
We hebben nu ook wat meer contact met de buren. Onze zijbuurtjes zijn Poolse mensen waarvan ik de naam van de heer des huizes niet echt kan uitspreken, het heeft iets weg van 'Cheque', alleen dan anders. Ze hebben een leuk dochtertje van zes, waarschijnlijk zal zij hier nog vaak over de vloer komen. Net als de buurvrouw, want die vind ik ook erg gezellig!
Onze onderburen zijn rashagenezen. Ik had het er trouwens pas met iemand over. Ben je als je import bent een hagenees of een hagenaar? Zijn autochtonen hagenezen of hagenaars??
Anyway. Autochnezen praten soms onverstaanbaar. Onze onderburen kwamen van de week op bezoek. Was erg gezellig! Op een gegeven moment hadden ze het erover dat mevrouw jaren in de Snakbar had gewerkt. Een diepe frons was er van mijn gezicht af te lezen, want de informatie landde niet direct. Snakbar, Snakbar?? Ohhh.. Snackbar. Jahahaha. Inwendig moest ik erg hard lachen. Whoehoehahaha, Autochnezen hebben niet door dat Snack een Engels woord is??!!
Ik bedacht meteen een leuke naam voor een Leonstunt: de Snak (naar Leven) Bar. Een Snackbar in Den Haag waar je lekker een patatje en een praatje krijgt. En bronwater!
We hebben nu ook wat meer contact met de buren. Onze zijbuurtjes zijn Poolse mensen waarvan ik de naam van de heer des huizes niet echt kan uitspreken, het heeft iets weg van 'Cheque', alleen dan anders. Ze hebben een leuk dochtertje van zes, waarschijnlijk zal zij hier nog vaak over de vloer komen. Net als de buurvrouw, want die vind ik ook erg gezellig!
Onze onderburen zijn rashagenezen. Ik had het er trouwens pas met iemand over. Ben je als je import bent een hagenees of een hagenaar? Zijn autochtonen hagenezen of hagenaars??
Anyway. Autochnezen praten soms onverstaanbaar. Onze onderburen kwamen van de week op bezoek. Was erg gezellig! Op een gegeven moment hadden ze het erover dat mevrouw jaren in de Snakbar had gewerkt. Een diepe frons was er van mijn gezicht af te lezen, want de informatie landde niet direct. Snakbar, Snakbar?? Ohhh.. Snackbar. Jahahaha. Inwendig moest ik erg hard lachen. Whoehoehahaha, Autochnezen hebben niet door dat Snack een Engels woord is??!!
Ik bedacht meteen een leuke naam voor een Leonstunt: de Snak (naar Leven) Bar. Een Snackbar in Den Haag waar je lekker een patatje en een praatje krijgt. En bronwater!
Abonneren op:
Posts (Atom)