Je zou denken dat het over kaboutertjes gaat, of over de moderne dwergen van sneeuwwitje die i.p.v. huppelend, fietsend de mijnen bestormen.
Het gaat over Marinus.
Roos wordt té vroeg wakker, ik kijk nu echt enorm uit naar de winter. En dat doe ik anders nooit, maar nu wel. Dan wordt ze tenminste niet wakker van de eerste zonnestralen die haar om 6.00 wakker maken. Ik bedenk me net dat we haar kamer ook kunnen verduisteren, maar daar zijn we nog niet aan toe gekomen. Dus ze lag al vroeg bij ons in bed. Zegt ze ineens tegen Marinus: 'hee, neusman'. 'Wat zeg je nu??'
'Goeiemorgen neusman'. Ze is 2,5 en weet haar vader op zo'n aandoenlijke manier te beledigen dat we alleen maar hartelijk om konden lachen. Dat is leuk wakker worden.
We krijgen zo visite en we moeten daar nog wat boodschappen voor halen die we gisteren zijn vergeten. Marinus gaat er soort van vanuit dat ik dat wel doe, maar ik ben erg moe. Dus enthousiast zegt hij: 'oh, dan ga ik wel, op de fiets.'
Die drie laatste woorden hebben haast een magische uitwerking. Ik: 'op de fiets??!! De Heer is je echt aan het veranderen Marinus, dit is bijzonder!'
Marinus gaat nooit, en echt nou ja, bijna nooit op de fiets. En als ie op de fiets boodschappen gaat doen bij de winkel die 5 minuten fietsen hiervandaan is, is het omdat ik dat bijna eis. Tja.. ik probeer hem aan te moedigen om te gaan fietsen en uiteindelijk wordt niemand daar beter van. Maar van dit wonder was ik echt even van mijn padje.
Marinus: 'ja, ik kreeg een fietsprofetie, vandaar.'
Ik: 'oh.. zoiets als, gij zult fietsen tot in den eeuwigheid, of naar de eeuwigheid?'
Marinus: 'Nou ja, tot in de eeuwigheid..??'
Het wordt nog wel wat met Marinus :)
zondag 26 juni 2011
woensdag 15 juni 2011
Terug van weggeweest
We zijn weer terug, onze vakantie is achter de rug. Helaas.
Dat betekent dat we weer hard aan de arbeid moeten. Bloggen is hard werken, vandaar dat het soms een poosje duurt.
Ik kan nu natuurlijk een uitgebreid verslag doen van onze vakantie, maar dat is natuurlijk veel leuker om real life te horen. Daarom een vertrouwde blog over de kleine dingen die het doen.
Pannenlappen.
Deze zijn werkelijk onmisbaar. We verbleven de periode in Roemenie in een appartement. In alle haast heeft de aannemer het appartement afgemaakt zodat wij het een kleine twee weken konden huren. Dat resulteerde in een overstroming, een paar geweldige overnachtingen in een villa (met drie badkamers, zwembad en biljart/pool ruimte) en een paar natte spullen. Het huis was tenminste wel gelijk goed gedweild.
En dat was onze eerste avond.
Normaal gesproken als je in een appartementje komt ligt er een wc rol klaar. Dus wij hadden geen wc papier meegenomen. Maar dit appartement was echt nét af. Dus geen wc rol. Ik denk dat het meant-to-be was dat het huis overstroomde, zodat wij, zodra we daar wel konden overnachten goed voorbereid zouden zijn en wc rollen bij ons zouden hebben. In elk geval was het hele geval aardig komisch. Wij waren relaxed, de aannemer bedacht dat zijn verkeerde aankoop van teveel laminaat nu wel goed van pas kwam, en de kids deden het geweldige. De hele dag nog niet geslapen en om 21.30 leken ze nog klaarwakker!
Twee dagen later konden we het appartement betrekken, met wc rollen natuurlijk. Een goede voorbereiding is het halve werk. Ik had ook wat eitjes, brood, pasta, melk en olie om in te bakken gehaald.
De volgende ochtend verheug ik me op een lekker ei. Ik wil Marinus ook verwennen en ben al blij met het vooruitzicht hem blij te maken met een ei. Terwijl ik alles klaarzet en ondertussen de kinderen probeer te vermaken kijk ik even naar het gasfornuis. Oei, zit geen knopje op om hem aan te krijgen. Lucifers heb ik nodig. Maar die zijn er niet en onze weinige buren zijn allemaal al vertrokken. Baal baal baal. Marinus relativeert de situatie en zegt: 'joh, dan smeer je toch een boterham met pasta.' Ja, dat is eigenlijk geen slecht idee.
De volgende dag hebben we wel lucifers. Maar geen pannenlappen. We hebben wel een wasmachine en half droge was. Ideaal denk ik. En de dagen die voor ons liggen hebben we afwisselende pannenlappen, een half droge onderbroek, een paar half natte sokken, een broekje van Roos of een t-shirtje van Jonathan. Ik vermaak me prima!
Goh, was is aanpassen toch eigenlijk makkelijk.
Dat betekent dat we weer hard aan de arbeid moeten. Bloggen is hard werken, vandaar dat het soms een poosje duurt.
Ik kan nu natuurlijk een uitgebreid verslag doen van onze vakantie, maar dat is natuurlijk veel leuker om real life te horen. Daarom een vertrouwde blog over de kleine dingen die het doen.
Pannenlappen.
Deze zijn werkelijk onmisbaar. We verbleven de periode in Roemenie in een appartement. In alle haast heeft de aannemer het appartement afgemaakt zodat wij het een kleine twee weken konden huren. Dat resulteerde in een overstroming, een paar geweldige overnachtingen in een villa (met drie badkamers, zwembad en biljart/pool ruimte) en een paar natte spullen. Het huis was tenminste wel gelijk goed gedweild.
En dat was onze eerste avond.
Normaal gesproken als je in een appartementje komt ligt er een wc rol klaar. Dus wij hadden geen wc papier meegenomen. Maar dit appartement was echt nét af. Dus geen wc rol. Ik denk dat het meant-to-be was dat het huis overstroomde, zodat wij, zodra we daar wel konden overnachten goed voorbereid zouden zijn en wc rollen bij ons zouden hebben. In elk geval was het hele geval aardig komisch. Wij waren relaxed, de aannemer bedacht dat zijn verkeerde aankoop van teveel laminaat nu wel goed van pas kwam, en de kids deden het geweldige. De hele dag nog niet geslapen en om 21.30 leken ze nog klaarwakker!
Twee dagen later konden we het appartement betrekken, met wc rollen natuurlijk. Een goede voorbereiding is het halve werk. Ik had ook wat eitjes, brood, pasta, melk en olie om in te bakken gehaald.
De volgende ochtend verheug ik me op een lekker ei. Ik wil Marinus ook verwennen en ben al blij met het vooruitzicht hem blij te maken met een ei. Terwijl ik alles klaarzet en ondertussen de kinderen probeer te vermaken kijk ik even naar het gasfornuis. Oei, zit geen knopje op om hem aan te krijgen. Lucifers heb ik nodig. Maar die zijn er niet en onze weinige buren zijn allemaal al vertrokken. Baal baal baal. Marinus relativeert de situatie en zegt: 'joh, dan smeer je toch een boterham met pasta.' Ja, dat is eigenlijk geen slecht idee.
De volgende dag hebben we wel lucifers. Maar geen pannenlappen. We hebben wel een wasmachine en half droge was. Ideaal denk ik. En de dagen die voor ons liggen hebben we afwisselende pannenlappen, een half droge onderbroek, een paar half natte sokken, een broekje van Roos of een t-shirtje van Jonathan. Ik vermaak me prima!
Goh, was is aanpassen toch eigenlijk makkelijk.
Abonneren op:
Posts (Atom)