Duh

Ik out of the blue tegen Marinus:
Weet je al dat de vriendin van Gerard gaat trouwen?! En met wie?
Marinus:
Duh..

Ik:
Oh ja.. tuurlijk. Dom.

Oeps

Onze auto in de kreuk,
dankzij Door van de Deuk.

Zo, daar reden we dan, 100 kilometres over de snelweg, de bocht door. Een andere auto reed naast ons, ook de bocht door. Maar de bestuurster vond ons waarschijnlijk een obstakel op haar weg, dus kregen we een zetje.

Dat is best eng; ik keek naar links en zie ineens een auto tegen ons aan rijden: huh, dat klopt niet!
Dus toen wat het 'boem' en au voor onze auto. En mijn hart ging eventjes tekeer!

En vervolgens stonden we op de vluchtstrook. Eventjes schade checken. Mevrouw Door schrok toen ze zag dat we een klein babytje in de auto hadden. Ja, daar moet je geen grote ongelukken mee maken, zeker niet als de kleine baby in een koekblikkie zit! (Lees: wie sponsort een veilige familybak??)

We kregen haar kaartje en Marinus en mevrouw Door hebben samen het autoschadeformulier ingevuld, zo hoort dat.

Mevrouw heet Door. En ze schrijft. Haar site heet www.doorschrijven.nl, maar ik noem haar graag Door van de Deuk. Klinkt ook leuk!

Soms zou ik alleen maar heel vals willen kunnen zingen..

Ja, en dat het me niet zou kunnen schelen ook.
Heerlijk lijkt me dat. Gewoon knoertvals en keihard. En supergemeend. En er ook gewoon niets aan kunnen doen dat het zo vals klinkt dat alle vogels zelfs in de zomer het liefst naar het zuiden willen vliegen om mij niet te kunnen horen zingen.
Dan hoef je tenminste niet te letten op die ene valse noot, want alle noten zijn vals. Dan hoef je niet steeds opnieuw te beginnen met het liedje, want die tweede stem zing je automatisch al (alleen dan wel heel vals). Dan stop je niet bij die ene valse noot, je gaat gewoon lekker door met zingen. En dan komt het nog meer uit je hart ook. Dat denk ik in elk geval. Of ik bedoel, in mijn geval zou dat zo zijn. Dan ligt de focus niet op hoe mooi of hoe niet-vals het is, of hoe leuk die tweede stem ook is. Dan ligt de focus op wat je zingt en niet hoe.

In mijn vorige gemeente zat zo iemand. Iemand die alleen maar vals kon zingen. En men, wat was het heerlijk om naar hem te luisteren. Want hij zong met volle borst en vol passie! Dát is pas zingen!

Lachen met Roosje

Spreekt voor zich toch?

Pjoeuw

Wat zijn speculaasjes toch lekker!

Feest?

Donderdag was het feest! Er kwamen leute eten!
Ik had een heel plan om donderdag naar de Lidl in Delft te gaan (samen met Marinus, want zoals jullie weten is eefje rijbewijsloos). Dat in combinatie met een overdags bezoekje aan opie en omoe (superopa en oma van Roos).
Maar, op deze hemelvaartsdag zijn blijkbaar (bijna) alle winkels dicht!!
Tjonge. Ik zeg tegen m'n moeder: juist op zo'n feestdag (want zo heet die dag officieel) doe je de winkels toch juist open?
Ik ben er blijkbaar niet echt bij met m'n hoofd. Gelukkig kon ik de AH induiken, anders had ik de eters een kwartje pizza moeten aanbieden en wat doperwtjes. En als toetje moedermelkijs. Dat is namelijk alles wat wij nog in huis hadden.

Gelukkig kon ik bij de AH een heleboel ingrediënten kopen om vervolgens thuis een complete Griekse maaltijd op tafel te toveren. Moussaka, gehaktballetjes in tomatensaus met peterselie, tzaziki (natuurlijk zelf gebrouwd), gepaneerde aubergine met kaas en als toetje Yelly en normale ijs. Jammie jam!

Hemelvaartsdag is een feestdag? Feest in de hemel. Jezus ging terug naar Pappa. En ook een feest hier, want de belofte van de Heilige Geest is toch een feestelijke belofte! God wilde in ons hart komen wonen en dat wilt Ie nog steeds! Joepie!

Het Balkon

Wit geverfde bakstenen en groene aanslag waren tot voor kort ons uitzicht op ons 'buiten'. De ouderwetse vuilnisophaaldagen bezorgde mij een heleboel pijn in mijn hoofd. Vuilniszakken moeten tot woensdagochtend op het balkon bewaard worden. Nu bestaan er van de beestjes, zwart en irritant die we naar mijn idee een beetje te veel hebben in ons kleine kikkerland. Kraaien (of hoe die zwarte krengen ook mogen heten) pikken de vuilniszakken open en behalve wit geverfde bakstenen en groene aanslag, lag ons balkon ook menig maal bezaaid met vuilnistroep: en bedankt meneer de Kraai.

Ik tegen Marinus: Oh.. dat is echt het eerste wat je nu mag klussen, een bak op het balkon voor de vuilniszakken!
En handige Harry is op hemelvaartsdag lekker aan de klus geweest. Hij heeft een geweldig mooie bak gemaakt. Maar ons uitzicht was daardoor niet heel veel veranderd. Zaterdag zijn we naar het tuincentrum geweest en hebben we een miniparadijsje aangeschaft. Mooie plantjes en mooie bakken waar we de mooie plantjes in kunnen zetten! O o o wat is het mooi!

In tijden van crisis is het heel handig om je eigen groenten te verbouwen. Nu hebben we niet veel ruimte, maar mocht het zo ver komen dat de winkels niet meer kunnen voorzien in onze behoeften, dan hebben wij aardbeien, tomaten, sla, aardappel en ui. Ons eigen overlevingspakketje dus.

Afscheid

Na zo'n zeven jaar in de Bies gewerkt te hebben komt het afscheid er bijna aan. Ik ga stoppen daar en zoeken naar een nieuwe baan. Ik ben druk bezig met zoeken, het vinden wil nog niet echt lukken. Ik vind wel vacatures e.d. maar nog niet veel reactie op brieven.

Maar ondanks dat ik nog geen nieuwe baan heb is het afscheid onvermijdelijk.
Ik moet afscheid nemen van collega's en bewoners (maar bij de laatste groep is dat wel vaker het geval, mensen komen en gaan (heen)).
Afscheid nemen van de verzengende hitte in de Bies, dat doet me geen pijn.
Afscheid nemen van mijn rol al koningin in de Bies, ik doe graag de Bea imitatie.
Afscheid nemen van danseres die door vele oude dames bewonderd wordt, daar wel ja. Wil je beroemd worden, moet je gewoon met demente bejaarden werken en net doen alsof je heel goed kan balletten. Ze kijken de ogen uit hun hoofd!!
Afscheid nemen van de stinkkarren.
Afscheid nemen van de krentensneetjes die ik naar hartelust gesmeerd heb voor alle mensen.
Afscheid nemen van het cruiseschip (of de veerboot) waar we op wonen (dat denken sommige bewoners tenminste, ik doe graag mee, wie wil er nou niet op een cruiseschip wonen??).

Het lastigste is toch wel het afscheid van de mensen. Het is eigenlijk best wel heel leuk werk, ondanks dat ik er al een ruime tijd geen uitdaging meer in vind. De bewoners waarderen je grapjes en je serieuze gesprekjes (die je 10 keer op een dag voert, want herhalen doe je veel!!). Ik ben met bewoners in Afrika geweest, we zijn vaak heen en weer gevaren tussen Oud-Beijerland en Schoonhoven, zitten samen in het vliegtuig of werken ons het leplazarus tussen de bloemen. En Obama is geweldig. Ja, daar heeft één dame het steeds over. Ze leest het boek 'Obama', maar de tien weken dat ze in de Bies woont begint ze elke dag opnieuw aan het boek. Ze komt nooit verder dan het eerste hoofdstuk, maar vindt de beste man helemaal het einde!

En ondertussen solliciteren. Ben benieuwd waar God me nu wilt hebben.

Weer in de roulatie

Internet was even foetsie, maar dankzij de magic touch van Gerben doet ie het weer - Gerben bedankt!

Hieronder toch een 'hatsjoe' gedichtenbrouwsel n.a.v. de enquete!

En dan nog even een leuk smsje van alweer een jaar geleden (leuk om sommige smsjes te bewaren): (van mijn zus)
Komen jullie nog naar ma, want Menno (zoontje van zus) wil Marinus z'n baard weer zien.

Lief he? Wil je indruk maken? Laat dan je baard staan!

Hatsjoe

Hatsjoe hatsjie
Ik weet het nie
Maar dat is nies is zeker waar
M’n ogen dicht
Mijn mond die proest
Een kleine hoest
Erachter aan
Ik voel me rot
Een beetje maar
Want nog een nies
Hatsjoe!
En mijn koudje is weer klaar!

Tafelverdriet

Ja, dat bestaat!
We hebben de salontafel van mijn zus en zwager overgenomen. Zo'n mooi ding! En juist toen ze hem wegdeden kwam het gemis al boven. Neefje B. zei als eerst toen hij hier was: 'hee, die is van ons'. Niet meer dus...
Ze hebben een nieuwe salontafel, dus nu maar hopen dat dat het verdriet vermindert, maar toch zei zwager net (toen hij even hier kwam buurten om een kast te brengen): 'ja, het is echt een mooi ding'. En het klonk zó dat hij er wel spijt van leek te hebben dat zij de oude tafel weg hebben gedaan.
Ik zei tegen hem dat ie maar vaak genoeg langs moest komen om de tafel te aaien of om eens goed afscheid te nemen van zijn ex-tafel.

Hij is tenminste nog in de familie..

Twee keer Uit en nu weer Thuis

Dat was een tiet gelee, dat Marinus en ik een avondje uit zijn geweest. Eigenlijk niet, want het was zaterdagavond, maar dat was wel weer voor het eerst sinds lange lange lange lange tijd.

We zijn gaan eten bij de Griek aan Scheveningen. Niet dat Griekenland aan Scheveningen ligt, maar er zit daar wel zo'n restaurant waar je Grieks kan eten. De verbouwing in huis is voor veel dingen goed geweest, zo ook voor deze avond. Je zult wel denken, 'hoe dat zo?', nou, we hebben zoveel geld bij de Gamma uitgegeven dat je van die kortingsbonnen voor de Griek krijgt. En dat kwam mooi uit!

Het tafeltje waaraan we zaten was lief en klein. Zo klein, dat ik efrastructuur (bedacht door Marinus) moest toepassen. Alle bordjes en schoteltjes moesten precies op één manier op tafel staan, zodat het zou passen en er niets van tafel af zou vallen = spannend!!

Daarna hebben Marinus en ik nog lekker over het strand gebanjerd, ben ik door hem getackeld, heb ik hem in mijn val meegesleurd en kreeg ik ineens last van snotteritus B (zie de foto).

Marinus heeft de zonsondergang gefilmd en daarbij hebben we natte voeten opgelopen. Lekkerrrrrr!

En toen wederom nach Hause, waar opa en oma op kleine Roosje hebben gepast. Nee, we hadden haar echt niet alleen thuis gelaten.

Een Roosje was al een paar dagen veel aan het huilen, ze kwam niet in slaap en als ze ging liggen leek het of ze pijn had. En maandagmiddag had ik dat pas echt goed door, ze lag zo te kronkelen in d'r bedje en hysterisch te huilen dat we naar de Huisartsenpost zijn gegaan. De huisarts stuurde ons door naar de kinderarts en die heeft haar eens goed onderzocht. Er werd urine afgenomen (via een catheter:S) en nog wat kleine onderzoekjes. D'r urine was erg vuil. Wij dachten (het was inmiddels als half 12 in de avond) dat we naar huis zouden gaan met een antibioticakuurtje. Dat was ook wel het geval, alleen pas twee dagen later. Roosje moest aan het infuus en heeft a lot of a boel antibiotica gehad. En ze is er al gauw van op geknapt! Heerlijk hoor, ze schatert weer en slaapt gewoon!

Dat was twee keer Uit en nu weer Thuis!
En nu is mamma ziek. Bleh! Maar niet ziek genoeg om geen grapjes meer te maken of niet meer te bloggen:)

De afgelopen dagen

Zo, eigenlijk wilde ik eerst een blog schrijven over afgelopen zaterdagavond. Toen zijn Marinus en ik een avondje uit geweest, gezellig!
Maar.. ik heb de afgelopen paar daagjes de kans niet gehad om daarover te bloggen. Roosje had namelijk erge buikpijn, ze lag te kronkelen in haar bedje. Maandagavond zijn we naar de huisartsenpost gegaan en die hebben ons doorgestuurd naar het Juliana kinderziekenhuis. Gelukkig is Roosje nu weer thuis. Ze had een blaasontsteking en waarschijnlijk ook een darmvirusje o.i.d. Zielig dus!
Morgen komt de zaterdagavond blog!

Met dank aan...

Rara, wie zou mij dit plaatje hebben toegestuurd:)

Mocht ik geen baan kunnen vinden in het onderwijs, kan ik altijd nog bij Senseo gaan werken!

Knappe Tenen

Ik heb een knap broer(tje). Jammer voor de dames, hij is al bezet, overigens door ook een knap meisje. Fijn toch.
Ik zit koffie te leuten bij mn mams. Broer(tje) zit er ook met z'n blote voetjes. Ik verbaas me over zijn tenen. Tenen zijn sowieso erg fascinerend. Die van hem dus ook! Ze lijken een beetje krom, alsof ze altijd te krap in de schoen hebben gezeten. Met dat ik dat denk zegt ie: 'ja mam, dat komt er nou van, als je me jarenlang te kleine schoenen aan hebt getrokken!'
Ahhhh...

Ik wil hierover bloggen, maar broer(tje) vindt dat niet zo leuk, vandaar de titel 'Knappe Tenen', dat verzacht de omstandigheden:)

Beethoven, Bach en Mozart

Baby's worden ermee doodgegooid, gelukkig niet letterlijk! Maar al die muziekapparaten die je aan de box kunt hangen zitten vol met klassieke liedjes. Ik word er in elk geval een beetje tureluurs van; had ik van te voren nooit gedacht. Ik dacht: 'leuk, een muziekmobile voor Roosje' en nu denk ik 'arrgghhhh, die mobile van Roosje, had ik maar nooit...'. Gelukkig ontdekte ik pas tussen de gewone en zachte stand van de muziek een knopjesstand waarbij je dus geen muziek hoort! Hoera!

En nu draaien we:
tingelingeling doet mijn fietsbel (bel)
kijk daar kom ik aan, zie je mij al gaan
tingelingeling doet mijn fietsbel (bel)
en de Heer ziet mij altijd wel, tralala!

Leuk he!

Oh, en over dat stemmen: nu niet een gedicht verwachten over 'hatsjoe' als die als winnaar uit de enquetebus gaat rollen!!!
Dat gaat me dus niet lukken!

En de winnaar is... GRAS!

Wolken en bomen
van onder gezien
ik lig te dromen
in het gras

De zon draagt haar stralen
en kietelt mijn huid
het gras streelt mijn voeten
en een vogeltje fluit

Ik vlieg met de vlinders
en dans met de bij
dan valt er een druppel
en mijn droom is voorbij..

Kook je 'n deuk, bak je 'n kreuk (deel.. uhhh.. dat weten we niet meer)

De Wat-Een-Pak-Zooi-Wrap

Rara, wat zou daarin zitten:)

Wat heb je nodig: (voor 2 personen)

Een stronk Paksoi
Twee kipfilets
Mayo
2 tomaatjes
4 Wraps/tortilla's (ik weet het verschil niet echt:S)
Strooikaas
Gemberpoeder
Peper
Zout
Kipkruiden
Knoflook
Evt cayennepeper voor een pittige bite;)

Hoe maak je het?

Snij de kipfilet in smalle reepjes. Bestrooi de kipfilet met kipkruiden en braad de reepjes in een pan (duh).
Snijdt de Paksoi in stukjes. Ook de blaadjes snij je mee. Doe eerst de witte stukjes in een wokpan met een beetje olie en na een aantal minuten pas de blaadjes. Gemberpoeder, zout en peper erover heen strooien. Je kunt er een teentje knoflook doorheen doen, dat is wel lekker! En cayennepeper als je daar van houdt!
Besmeer de tortilla's met een beetje mayonaise. Verdeel de Paksoi, de kipfilet en de plakjes tomaat over de tortilla's. Vouw ze dicht en gebruik zo nodig een sateprikker. Bestrooien met kaas en 10 minuutjes in de oven op 180 graden.

Marinus vindt het naar een Big Tasty smaken, dus de MacDonald liefhebbers moeten dit dan zeker een keertje maken.

Eet smakelijk!

Filmsterretje

Mooie foto

Het beloofde varkentje

Klinkt alsof ik het heb over het beloofde land, maar nee, we zouden nog een aflevering doen over het varkentje, dus bij deze:

var·ken het; o -s 1 niet-herkauwend veelhoevig dier; zwijn 2 morsig, vuil mens 3 luilak

Getic takt

tic de; m -s 1 onwillekeurige, zich telkens snel herhalende trekking van gelaatsspieren 2 iets dat men, zonder het te weten, telkens doet 3 scheut sterkedrank: cola-tic

Marinus en ik hadden het gisteren over tics. We hadden het eerst over alcohol en toen over tics. (Want iemand had namelijk een alcoholtic - diegene moest per se de fles wijn leegdrinken want anders..... ja, want anders wat eigenlijk?)

Hebben jullie, trouwe lezertjes, last van tics?
Ik ben er benieuwd naar.

Ik had vroeger zo'n tic dat als ik de achterdeur achter me dicht deed, ik de deur van de schuur moest hebben opengedaan voordat de achterdeur in het slot viel. Anders had ik verloren. Geen zware straffen voor mezelf, gewoon een klein spelletje.

Wat jullie?

Sneu-ig?

Het menselijk brein is een groot raadsel, althans, de mijne. Het kan natuurlijk zo zijn dat ik de enige (geen enigste!!) op deze aardkloot ben die tot dat besef is gekomen, of de enige ben die een raadselachtig brein heeft, maar in elk geval zal ik enkele voorbeelden geven:

1) Ik zit op de fiets, denk aan Koninginnedag en denk ook aan deze blog. Iedereen schrijft over de gebeurtenissen van twee dagen geleden, waarom zou ik dat dan doen? Waarom zou ik het eigenlijk niet doen? Ik houd me er toch mee bezig? Dat is ook eigenlijk onvermijdelijk, iedereen praat erover. Maarja, het is een beetje uitgekauwd als ook ik erover ga schrijven. En toch doe ik het.

2) Ik denk wederom aan Koninginnedag. Er zat in Delft een mannetje op zo'n Najib doos te trommelen. In één van zijn shows trommelt Najib erop los. Een soort drumdoos. Ik denk aan Najib en aan zijn achternaam, Amhali. Op één of andere manier vraag ik me af of Amalia (dochter van..) is vernoemd naar Amhali, alleen dan op zo'n manier dat er lastig achter te komen is. Misschien dat Wim-Lex en Maxima wel onwijs fan van Najib zijn. Zou kunnen toch?

Sneu/leuk he, dat er vanuit één gedachte zoveel fantasie kan komen?

Koninginnesoep

Een in de soep gevallen Koninginnedag. En dat is niet eens zo erg. Het is echt bizar dat je denkt een leuke dag te hebben, maar dan ineens ben jij het, of is het een bekende van je die op straat dood ligt te gaan, terwijl de camera's erbovenop zitten.

Niet fijn dus om mensen dood zien gaan op tv. Terwijl ik dit typ bedenk ik me dat dat eigenlijk geen onbekende beelden zijn voor mensen met tv. Beelden van Afrika, beelden van aardbevingen in China en Pakistan, daar zien we dat net zo goed natuurlijk.
Maar toch, niet prettig.

Dat is wel apart ook, dat je door Delft loopt en ineens in de rij voor het damestoilet wordt aangesproken door een wildvreemde: 'heb je het al gehoord?' En buiten nog een keer. Puk was er gisteren niet bij, dus Roosje viel goed in de smaak bij het publiek. Voor mensen een rede om met je te praten en (waarschijnlijk voor de honderdste keer) te vertellen over wat er in Apeldoorn gebeurd is.

Het was in elk geval echte koninginnesoep..