Snow down

Winter in Nederland staat elk jaar weer even in het teken van chaos. Zo typerend.
Ik kan er wel om lachen; mensen die een poging wagen om naar hun werk te komen, terwijl ze al voor de snelweg erachter komen dat ze waarschijnlijk halverwege de ochtend aankomen, om aan het begin van de middag de rit terug naar huis te wagen, in de hoop de file te ontlopen. Uhh.. ontrijden.
Het eerste sneeuwbuitje ontwricht onze hele infrastructuur. De sneeuw ontwricht ook een beetje onze kinderwagen. Tjonge, dat is duwen zeg, door de sneeuw.

Wat is het dan heerlijk als je kind bent. Of als je je af en toe ongegeneerd kunt gedragen als kind. Daar heb ik regelmatig 'problemen' mee. Maar dat betekent dus ook dat ik me minder druk maak. Ik ben al gestopt met het kijken van het nieuws. Gisteren was het weer eens voor het eerst in lange tijd, even het weer checken. Vanmiddag vertrekken we met ons koekblik richting het Noorden. Dat nieuws-onthoudings-gebeuren scheelt mij een hele hoop gedoe in m'n hoofd. Live life simple.

Ik kijk ernaar uit dat Roos oud genoeg is om net als de kinderen in de buurt om 6.00 's ochtends sneeuwpoppen te bouwen. Marinus had van de week de verrassing van een wit uitzicht al verklapt, maar hij vertelde niet dat als ik de gordijnen open zou doen, ik een leger van sneeuwpoppen zou zien. Wat een fanatiekelingen, die Haagse koters. Voor schooltijd eens niet voor de tv, maar lekker buiten in de sneeuw spelen. Ik kan me niet herinneren dat ik dat vroeger gedaan heb. Tv kijken deden we overigens ook niet.
Sneeuw is ook gewoon belachelijk koud. Ik kan me alleen het schaatsen op ons slootje voor goed herinneren. Leuk joh, lekker hard op je plaat gaan, kramp in je tenen krijgen en achteraf warme chocolademelk drinken om weer een beetje op te warmen.

Winter is heerlijk! De chaos is één grote grap, stiekem best gezellig om met duizenden auto's met 30 km per uur achter een strooiwagen te rijden. En dat op de snelweg. Feest! Zeker als je eindelijk thuis bent en je voor de open haard kan opwarmen.

Wij gaan in Overijsel genieten van dit winterse weer. En maandag Roosje d'r verjaardag vieren, met z'n viertjes.

Slow down als de snow down komt.

Visite

We hebben visite. Visite waarbij we ons erg op ons gemak voelen en zij andersom ook (geloof ik).
Roos heeft last van obstipatie, een echt vrouwenprobleem blijkt dat te zijn. Ze is vrijdagavond druk bezig met po-eppen (dat klinkt wat aangenamer dan .. ja?). En ze trekt altijd zo'n leuk hoofd als ze dat aan het doen is. Ze is bovenal heel ernstig. Ze zit tijdens het gebeuren voor de open haard. Laura zegt: 'pas maar op, dadelijk heb je nog een steekvlam.' Daar zit wat in.
De volgende ochtend zegt Marinus: 'tjoh, het zal wel koud zijn buiten.' Laura, impuslief als dat ze is (en ik herken me er in, gelukkig nog iemand op de wereld!) zegt: 'ja, de sterren staan op het raam, o nee, dat is de overbuurvrouw die bukt!' En ze ligt helemaal in een deuk! Leuk he, als je 24 bent en nog zo'n lol kunt hebben. Het was in elk geval errug gezellig :-)

Totdat.. ze zaterdagochtend op de po-epplek van Roos zat en zei: 'oh, hier zat Roos gisteren lekker te schijten (Vlaardings taalgebruik).' Het ploepte er zo uit, de woorden dan, Roos had natuurlijk moeite met po-eppen.
Marinus zegt: 'hoho, je hebt het wel over mijn dochter he.'
Leuk als je zo spontaan grappig kunt zijn!

De nederigheid hetzelve

Hier komt ie.

Marinus rijdt in een leenbusje van de garage via Delft naar R'dam. Er staat een flinke file, dus zo hard rijdt ie niet. Waarschijnlijk vanwege een groot ongeval op de A13? Nog voor de Kruithuisweg staat het stil. Een ambulance komt eraan gereden en dat zorgt voor flink wat spanning. Want.. waar moet je heen op een weg waar het gigavast staat? Natuurlijk, de berm in. Zo lang die ambulance er maar door kan.
Dat is leuk als je een niet te dure dus een niet te zware auto hebt. De hele linkerbaan duikt de berm in. Ambulance kan erdoor en de mensen tuffen verder. Op één auto na, een nieuwe BMW station. Lekker groot en lekker zwaar. Hij zakt weg in de berm en komt er niet zo makkelijk uit.
Er stappen een paar mensen uit om de man in z'n dure pak te helpen. Maar duwen werkt niet, en gas geven al evenmin. Dus deze mensen stappen weer in hun waggie en rijden ervan door. Er daar staat dan een arme, hulpeloze man in een net pak naast zijn niet zo nette auto. Die zit inmiddels onder de modder.
Je moet uit Moerkapelle komen om met een inventief idee te komen om de beste man te helpen. Je moet Marinus heten om er even bij stil te staan dat het vast een man is met een boel spaarcenten. En je moet een hart van goud hebben om de kostbare tijd (van de baas) te besteden aan een help-een-hulpeloze-man-in-pak-project. Marinus denkt er niet eens over na en zegt: 'joh, we moeten hem eruit slepen. Heb je een sleepkabel in de auto liggen?'
De man doet zijn kofferbak open in de hoop iets te vinden wat lijkt op een sleepkabel. Maar hij heeft alleen maar golfclubs in z'n auto liggen. Gelukkig staan ze bij de total (benzinepomp). De man rent gauw heen er weer voor een kabel. Marinus laat die man in z'n mooie pak natuurlijk niet onder z'n BMW duiken om het haakje te vinden om de sleepkabel aan vast te maken. Hij zegt: 'ik heb vieze kleren aan, geen probleem hoor, ik duik er wel even onder.'
En zo worden de auto's aan elkaar gekoppeld en vernaggeld Marinus het leenbusje van de garage om deze man te helpen.

De man is hem dankbaar. Echt heel dankbaar. Terwijl de andere mensen die een poging waagde om deze man te helpen, maar een paar honderd meter verderop in de file vaststaan, zegt deze meneer: 'ik wil je echt heel erg bedanken.' Hij pakt z'n agenda, maar ondertussen zegt Marinus: 'nee joh, als ik in deze situatie zou zijn, had ik ook verwacht dat ik geholpen zou worden, dat is toch meer dan normaal?'

[terwijl Marinus dit verhaal in geuren en kleuren zit te vertellen gaan mijn gedachte al uit naar een flink geldbedrag, leuk voor ons aanstaande weeshuis in Moldavië...]

'Nee, nee, ik wil je echt bedanken. Je krijgt van mij een leuk kerstpakket. Ik maak er wel iets moois van. Hou je van wijn?'
Tja.. wat doe je dan. Als ik zo aandring bij Marinus, bijvoorbeeld of hij wat drinken wil en ik ben er echt van overtuigd dat hij dat stiekem toch wel wilt, vindt hij mij irritant. Deze man is blijkbaar niet irritant, Marinus geeft ons adres en allebei blij en opgelucht stappen de mannen hun auto's in. Marinus in de BMW, de man in het leenbusje.
O nee, dat was een stille wens van Marinus. Dat gebeurde er dus niet. Marinus in het leenbusje, de man in z'n bemodderde BMW, samen in de filé.

Leuk, zo'n momentje. En ook leuk dat je dag door zo'n moment gekleurd wordt. Je moet eens bedenken hoe blij je ervan wordt als je iemand helpt. Dat is al een heerlijk gevoel. En zo'n bedankje is dan natuurlijk leuk meegenomen.

Dus

Het regent, het regent, de pannetjes worden nat
er kwamen twee soldaatjes aan, die vielen op hun gat!

Dat doet me denken aan die keer dat ik heel hard op m'n fietsie door de regen crosste, zo de bocht door, het poortje in. Ik kwam niet ver, gleed uit door de nattigheid en viel op mijn gat. Au.

Morgen gaan we schaatsen met de brugpiepers op een ijsbaan waar geen ijs is. Dat wordt lastig. Het feest gaat dus niet door. Kinderen blij, ik stiekem ook best blij.