De nederigheid hetzelve

Hier komt ie.

Marinus rijdt in een leenbusje van de garage via Delft naar R'dam. Er staat een flinke file, dus zo hard rijdt ie niet. Waarschijnlijk vanwege een groot ongeval op de A13? Nog voor de Kruithuisweg staat het stil. Een ambulance komt eraan gereden en dat zorgt voor flink wat spanning. Want.. waar moet je heen op een weg waar het gigavast staat? Natuurlijk, de berm in. Zo lang die ambulance er maar door kan.
Dat is leuk als je een niet te dure dus een niet te zware auto hebt. De hele linkerbaan duikt de berm in. Ambulance kan erdoor en de mensen tuffen verder. Op één auto na, een nieuwe BMW station. Lekker groot en lekker zwaar. Hij zakt weg in de berm en komt er niet zo makkelijk uit.
Er stappen een paar mensen uit om de man in z'n dure pak te helpen. Maar duwen werkt niet, en gas geven al evenmin. Dus deze mensen stappen weer in hun waggie en rijden ervan door. Er daar staat dan een arme, hulpeloze man in een net pak naast zijn niet zo nette auto. Die zit inmiddels onder de modder.
Je moet uit Moerkapelle komen om met een inventief idee te komen om de beste man te helpen. Je moet Marinus heten om er even bij stil te staan dat het vast een man is met een boel spaarcenten. En je moet een hart van goud hebben om de kostbare tijd (van de baas) te besteden aan een help-een-hulpeloze-man-in-pak-project. Marinus denkt er niet eens over na en zegt: 'joh, we moeten hem eruit slepen. Heb je een sleepkabel in de auto liggen?'
De man doet zijn kofferbak open in de hoop iets te vinden wat lijkt op een sleepkabel. Maar hij heeft alleen maar golfclubs in z'n auto liggen. Gelukkig staan ze bij de total (benzinepomp). De man rent gauw heen er weer voor een kabel. Marinus laat die man in z'n mooie pak natuurlijk niet onder z'n BMW duiken om het haakje te vinden om de sleepkabel aan vast te maken. Hij zegt: 'ik heb vieze kleren aan, geen probleem hoor, ik duik er wel even onder.'
En zo worden de auto's aan elkaar gekoppeld en vernaggeld Marinus het leenbusje van de garage om deze man te helpen.

De man is hem dankbaar. Echt heel dankbaar. Terwijl de andere mensen die een poging waagde om deze man te helpen, maar een paar honderd meter verderop in de file vaststaan, zegt deze meneer: 'ik wil je echt heel erg bedanken.' Hij pakt z'n agenda, maar ondertussen zegt Marinus: 'nee joh, als ik in deze situatie zou zijn, had ik ook verwacht dat ik geholpen zou worden, dat is toch meer dan normaal?'

[terwijl Marinus dit verhaal in geuren en kleuren zit te vertellen gaan mijn gedachte al uit naar een flink geldbedrag, leuk voor ons aanstaande weeshuis in Moldavië...]

'Nee, nee, ik wil je echt bedanken. Je krijgt van mij een leuk kerstpakket. Ik maak er wel iets moois van. Hou je van wijn?'
Tja.. wat doe je dan. Als ik zo aandring bij Marinus, bijvoorbeeld of hij wat drinken wil en ik ben er echt van overtuigd dat hij dat stiekem toch wel wilt, vindt hij mij irritant. Deze man is blijkbaar niet irritant, Marinus geeft ons adres en allebei blij en opgelucht stappen de mannen hun auto's in. Marinus in de BMW, de man in het leenbusje.
O nee, dat was een stille wens van Marinus. Dat gebeurde er dus niet. Marinus in het leenbusje, de man in z'n bemodderde BMW, samen in de filé.

Leuk, zo'n momentje. En ook leuk dat je dag door zo'n moment gekleurd wordt. Je moet eens bedenken hoe blij je ervan wordt als je iemand helpt. Dat is al een heerlijk gevoel. En zo'n bedankje is dan natuurlijk leuk meegenomen.