Dat is toch heerlijk, dat we een huis met een echte open haard hebben. Niet zo'n nepkacheltje waar nephout nep ligt te verbranden, maar zo'n echte. Eén waarvan de bedoeling is dat het hout wat in onze balkonschuur ligt echt tot as zal vergaan. Het is al heel wat weken vroeg donker, het wordt inmiddels steeds kouder en natter en 's avonds wordt het des te gezelliger met kaarsjes aan en de gordijnen dicht. Maar van die open haard is nog niet veel van terecht gekomen.
En dat is het meest spectaculaire ding in dit huis, dé blikvanger van dit huis. De open haard heeft mij doen besluiten om 'vooruit dan maar, we kopen het wel' mee te delen. Een klushuis waar het nog steeds een bende is (boven gelukkig). Maar klusjesman Marinus zag het allemaal wel zitten. En ik zag die open haard wel zitten.
Maar, voor gebruik moet je hem een keer geveegd hebben. Je hebt een bonnetje nodig als bewijs dat de schoorsteen geveegd is. Want als je huis dan in de hens vliegt (inclusief het bonnetje) moet je dat aan de verzekering kunnen laten zien. En toevallig bewaren wij nu nog al onze belangrijke papieren in een mooi dressoir naast de open haard. De vraag of dat nu slim is ga ik zelf niet beantwoorden. Wij gaan ervan uit dat we goed fikkie kunnen stoken.
Welja. Ik dacht, laat ik de schoorsteenveger eens bellen. Het begint nu wel echt koud te worden, en dadelijk is het zomer en heb ik hem nog niet gebeld.
En ja hoor, de best man kan eind januari komen vegen. Dat is balen. Waarschijnlijk geen witte kerst (want dat is alweer jaaaaaren geleden) en dan ook geen vuurtje in huis.
We maken het zelf wel gezellig, met kaarsjes. Die hebben toch iets weg van de open haard. En als ie eenmaal mag branden, is het des te gezelliger, al is het dan bijna lente.
vrijdag 27 november 2009
dinsdag 24 november 2009
Piemeltje geluk
Ja ja, er zit echt een piemeltje aan. Hihi :-)
Oh en voor degene die het eigenlijk nog niet willen weten, dan is het daar nu al te laat voor. Helaas helaas, boterham met pindakaas.
Gisteren kregen we een uitgebreide twintig weken echo. Dat moet omdat mijn zusje een aangeboren hartafwijking had. Gelukkig is dat een hele tijd geleden al verholpen, maar zodra je zoiets meld bij de verloskundige heb je recht op een bijzondere echo. Ik vond het eigenlijk onzin dat we zo'n echo moesten krijgen. De afwijking kan pas na de geboorte gezien worden. Maar na gisteren vind ik het toch minder onzin, want het echo apparaat in het ziekenhuis is velen malen beter dan welk echo apparaat dan ook. Dus het piemeltje was goed zichtbaar.
In eerste instantie dacht ik: 'een jongetje, oh ja, de mogelijkheid zat er natuurlijk ook in.' Het moest even landen. En tegelijkertijd gaan de gedachten al naar later, als zoonlief een vriendin krijgt die liever bij haar eigen ouders zit dan bij haar schoonouders. Mijn schoonmoeder stelde me gerust. Jongetjes trekken vaak meer naar hun moedertje toe. Joepie!
En het voornaamste blijft dat het een gezond kind is. Dit is pas echt geluk, te weten dat ik een gezond kind mag dragen. Ik hoef niet zo nodig carriere te maken, veel geld te verdienen en een grote auto te hebben. Ik wil genieten van de dingen die er echt toe doen.
Dat is iets wat me al langer bezig houdt. Veel mensen streven in dit leven naar geluk. Een begrip wat op allerlei manieren in te vullen is. Ik denk dat veel mensen op het verkeerde been worden gezet. Dat geluk te maken heeft met veel geld. Nu bleek uit onderzoek (zie documentaire 'de onrendabelen') dat met het toenemen van geld je geluk niet toeneemt. Dat weten we dus alvast. En als dat nou wel je geluksnorm zou zijn, dan is voor veel mensen geluk gewoon niet weggelegd. Het verstandelijk vermogen van mensen bepaald of je wel of niet aan die norm kan voldoen. Dat is lastig als jij incapabel bent omdat je gewoon bent wie je bent. Toevallig geen havist, of helemaal diplomaloos. Misschien met een of andere beperking.
In het geloof lijkt het soms ook wel te gaan om te streven naar geluk. Alsof in de bijbel staat dat God je verzekert dat je gelukkig zult zijn. Oke, in de bergrede heeft Jezus het over 'gelukkig zijn de ...' Maar daar gaat het over arme mensen, vervolgde mensen, nederige mensen.
Is het verlangen naar Gods nabijheid niet een mooi streven. Dan kun je zoveel 'aards' loslaten en volledig zijn. In dit leven wordt je altijd geconfronteerd met dingen die je ongelukkig maken. Dood, financiele ellende, je kunt zoveel bedenken. Als je weet dat dit leven niet zozeer te maken heeft met geluk (dat ziet iedereen toch?), dan begint de zoektocht naar wat dit leven dan wel betekent. En ik denk dat het betekent dat we mogen weten dat we gekend worden door God en dat Hij ons in Zijn aanwezigheid wilt hebben. Dat is Zijn diepste verlangen. Dan kun je al het andere vergeten.
Gelukkig kunnen we in sommige dingen al Gods aanwezigheid zien. In de natuur, ook in het wonder van minibaby's met of zonder piemeltje. Dat maakt mij al diep gelukkig.
Oh en voor degene die het eigenlijk nog niet willen weten, dan is het daar nu al te laat voor. Helaas helaas, boterham met pindakaas.
Gisteren kregen we een uitgebreide twintig weken echo. Dat moet omdat mijn zusje een aangeboren hartafwijking had. Gelukkig is dat een hele tijd geleden al verholpen, maar zodra je zoiets meld bij de verloskundige heb je recht op een bijzondere echo. Ik vond het eigenlijk onzin dat we zo'n echo moesten krijgen. De afwijking kan pas na de geboorte gezien worden. Maar na gisteren vind ik het toch minder onzin, want het echo apparaat in het ziekenhuis is velen malen beter dan welk echo apparaat dan ook. Dus het piemeltje was goed zichtbaar.
In eerste instantie dacht ik: 'een jongetje, oh ja, de mogelijkheid zat er natuurlijk ook in.' Het moest even landen. En tegelijkertijd gaan de gedachten al naar later, als zoonlief een vriendin krijgt die liever bij haar eigen ouders zit dan bij haar schoonouders. Mijn schoonmoeder stelde me gerust. Jongetjes trekken vaak meer naar hun moedertje toe. Joepie!
En het voornaamste blijft dat het een gezond kind is. Dit is pas echt geluk, te weten dat ik een gezond kind mag dragen. Ik hoef niet zo nodig carriere te maken, veel geld te verdienen en een grote auto te hebben. Ik wil genieten van de dingen die er echt toe doen.
Dat is iets wat me al langer bezig houdt. Veel mensen streven in dit leven naar geluk. Een begrip wat op allerlei manieren in te vullen is. Ik denk dat veel mensen op het verkeerde been worden gezet. Dat geluk te maken heeft met veel geld. Nu bleek uit onderzoek (zie documentaire 'de onrendabelen') dat met het toenemen van geld je geluk niet toeneemt. Dat weten we dus alvast. En als dat nou wel je geluksnorm zou zijn, dan is voor veel mensen geluk gewoon niet weggelegd. Het verstandelijk vermogen van mensen bepaald of je wel of niet aan die norm kan voldoen. Dat is lastig als jij incapabel bent omdat je gewoon bent wie je bent. Toevallig geen havist, of helemaal diplomaloos. Misschien met een of andere beperking.
In het geloof lijkt het soms ook wel te gaan om te streven naar geluk. Alsof in de bijbel staat dat God je verzekert dat je gelukkig zult zijn. Oke, in de bergrede heeft Jezus het over 'gelukkig zijn de ...' Maar daar gaat het over arme mensen, vervolgde mensen, nederige mensen.
Is het verlangen naar Gods nabijheid niet een mooi streven. Dan kun je zoveel 'aards' loslaten en volledig zijn. In dit leven wordt je altijd geconfronteerd met dingen die je ongelukkig maken. Dood, financiele ellende, je kunt zoveel bedenken. Als je weet dat dit leven niet zozeer te maken heeft met geluk (dat ziet iedereen toch?), dan begint de zoektocht naar wat dit leven dan wel betekent. En ik denk dat het betekent dat we mogen weten dat we gekend worden door God en dat Hij ons in Zijn aanwezigheid wilt hebben. Dat is Zijn diepste verlangen. Dan kun je al het andere vergeten.
Gelukkig kunnen we in sommige dingen al Gods aanwezigheid zien. In de natuur, ook in het wonder van minibaby's met of zonder piemeltje. Dat maakt mij al diep gelukkig.
Abonneren op:
Posts (Atom)