Jus de Visage

Vreemde titel, maar we zijn dan ook in een vreemde episode belandt.

Ons gezicht is onherkenbaar verminkt, dit is lichtelijk overdreven, maar toch.. een pretje is het niet. Eigenlijk moeten we in quarantaine, maar dat zou onze levenskwaliteit drastisch verminderen. En juist de kwaliteit des levens hebben we nodig om hier bovenop te komen.

Marinus en ik hebben krentenbaard. Nog niet in de erge vormen die je ziet als je op 'google afbeeldingen' gaat zoeken naar het resultaat van deze bacterie. Niet doen! zou ik zeggen. Ik werd er kriegel van.
Het valt allemaal best mee, het is bovenal vervelend. En het getuigd van een verminderde weerstand.

Ik besef me nu dat het voor iemand met een chronische huidziekte echt lastig is om blij te zijn met jezelf. Dat is iets wat je moet leren. Ik zei tegen Marinus: 'joh, we moeten gewoon ****** hebben aan iedereen!' En dat moeten we ook wel, maar is toch een hele opgave als je de boodschappen moet doen, of moet werken.

We dachten van het weekend dat we wel tot maandag konden wachten voor een bezoek aan de huisarts. Ik belde maandagochtend meteen op om te vragen of we bij het inloopspreekuur konden komen. Zoiets bestaat in deze wijk dus niet. 'Nee mevrouw, de eerstvolgende mogelijkheid is volgende week dinsdag.' Wat!!??? Dinsdag pas, krijgt het heen en weer maar! Ik vertelde mevrouw de assistente nog dat we alleen langs wilden komen om een recept mee te krijgen. Dat hoeft niet lang te duren. Maar nee, we hebben geen hartaanval of iets van die aard, dus zijn we pas volgende week aan de beurt. Aarghh! Irritant! Dit is besmettelijk en zolang Roos het nog niet heeft kan ik opgelucht ademhalen. Willen we een pandemie veroorzaken, dan moeten we er inderdaad tot dinsdag mee lopen.

Moeders zijn geweldig. In tijden van verdriet, boosheid en radeloosheid weten zij altijd het juiste advies te geven. Ik belde meteen m'n moedertje op. Ze zei dat we naar de Spoed Eisende Hulp moesten bellen om te vragen of we langs konden komen. Zo gezegd, zo gedaan. 'Dit is niet de normale gang van zaken, maar in jullie geval begrijp ik volkomen dat jullie willen komen.' Joepie, daar konden we wel langs!

Gisteren samen twee uur in het ziekenhuis zitten wachten. En na een consult van 5 minuten kregen we recepten voor medicijnen mee.

En medicijnen doen wonderen, net zoals water wonderen verricht bij semi-dode plantjes. Wij bloeien weer op, en de krentenbaard bloeit wat minder!

Ik ben dol op groenten (dit is voor de overgang op 'jus'). Ik ben eigenlijk dol op de warme maaltijd! Marinus vertelde me gisteren dat hij graag een ouderwets prakje wilt eten, maar dan wel met jus. En eigenlijk maak ik nooit jus, omdat ik het niet kan. Fruit eten we allebei graag, maar die verminderde weerstand zit hem dan toch in de groenten? Ik ga vanaf nu dus leren goeie jus te maken. Niet voor mij, maar voor Marinus. Dan kan hij zijn groenten onherkenbaar door zijn aardappels prakken en verminken. En met jus smaakt het toch altijd lekker (aldus Marinus).