Uitje

Niet zo'n ding waar je van gaat huilen. Ik heb het nu over een uitje waar je blij van wordt. Op stap. Samen met m'n moeder.

We rijden na visite terug naar huis. Voor mij doemt een reusachtig groot bord op met daarop: woeste willem.
Ik probeer te bedenken waarom er op het gebouw 'woeste willem' staat als ik nog heel gauw de letters eronder lees: kinderdagverblijf. KINDERDAGVERBLIJF?????
Ik zeg tegen m'n moeder: tjonge, daar wil je je kind toch niet op doen?
Zegt m'n moeder: ach, daar wordt je kind vast en zeker heel assertief van.
Ik: nou, ik ben eerder bang voor een agressieveling. En Roos is soms lichtelijk agressief met haar zuigbehoefte. Ik heb her en der (op mijn wang, arm, nek) flinke zuigzoenen en dat getuigd toch wel van een vorm van agressie.

Tja.. ik zou een kinderdagverblijf ook niet zo gauw 'woeste willem' noemen.

We rijden verder en er staat file. Duh.. altijd tussen 16.00 - 19.00. Pure ellende.
Roos slaapt, gelukkig maar.
We horen op de radio het volgende: 'en wat staat er vanavond bij u op tafel?'
Moeders: 'mochten we ooit thuiskomen..'
Ik: 'we kunnen vragen om een Mozesbehandeling, dat zó alle auto's ineens aan de kant gaan voor ons en wij door kunnen rijden'.

Dat is het helaas niet geworden. Met een uur vertraging ben ik in Den - Haag gedropt. En we hebben shoarma gegeten. Yammie!