Groen

Ik zit wederom voor me uit te staren. Op de achtergrond hoor ik Roos door de babyfoon blaten. Op de voorgrond zie ik tomatenplantjes uit de grond schieten. En als ik op de voorgrond de hoek om kijk, zie ik onze eerste gesneuvelde plant. Toch niet alles overleefd onze huiselijke gezelligheid. De GFT bak mag 'm hebben hoor.

Roos, ik en Gerben hebben net een grote wandeling gemaakt. Ik denk dat wij in de groenrijkste buurt van heel volgebouwd Zuid-Holland wonen. Er zijn hier tig parken in de omgeving, ik heb ze nu denk ik allemaal bewandeld.
Marinus heeft dus niets met wandelen. Ik zou hem alleen zo ver kunnen krijgen als ik hem duidelijk maak dat ik ook voor zijn lol met oud en nieuw naar Moerkapelle ga. Voor wat hoort wat. Dat is niet een les die je leert bij je pre-marriage course hoor. Dan leer je dat je gewoon heel geïnteresseerd moet zijn in de dingen die je partner doet, zonder dat je dat echt bent. En ik besef me maar al te goed dat mijn 'voor wat hoort wat' manier niet de beste manier is om hem voor een romantische wandeling het park in te krijgen. Nee, dan huren we gewoon een gezelligheidsmeneer in. Eentje die van wandelen houdt. Dan is het ook goed.

We hebben vandaag heel wat potentiële BBQ plekjes gespot. Leuk voor als we na de zomer een Rijswijk/Den Haag homegroup gaan starten. Ik hoef maar het woord vlees te gebruiken en Marinus is ineens wel te porren!

'Marinus, zullen we vandaag een eindje gaan wandelen in het park?'
'Uhhhhhh... (ik heb dan al door dat hij eigenlijk niet wilt)'
'Vlees?'
'Ja hoor, lijkt me leuk om een dagje in het park te bivakkeren.'

Zo krijg je een man zover.

Gek is dat Marinus in Oostenrijk het liefst elke bergkam wilt uitkammen. Dan is de natuur ineens zo overweldigend dat er geen vlees meer nodig is. Bergen zijn natuurlijk veel interessanter en vooral veel majestueuzer dan de parkjes hier in de omgeving.

Misschien dat we maar gewoon moeten verhuizen naar daar waar bergen onze achtertuin zijn. Dan kan Marinus mij niet gaan aanmoedigen om zelf een rondje te rolschaatsen omdat ik zo graag in de natuur wil zijn, want je wilt natuurlijk je vrouw niet die 65 graden hellingen aandoen in zo'n omgeving. Hier heeft Marinus een rolschaatsslachtoffer voor me gevonden. Niet Gerben, die wandelt graag. Maar Lisa, de dochter van een collega van hem. 'Joh, dan ga je toch samen met Lisa rolschaatsen, ben je er ook even uit.' Tja, hier kun je door de natuur rolschaatsen, alle parken liggen vol asfalt paadjes. Dat is in de bergen wel anders.

Voordat ik mijn vingers de vrije hand gaf aan het toetsenbord, zat ik diep te denken waar ik al schrijvend over kon peinzen. Ik heb de afgelopen weken een paar momenten gehad waarin ik dacht: 'hee, dit ik leuk om over te schrijven', maar mijn vergeetachtigheid heeft de overhand = frustrerend!
Het enige wat me te binnen schiet zijn de volgende losse flarden:
Vliegende Mijnen ('dat zijn gewoon bommen hoor Eef', aldus Marinus)
'De kroeg sluit om 23.00 en gaat pas na 5.00 weer open Roos' (Ja, ze hangt al in de kroeg, ze is er vroeg bij) en een laatste losse flard is dat Marinus het idee heeft dat hij op de snelweg slaapt. Hij vroeg me laatst heel lief om naar mijn eigen weghelft te verkassen. Oke.

Dat was 'm weer voor vandaag. Ik moet denk ik een biertje tappen voor Roos.