Vakjargon

Zelfs amateur couturiers praten jargondisch. A la, dat wisten jullie natuurlijk al, voorpand, achterpand, middenbeensnaad en nog veel meer van dat soort begrippen passeren de revu. Maar echte amateurs zoals mijn schoonmoeder en ik doen daar nog een schepje bovenop.
Gisteren hebben we het gehad over compromisknopen, stelspelden en een Toorn-des-Heren-mesje terwijl we bezig waren met mijn project, 'patroonloze zomerbroek: de schoonheidsfout'. De naam van ons baksel zegt genoeg over mijn naaikunsten.

In elk geval..
Er bestaat een handig dingetje waarmee je verkeerd genaaide draadjes kunt loshalen zonder de stof al te erg te ruïneren. Ik kan de meeste naaibegrippen inmiddels uitspreken, maar hoe ze gespeld worden is onbekend terrein voor mijn hoofd. Ik dacht dat dat dingetje een tormesje was, zo klinkt het namelijk. Jesse, het broertje van Marinus, vroeg gisteren hoe dat mesje heette. Ik zeg: 'tormesje, zoiets als een kever alleen dan anders.'
Schoonmoeder: 'nee, het is tornmesje.'
Ik: 'Oh, tornmesje, zoiets als de Toorn des Heren, best eng dus, zo'n mesje.'
Schoonmoeder: 'Nee, God heeft geen mesje nodig hoor, het is torn met één o.'
'O..'

Ondertussen is schoonmoeder bezig met een jurkje voor Roos in te nemen. Hij is way to big voor Roos. Bovendien is het jurkje nog knooploos. Ik heb ooit eens een hele gereedschapskist voor couturiers gekregen van een oud-naaister (gereedschapskist klinkt natuurlijk veel stoerder dan 'naaimandje'). Daar zat een klein potje met knopen in. Fijn als je knopen nodig hebt. Maar er zaten geen mooie knopen tussen voor op Roos d'r jurk, sterker nog, er zaten geen twee dezelfde knopen in!
Toch keken we even naar de (on)mogelijkheden van de knopen uit het potje. 'Zullen we dan toch maar die donkerblauwe erop vastzetten?' 'Tja, ik weet het niet hoor, (vrouwen weten heelveel dingen heel vaak niet) moeten we dat nu wel doen?'
Schoonmoeder: 'we moeten er maar geen compromisknopen op zetten hoor.'
Ik: 'compromisknopen?'
'Ja, die kun je in onsjes bij het naaiwinkeltje kopen, dat zijn knopen die je toch nooit gaat gebruiken.'
'Oh, ja..' zeg ik glimlachend. En het kwartje valt.
(Het was een korte nacht;-))

En dat begrip 'stelspelden' kwam uit de mond van Marinus. Hij was al helemaal tureluurs van de mitrailleur (want zo klinkt de naaimachine van schoonmoeder). Oké, de naaimachine bombardeerde Marinus (die vakantie heeft, dus lekker thuis is en kan meegenieten van vrouwenpraat) tot slachtoffer van de dag. Dat maakte Marinus er niet vriendelijker op. Ik ging mijn probeersel eens aantrekken om te kijken of het op een geslaagd probeersel zou gaan lijken. Maar her en der zaten nog spelden en spelden prikken. Mijn stopwoord was gisteren 'au'. Marinus had blijkbaar geen medelijden met me. Op het moment dat ik bedacht dat er spelden in de broek zaten die ik aan het aantrekken was zei hij: 'nee joh, dat zijn stelspelden, die moet je er niet uithalen!'
Yeah right! En bedankt!