Ik heb last van de zwaartekracht. Wij zijn momenteel geen vrienden. Eigenlijk zijn de zwaartekracht en ik dat grotendeels nog wel, maar... overdrijven is ook een vak, ik word vaak 'overdrEef' genoemd: toepasselijk. Ik ben blij dat ik met beide benen op de grond sta. Letterlijk gezien dan, verder valt het nog te bezien hoe goed mijn voeten de vloer raken, een van mijn andere bijnamen is 'na-eef'. Wat een creatieveling is die Marinus toch. In die letterlijke zin mag ik blij zijn met de last op mijn schouders, totdat het lastig begint te worden.
Wat word ik toch moe van alles wat ik uit mijn handen laat vallen. Ineens ligt het op de grond! Bestek, speelgoed, Roosje (oh nee, die niet, ik kon d'r nog net op tijd opvangen), Marinus (tackle ik, die telt niet mee), telefoons, pennen en allemaal andere ellende. Het begint me zo langzamerhand te irriteren, in elk geval zo erg dat het me opvalt dat mijn relatie met de zwaartekracht op de proef wordt gesteld.
Ik hoop dat het van tijdelijke aard is, zo lang ik Roos niet laat vallen, kan ik mezelf al het geval vergeven. Maar vervelend is het wel. Gelukkig is het geen wereldramp, zo leer ik een beetje relativeren:-)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten