Met m'n hoofd in de wolken

Er waren namelijk heel wat wolken. En tegelijkertijd was er ook heel wat zon. Wat is het toch fijn om van grote hoogten af te roetsjen, dwars door de wolken heen om vervolgens het moment dat je voor het eerst echt verliefd werd her te beleven. Wat zijn kriebels in je buik toch leuk! Wat zijn achtbanen toch leuk!

Maandag was ik (bijna) letterlijk met m'n hoofd in de wolken. Vooral met m'n hoofd in de Goliath en in de Space Shot. Het zou wat zijn als mijn hoofd er niet in zat. Dan hadden we toch een groot probleem gehad.

Het was wel een gezellig dagje daar. En omdat je na zo'n twee achtbaanloze jaren het kriebelgevoel van zo'n achtbaan wel vergeten bent, is de eerste keer in het apparaat best spannend. En achteraf denk ik: Oh.. dit was het al..

Het is maar een momentopname en eventjes dat fijne gevoel. Dan is het weer foetsie. Ik hecht dan toch meer waarde aan het met-elkaar-naar-een-pretpark-gaan gevoel dan aan de ik-krijg-leuke-spannende-kriebels-in-mijn-buik gevoel. Want dat stelt achteraf niet veel voor. Wel als je nog jong bent en het nog nooit hebt gedaan, of ouder en je gaat voor de eerste keer in zo'n vliegmachine (mijn schoonmoeder, pluim voor haar!). Zelfs Roos is in een paar attracties geweest (tjoeke tjoeke tjoek trein en een rond draai ding). Leuk leuk leuk dus!

Zo, dat was dat, feest in de achtbaan!

Wat ook leuk is, is dat ik toch voor de klas ga staan. Ik heb een baan! Nee, niet voor een klas gehandicapten, het zijn een paar uurtjes Mens en Maatschappij op de VMBO afdeling van het Stanislas in Delluft!