Ik denk dat ik niet de enige op deze aardbol ben die hier moeite mee heeft. Vanaf het moment dat je verkering hebt en er niet alleen een geweldige liefde je leven binnen wandeld, maar ook een al dan niet geweldige schoonfamilie, ontkom je er niet aan: hoe noem je ze nou, je schoonouders. Niet 'hé schoonmoeder/vader', dat is een beetje té, bij de voornaam vind ik erg amicaal. Nu we getrouwd zijn wordt de kans groter dat het richting de 'pa en ma' gaat, maar dat vind ik dan toch weer te close = probleem.
Mijn schoonouders hebben dan ook weer een bepaalde associatie met 'pa en ma', geen positieve. Mijn eigen ouders zijn echt 'pa(ppa) en ma(mma)' dus wat dan?
Een creatieve bui leverde ons een tijdje geleden de volgende benamingen op:
Pipo en Mammaloe. Nee, ze hebben geen rode neus en mijn schoonmoeder heet echt geen Loe. Ik heb het een korte tijd geprobeerd. Tot het moment dat er anderen in de buurt waren. Het klonk dan toch wel een beetje vreemd in de oren.
Ik heb het idee dat iedereen dit probleem een beetje probeert te ontwijken. En dat is eigenlijk ook wel de makkelijkste oplossing: 'hé.. uhh..' of 'joehoe!'. Als het maar vrolijk klinkt.
Oh en ik ben nog steeds melaats. Ik voel me ook echt zo sinds mijn buurvrouw zó enorm schrok toen ze mij zag (en zo erg is het toch niet??), achteruit deinsde en me nu al een paar dagen ontwijkt. En ik ben niet eens onaanraakbaar. En vrolijk slikken we nu antibiotica pillen! Hoera:)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten