Van ellende een hoopje zorgeloosheid

De zin klinkt mooier dan dat ie iets te zeggen heeft he. Tja..
Ik word ouder. Jonger worden we niet, daar is nog nooit wat op gevonden. Behalve troep die het proces vertragen. Maar of je daar nou mooier van wordt.. Botox, smeerseltje dit, smeerseltje dat. Ik werk met bejaarden en uiteindelijk zien ze er allemaal hetzelfde uit: gerimpeld, krom en getekend door het leven. Maar ouderdom is schoonheid hoor. Ik vind oude mensen erg mooi. We hebben een paar Juliaantjes op de afdeling wonen. Vrouwtjes die zo door kunnen gaan voor wijlen Koningin Juliana. En mensen met humor. Humor heelt een hoop wonden (tip).

Ik merk dus ook dat ik ouder wordt. Niet dat ik er ellendiger van word hoor, ik maak me geen zorgen. Maar één zo'n ding waaraan ik merk dat ik ouder word is dat ik van die blubberonderarmen krijg. Haha, klinkt erg onsmakelijk (wederom). Tevens een sein om eens te gaan sporten... ik vind trappenlopen en borstvoeding geven nu nog voldoende, maar misschien moet ik er ook aan gaan geloven..

Ik zeg pas tegen Marinus: joh, jij bent best gespierd.
Marinus: nee joh, hoe kom je daar nou bij?
Ik: nou, dit hier (knijp even in z'n arm)
Marinus (onzeker dat ie is): echt niet hoor, daar is niets gespierds aan.
Ik: nou, dan heb jij best bijzondere anti-zwaartekracht-boven-blubber-armen. Bij jou groeit de blubber naar boven, bij mij naar beneden..

Hoe strak je ook in het pak zit, het gaat erom dat je gezond leeft. Toch?

En wat is nu echte zorgeloosheid? In de achtbaan rondjes crossen! En dat gaan wij morgen doen, yeah! Vet veel zin in joh!!