In de trein..

Dankzij de mobiele telefoon is treinzitten toch een heel andere beleving geworden. Mensen die monologen lijken te voeren maar toch met iemand aan het praten zijn aan de andere kant van de verbinding. Vooral met zo'n headset is het lastig te achterhalen of iemand last heeft van meerdere persoonlijkheden of dat hij/zij wel gewoon aan het bellen is.

Ik ben gisteren bij vriendin L. en baby C. geweest in Schiedam. Gezellig! Op de terugweg zat ik in de trein naast een meisje dat in elk geval tot aan Delft (en misschien nog wel tot aan haar eindbestemming richting Den-Haag) het heeft gehad over bloemen. Ze vertelde haar, ik-gok vriendin dat het voor haar een hele prestatie was om een bos bloemen vanuit Rotterdam naar Amsterdam mee te nemen. Of van Den-Haag - Amsterdam, enfin, het fijne weet ik er niet meer van. 'Zo'n grote bos bloemen, en dan weet ik niet hoe ik die bos bloemen vast moet houden he, hoe het moet. En dan vragen mensen: "wat een mooie bloemen, zijn die voor mij?" Joh, shut up..' - aldus de jonge vrouw in kwestie. Ik vond het een bijzondere tien minuten, ze sprak veel (en ik weet wat dat is, ik praat namelijk ook veel, alleen niet als ik alleen ben of als ik slaap of heel af en toe ook gewoon niet) en alleen maar over bloemen. Dat ze van d'r vriend soms wel eens bloemen krijgt, echt een grote bos. Maar niet op van die commerciele dagen als Valentijn enzo. Hij wilt haar gewoon bloemen geven als hij dat wilt. Attent. Al met al een bijzonder gesprek.

Je leert een vreemde tegenwoordig wel makkelijk 'kennen' in de trein.

En dan cross je op je supersonische fiets naar huis en dan gaat het ineens niet meer over bloemen. Irritatie nummer 2. Mensen die hun zakken legen op straat. Sigarettenplasticjes worden met alle gemak op de stoep gegooit. Nonchalant zie ik een jongen rotzooi op straat gooien. Ik krijg echt een neiging daar wat van te zeggen, maar durf dat niet altijd. Vroeger (alsof ik al héél oud ben) gooiden mijn vrienden hun kauwgommetjes met gemak op straat. Ik werd daar echt nijdig van en pakte de kauwgom op en gooide het dan in de prullebak, of stopte het in een papiertje o.i.d. Ik vraag me dan af waarom mensen dat doen, zo gemakkelijk. Er staan niet voor niets overal prullebakken. En je wordt toch veel gelukkiger van een perkje met mooie bloemen (om even terug te komen op treingesprek) dan van een perkje met lelijke en vieze troep????

Irritatie nummer 1 is trouwens dat sommige mensen bij het leven vloeken en tieren. Ook als ze gewoon een mooi verhaal vertellen. Zo mooi is dat verhaal uiteindelijk dus niet meer. Mensen weten niet altijd waarom ze schelden met 'Jezus dit en Jezus dat'. Lastig vind ik dat hoor.

Conclusie:
Bloemen zijn mooi en je kunt er uren over babbelen (als je vrouw bent denk ik) en troep is vies en hoort in de prullebak thuis!