Slapen

Poe-hee, iedereen komt met adviezen. ik vraag natuurlijk ook advies, maar er is zoveel veel verschil tussen advies zus of advies zo. Moet ik Roosje laten huilen, of pak ik haar op. Op het consultatiebureau zeggen ze dat ik mijn eerste gevoel moet volgen. Ik kan niet goed tegen huilende baby's (erg he), dus als Roosje gaat huilen en ik ben een beetje sip ga ik lekker met d'r meehuilen. En dan zijn we samen sip. Dat is in elk geval gezelliger dan alleen:-)

In elk geval; ik vond het nogal moeilijk om Roos te laten huilen. Maar ik weet nu zeker dat het desbetreffende huiltje (ze heeft er eigenlijk maar 1, want ze huilt praktisch nooit, behalve heeeeeel af en toe een buikkrampje, nou dat is een heel duidelijk huiltje!) het ik-wil-slapen-maar-het-lukt-me-niet, of ik-wil-niet-slapen-maar-ik-ben-wel-moe huiltje is. Tada!! Vannacht heb ik haar in bed gelegd en lekker even laten huilen. Huil op en huil af, tussendoor valt ze regelmatig stil. En na een half uurtje was ze lekker in slaap, en ik dus ook zo ongeveer. En wat wordt een mens gelukkig van slapen. Mijn leven staat nu eigenlijk alleen in het teken van Roosje en van slapen (en van Marinus, dat is namelijk heel belangrijk hoor!). Overdag slapen lukt niet, dus we pakken na het eten alvast wat uurtjes. Ik ben in elk geval veel gelukkiger na een paar uren slaap! Jeee!!

Owja, we hadden ervoor gebeden, vriendin Jee en ikzelf ook wel tig keer. Gebed is verhoord, God is goed! Maar dat was Ie al voordat ie me zo fijn liet slapen hoor!

Dáág