Soms zou ik alleen maar heel vals willen kunnen zingen..

Ja, en dat het me niet zou kunnen schelen ook.
Heerlijk lijkt me dat. Gewoon knoertvals en keihard. En supergemeend. En er ook gewoon niets aan kunnen doen dat het zo vals klinkt dat alle vogels zelfs in de zomer het liefst naar het zuiden willen vliegen om mij niet te kunnen horen zingen.
Dan hoef je tenminste niet te letten op die ene valse noot, want alle noten zijn vals. Dan hoef je niet steeds opnieuw te beginnen met het liedje, want die tweede stem zing je automatisch al (alleen dan wel heel vals). Dan stop je niet bij die ene valse noot, je gaat gewoon lekker door met zingen. En dan komt het nog meer uit je hart ook. Dat denk ik in elk geval. Of ik bedoel, in mijn geval zou dat zo zijn. Dan ligt de focus niet op hoe mooi of hoe niet-vals het is, of hoe leuk die tweede stem ook is. Dan ligt de focus op wat je zingt en niet hoe.

In mijn vorige gemeente zat zo iemand. Iemand die alleen maar vals kon zingen. En men, wat was het heerlijk om naar hem te luisteren. Want hij zong met volle borst en vol passie! Dát is pas zingen!