Ik ben de laatste tijd niet meer zo op dreef. Ik denk dat ik het druk heb, maar dat is onzin. Soms nemen rare gedachten de overhand en denk ik dingen die heel on-eef zijn. Ik vermoed de laatste tijd dat de hormonen hun slag hebben geslagen, ik ben soms uit het veld geslagen en uiteindelijk gaat het helemaal nergens over. Dus ik wapen me ertegen, bied weerstand en schrijf! Ja, ik schrijf!
Zo. Daar zijn we wieder.
Andere mensen zijn altijd op dreef. Neem nu huisgroeplid Rob. Je zou haast zeggen dat hij één grote grap is, maar dat klinkt een beetje negatief. Hij is gewoon té grappig. Dat heb je, of dat heb je niet. Ik vind mezelf de laatste tijd al niet gezellig, laat staan grappig. En dan is zo'n grappenmaker in de buurt echt een medicijn.
Leuke opmerking: vrouw van Rob heeft d'r arm een tijdje terug gebroken. Het gips is er inmiddels af, maar d'r arm inclusief staal moet natuurlijk een boel oefenen. En daarvoor is ze regelmatig bij de fysiotherapeut. Vraagt Rob aan de therapeut: kan ze nu wel weer koken? Therapeut: ja hoor, dat moet wel weer lukken. Rob: mooi, dat heeft ze eerder namelijk nooit gekund.
Hihi, gelukkig is Anja gelukkig getrouwd met Rob (alhoewel de huisgroep gisteravond heel wat relatie-stof-tot-nadenken bezat) en kan zij er vast wel om lachen.
We moeten vaker lachen!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten