't Is wat.
Ben je in Nederland hoogzwanger dan ben je ineens bijzonder als je op de fiets stapt. Alsof ik de hele dag binnen ga zitten wachten tot spruit eruit komt.
Het contact met buren wordt leuker en beter en daar ben ik blij mee. Heb ik echt voor gebeden, want sommige Hagenezen zijn gewoon echte Hagenezen. En daar moet ik nog steeds wel eens aan wennen. Maar nu gaan ze zich ineens druk maken om mijn fietscapaciteiten.
Gisteren riep de halve straat: 'och meid, doe je wel voorzichtig?'
Ik: 'nee, ik doe niet voorzichtig, dat doe ik namelijk nooit, ik houd van een beetje uitdaging.'
(Dat zei ik niet, dat dacht ik)
In andere landen ploeteren vrouwen door totdat ze hun kind baren, stoppen ze het kind in een draagdoek en werken daarna gewoon weer verder. Alsof er niets bijzonder gebeurd is. Ik ben blij dat het hier een beetje (heel veel) anders is geregeld, maar de gedachte aan vrouwen elders op de wereld werkt wel ontnuchterend.
Dus ik stap gewoon op de fiets, doe mijn boodschapjes, stofzuig het huis en kukel van de trap. Wie weet dat het de bevalling nog op gang helpt ook!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten