Rammelaars

Als Jochem Myjer het over rammelende eierstokken heeft vindt iedereen dat grappig. Vriendin M. had een briljante opmerking over rammelende balletjes. En dat vind ik erg grappig. Blogwaardig.

Jonathan is uit logeren geweest. Hij sliep bij mijn zus en haar man. Ze hebben twee prachtige zoons en willen het daar graag bij laten. Zus zit vanmorgen te vertellen hoe het is gegaan. Ze verteld daarbij dat haar man gisteren iets in de trant zei van: 'En.. hoe vind je dat nou? Weer zo'n kleintje in je armen?'
Zus - bang voor de aanstekelijke werking van een aandoenlijk babyhoofdje als dat van onze mooie Jonathan - zegt: 'Uhh.. leuk, op deze manier, maar niet voor onszelf hoor.'
Hij vond het leuk om haar zo weer eens bezig te zien met een baby, maar (gelukkig voor zus) maakte hij gauw duidelijk dat hij het wel met haar eens was.

Maar toch, die eerste opmerking blijft een beetje hangen.

Ik zit vanmorgen aan vriendin M. te vertellen hoe het logeerpartijtje is geweest. En daarbij kwam ook dit verhaal aan bod. Dat heb je als je voornamelijk thuis zit en weinig spectaculairs beleefd (behalve alle nieuwe kunstjes die de kinderen kunnen), zodat zo ongeveer alles besproken woord op onze dagelijkse bijkletsuurtje. De eerste opmerking van haar over zwager: 'Tjonge, misschien heeft ie wel last van rammelende balletjes.'
Allicht.