Grootheidswaanzin

Ik lijk soms net een vent, ik praat graag over auto's.
Ons lieve koekblikje rijdt deze week meer kilometers dan hij de afgelopen maanden heeft gereden. Hij is uitgeleend aan vrienden en de heer des huizes werkt onder R'dam. Tjonge, respect voor ons autootje. Wat een afstand!

Ik waan me altijd in een limo als ik in de Justy zit. Hij voelt zo groot dat parkeren haast onmogelijk lijkt. Zelfs een ruime plek (waar daadwerkelijk een limo past) levert mij parkeerproblemen op. Ik noem het maar grootheidswaanzin. Dat ik half op de stoep sta of op een andere creatieve manier parkeer. Of de spiegels zijn vergrootglazen waardoor andere auto's op me af lijken te komen. Soms gaat het ineens heel goed met parkeren en dan moet iedereen ook zien hoe netjes hij staat.
'Dat heeft mama goed gedaan he, Roos?'

Oefening baart kunst. En voor grootheidswaanzin moet ik misschien toch maar in therapie.