Liefdevol uitschelden

doet soms ook een beetje pijn. Maar zo'n scheve grijns doet me dan wel weer heel goed.

Het leven van een moeder is soms zwaar. Ik ben nog maar net puber-af en in plaats van in de discotheek te hangen tot ergens in de vroege ochtend (wat ik overigens maar zelden deed, mijn slaap is me heilig!), hang ik nu lamlendig tot diep in de nacht in bed. Zonder te slapen. Ik ben gisteren tot de ontdekking gekomen dat Jonathan de afgelopen nachten slecht tot nauwelijks sliep omdat hij het koud had. Arm kind, waardeloze moeder.
Met die ontdekking in mijn hoofd heb ik hem beter aangekleed en.. vannacht ging het dus veel beter!

Marinus gaat daarentegen, sinds de geboorte van Jonathan later naar bed, moet er vroeg uit en slaapt heerlijk! En ik gun hem dat van harte. Maar soms, als de vermoeidheid toeslaat wil hem er nog wel eens op wijzen dat hij wél kan slapen en ik niet. Ik ben soms gewoon een kreng.

Marinus zegt pas iets tegen me in de trend van: 'ja, maar dat zeg je alleen maar omdat je het niet leuk vind dat ik wel kan slapen en jij niet.'
Het was een beetje waar, maar ik vond dat niet zo leuk, dus ik zeg semi voor de grap: 'eikel'
Hij: 'je moet niet zo schelden, trut'
Ik: 'ja, maar ik scheld met iets natuurlijks.'
Hij: 'ik ook, je bent van nature een trut.' Met een grote grijns op zijn hoofd.

Ach, hij doet gewoon waar ik hem pas om vroeg: 'ik mis soms je grapjes enzo.'
Dit was weer een goeie hoor.

Nog een opmerking:
We zitten een beetje te dollen en ik zeg tegen Marinus: 'joh, als je dat doet (kietelen ofzo), dan heb je echt een probleem.'
Hij: 'ach, dat probleem kreeg ik toen ik een paar jaar geleden 'ja' tegen je zei.'

Au.

Maar wel grappig!