Blogop

Ik denk dat het door het warme weer komt. Ik ben, sinds ik weet dat regen niet dodelijk is, erg fan van de lente en de herfst. De zomer is dan zo.. zomers. Warm, broeierig en ik maak me dan ook nog eens zorgen over twee kindjes. Hebben ze het niet te warm, drinken ze genoeg, hoe help ik ze de zomer door??

In elk geval, mijn hoofd is een beetje blogleeg. Ik heb alleen maar simpel nieuws te melden. De bruiloft was geweldig! Wat een feest! Dat is toch gek, dat je kleine broertje (die eigenlijk helemaal niet klein is, gewoon een stoere vent) getrouwd is. En mooi om te zien dat er zoveel pure liefde van Harm en Lin afstraalt. Ik heb altijd iets gehad met verliefde mensen. Ik word daar blij van. Misschien dat het de overtollige hormonen zijn die ervoor zorgen dat ik soms in m'n handen klap van blijdschap, maar ik wed dat ik niet de enige ben. In de hemel wordt er vast en zeker ook groot feest gevierd als twee mensen beloven de rest van hun leven elkaar en God trouw te blijven. Let's party! En dat hebben we gedaan!

Ander nieuws is dat ik bijna als weervrouw door het leven kan gaan. Het lijkt een lichtelijke obsessie te worden, maar ik probeer ervoor te waken! Buienradar, weer.nl en het dagelijkse weerbericht op het journaal zijn mijn favoriet! Komt er een buitje aan? Want ik denk, mede dankzij de hormonen, vaak in doemscenario's. Dadelijk is het water op. In Afrika is het water al op, en dadelijk ook in Europa.
Gelukkig staat er in de bijbel dat we ons geen zorgen over de dag van morgen moeten maken. Dat levert een mooie bezigheid op; leren zorgeloos te leven.

In elk geval is God echt geweldig! Ik bedacht me van de week weer eens waarom wij zijn gaan wonen in Den-Haag. In de harde kern van Den-Haag. In de wijk waar er rellen uitbreken als Nederland een wedstrijd wint. Dat geeft mensen blijkbaar een rede om auto's te beschadeigen en politie te irriteren. Dus een kruispunt verderop staat bij elke wedstrijd een heel legioen aan politiemensen. Maar ik wist het ineens weer! We wonen hier niet voor niets. Ik wil graag contact met de buren en weer dacht ik dat ik daar wel eens voor kon bidden. Diezelfde middag ga ik met de kids naar de kinderboerderij en daar kom ik een vrouw uit de straat tegen. Haar ken ik nog niet, maar haar kleindochter wel. Een meisje van 4 van een paar huizen verderop. We raken aan de praat en het is gezellig! Een uur later loop ik dankbaar naar huis. Ik hoef het niet alleen te doen, sterker nog, God wilt door mij heen werken. Poe-hee, gelukkig maar!

Deze blogop is toch aardig vol geworden! Op naar Nederland-Spanje!

Oh ja, voetbal. Ik bedacht me zo dat het eerste gebed van Wesley Sneijder misschien wel zo ging:
'Ha God, tja, ik ben nu aan de vrouw, zoals U vast en zeker weet. Dus ik laat me maar dopen. Dan hoor ik ook bij de club. Maar.. zo goed ken ik U nog niet, eigenlijk nauwelijks nog maar. Maar.. weet U, als U ons elftal naar de finale loodst zou ik best een hoop vertrouwen in U kunnen krijgen. Ik wil U graag beter leren kennen, misschien bent U ook wel voetbalfan? Ik beloof U plechtig om U te gaan begrijpen en te gaan kennen, maar de finale, zit die er dan wel voor ons in? Groetjes en tot gauw! Welsey, maar dat wist U vast al.'

Die jongen doet het goed in ons elftal he.

Aju!