Erfenis

Als je een huis koopt dan komt daarbij de notaris om de hoek kijken. En heb je toevallig een kind bij je op het moment dat je bij de notaris bent dan is het eerste woord wat je hoort: testament. Ik weet niet zo goed wat ik daarvan denken moet. Tot nog toe hebben we geen testament..

Mijn pa was hier gisteren. En we hadden het over de inrichting van ons huis. Hij vond ons huis warm en gezellig. In elk geval kwam het daarop neer. Sfeervol.
Al had hij het koel, koud en lelijk gevonden dan had me dat niet kunnen schelen, dan vind ik het zelf altijd nog mooi, maar zo’n complimentje is natuurlijk nooit weg!
En hij had het vooral over ‘dat ene kastje’. Een antiek pronkstuk met prachtig houtsnijwerk. Ik vind hem geweldig! Hij heeft eventjes bij mijn ouders gestaan, maar mijn moeder vond het ding lelijk. Ik was op slag verliefd, dus 1 + 1 = kastje verhuizen naar Den Haag.
Mijn pa vond dat wel jammer. Maar vaak, als het op de inrichting van een huis aankomt, is de vrouw de baas.

Mijn pa vroeg: ‘he, mocht jij komen te overlijden, dan uh..’
Ik wist waar hij heen wilde en zei: ‘ja hoor, dan mag jij het kastje hebben.’
(mits hij mee genomen kan worden naar de hemel, dan wordt hij nog met goud en diamantjes bedekt ook! Misschien dat daar al een hemels exemplaar staat te wachten in m’n pa z’n huisje?)

Tot nu toe hebben we de inboedel van mijn ouders praktisch al verdeeld. Vooral de schilderijen van opa zijn populair. Om mijn vader nou zo’n vraag te horen stellen is, laten we zeggen, bijzonder.

Ik zat dit gisteren aan Marinus te vertellen. Ik moest wel lachen om de zotheid van deze leuke vijftiger. Marinus verontwaardigd: ‘dus als jij komt te overlijden komt jou pa dat kastje hier weghalen? Heb je nog meer mensen spullen beloofd bij jou dood? Dan zit ik dadelijk met een huis zonder meubels, lekker is dat!’
Oeps.. ik had mijn woorden zorgvuldiger moeten uitkiezen: als wij dood zijn, dan mag jij het kastje hebben pa. Maar even wachten tot wij allebei gaan hemelen!