Bloemen

Marinus deed vrijdag de boodschappen. Dat was al heel fijn! Komt hij ineens binnen met een bos bloemen! Dat gebeurd uhm.. hoe zeg ik dat netjes.. zelden. Dat geeft verder absoluut niet, bloemen zijn erg fijn en mooi, maar bij mij leggen ze redelijk gauw het loodje.
Des te leuker is het als hij wel een keer bloemen meeneemt. Hormonale kraammuts dat ik ben is het eerste wat ik zeg:
'Heb je die van iemand gekregen?'
'Nee, ze zijn van mij voor jou.'
'Nee toch zeker, heeft iemand tegen je gezegd dat je dat best eens kon doen ofzo?'
'Nee, echt niet.'
'Yeah right.. Oh, maar wel vet lief van je hoor! Dat klonk ook niet erg aardig.'

Zaterdag waren we in Moerkapelle voor de verjaardag van m'n zwager. Gijs en Ivon waren er ook. Gijs is de broer van Marinus, Ivon is z'n vrouw.
En die zaterdag kwam ik achter de ware reden van de bloemen ;)
Marinus en Ivon zitten elkaar vaak uit te dagen, geintjes maken e.d. Nu wilde Marinus indruk maken op Ivon. Ivon vond ons als stel in het begin best 'heftig'. We zijn een open boek. Waar G & I voor een verjaardag een ruzie uitvechten in de auto, doen wij dat even tussen neus en lippen door op de verjaardag. Ivon dacht dat Marinus soms echt heel hard tegen mij was.
Dus ik zit zaterdag in geuren en kleuren te vertellen dat ik bloemen had gekregen van Marinus (en niet eens voor moederdag!). En ik vertel er ook bij hoe ik reageerde. Marinus legt later aan Ivon uit dat hij bloemen gaf om Ivon te laten zien dat ie best lief voor mij is. Zit er toch nog een dubbele bodem onder z'n bloemtjes ;)