Auto-puf-lessen

Klinkt als een vreemde combinatie. Ik begreep van een Amerikaanse relatietherapeut dat hersens van vrouwen onlogische combinaties altijd logisch kunnen beredeneren. Hij maakt de vergelijking met spaghetti, daar lijken mijn hersens volgens hem op. Dat in tegenstelling tot het reusachtige archief van de man. Allemaal kasten en allemaal lades. Gaat het over werk, dan trekt hij gewoon die lade open. Zeurt zijn vrouw, dan gaat de zeurlade open. Na het gezeur doet ie 'm dicht en is hij het alweer bijna vergeten. Wat een gemakkelijk leven heb je dan zeg.

Maar die auto-puf-lessen verdienen wel een verklaring. Na een poging te hebben ondernomen om mijn rijlessen voor de familie verborgen te houden, gooi ik dit nu maar gewoon in de groep. De poging is mislukt. Ik heb het tot bijna een jaar volgehouden. Mijn oudste zus kwam er al gauw achter dat ik met rijlessen bezig was. Marinus was zo leuk geweest om foto's van mij te maken bij de lesauto. En die stonden tussen de foto's van Roos. Ik liet m'n zus wat foto's zien van Roos toen er ineens een felblauwe lesauto op het scherm te zien was. Mijn mimiek spreekt boekdelen, ik schrok en zus wist genoeg. Dat was één.

Mijn andere zus (die bijna tot vervelens toe riep dat ik nu toch wel eens mijn rijbewijs moest gaan halen) kwam er pas een paar weken geleden achter. Mijn instructeur gaf me pas kaartjes voor de motorbeurs. Daar kon ik misschien wel iemand mee blij maken. En ik dacht als eerst aan mijn zus. Die rijdt namelijk motor. Dus ik geef haar die kaartjes en zeg: 'he, ik kreeg deze van mijn instructeur... ohhhh..wat zeg ik nu?!!!' Dat was nummer twee.

Aangezien mijn jongste zusje bij dezelfde instructeur rijdt was het voor haar een makkie om erachter te komen. Nou, en dan weten mijn ouders het ook meteen.

Maar het geeft niet. Ik ben gewoon niet goed in geheimpjes bewaren. Ik heb me zelfs al twee en bijna drie keer versproken met de naam van ons nog ongeboren kind. Mijn schoonmoeder weet inmiddels al hoe hij gaat heten. Het zij zo.

Nu is dat puffen natuurlijk nog steeds onverklaard:

Tijdens de bevalling van Roos riep de verloskundige een paar keer: 'ga maar door, ga maar door, goed zo, ja, door door.' Om me aan te moedigen om onze spruit er even uit te poepen. Soms als ik in de auto zit hoor ik ineens de verloskundige weer roepen: 'ga maar door..'. Maar dat is heel de verloskundige niet, dat is mijn instructeur. Ik moet meer gas geven en hij zegt precies hetzelfde als de verloskundige: 'ga maar door, ja, ga maar door!'

De eerste keer schrok ik! Ineens dacht ik dat ik op de verloskamer lag. Van de week gebeurde het weer en toen dacht ik dat het vast goed zou zijn om het even van me af te pennen. Ik moet binnenkort weer aan de bak, dus we willen nog even wachten met het doorzetten. Dat komt gauw genoeg wel weer. En intussen geef ik gewoon plankgas.