Vak apart

We hebben het over homemade kleding. Mijn schoonouders komen voor Sinterklaas spelen bij ons. In plaats van cadeaus uit te wisselen spelen we een leuke pot canasta (kaartspel). En de pot is leuk omdat wij winnen. En omdat wij winnen is Marinus blij. En als hij blij is, ben ik dat ook.
Vervolgens gaan we lekker voor de haard zitten en komt het gesprek op kleding. Kleding door mama's gemaakt. Omdat de oma van Roos voor haar een trui gaat maken.
Ik vertel over mijn homemade kleding trauma:

Ik was 12 of 13 toen ik kaartjes wilde bestellen voor mijn eerste EO-jongerendag. En die dag zat er voor mij niet in, omdat alle kaarten al op waren. Achter mijn rug om heeft de EO contact gezocht met mijn moeder en mijn mentor van school. Ze wilden mij verrassen met twee kaartjes, maar natuurlijk heel spectaculair, op tv. Als ik ergens een hekel aan heb is dat wel op tv komen. Ik heb er weinig ervaring mee, maar deze ervaring heeft 'm de das om gedaan.
Met de brugklas zouden we een dagje naar Duinrell gaan. En die dag zou ik Marc Dik gaan ontmoeten met een hele cameraploeg. En die dag moest ik van mijn moeder perse een setje kleren mee dat zij had genaaid en dat ik niet zo heel leuk vond. Ik weet het nog precies. Een groene driekwart broek met een foute print erop. En ik vond het maar stom dat ze erop stond dat ik het in elk geval mee zou nemen. Vooruit, geen gezeur meer aan mijn hoofd, ik neem het wel mee. Zucht.
Net na het zwemmen, toen ik die schone kleren maar had aangetrokken, mijn haar eruit zag als uitgekamd modelloos schapenhaar liep ik daar Marc Dik tegen het lijf. Grappig. Ik kreeg twee kaartjes voor de EO-jongerendag. En geheel tegen mijn zin in zou ik op tv komen. Ik zag er toch niet uit??!! Arrghhh..

Vervolgens heeft Marinus het over zijn joggingbroek trauma. Dit verhaal is korter. Zijn broek werd in groep zeven of acht door een ettertje in de klas eens naar beneden getrokken. Ik denk nu trouwens dat Marinus toen de trendzetter is geweest. Want een naar beneden getrokken joggingbroek en een geweldig zichtbare onderbroek is toch hartstikke in? We hebben het erover dat de tijden veranderd zijn. Jongens geven hun zuurverdiende loon of hun gekregen zakgeld uit aan dure onderbroeken. Bjorn Borg boxers bijvoorbeeld. Ik leef nog in het zeemanondergoed tijdperk hoor.
Marinus zegt vervolgens: 'Maar die boxers zitten ook heel lekker hoor.' Ik kijk hem verbaasd aan en vraag: 'Hoe weet jij dat nou?' Ik was zijn ondergoed immers en daar zit echt niet zo'n gebloemde boxer bij. Marinus biecht eerst op dat hij wel eens een onderbroeken ruil heeft gedaan met een collega, om even te ervaren wat dat nou is, zo'n Bjorn Borg boxer. Dat blijkt (gelukkig!) een grapje te zijn. Maar vervolgens verteld hij dat je zoiets dan vraagt, op een mannenmanier, half geinteresseerd en heel nonchalant:
'Joh, zit dat nou lekker?'

En tot nu toe heeft hij alleen maar positieve ervaringen gehoord over deze dure onderbroek. Mijn schoonmoeder en ik zitten te geinen en zien Marinus al in zijn gele jasje (kleur voor mensen met een leidinggevende functie) rondlopen in de loods. Hij geeft helemaal geen leiding aan pijpfitters en lassers, hij voert gewoon stiekem onderzoek uit voor Bjorn Borg. Met pen en papier in de aanslag zien zijn moeder en ik hem al rondlopen. 'Joh, zit dat nou lekker?' Undercover onderzoeker bij een bedrijf dat boorplatformen bouwt. Tja, dat is ook een vak apart.