Eeuwigfietsende neusmannen

Je zou denken dat het over kaboutertjes gaat, of over de moderne dwergen van sneeuwwitje die i.p.v. huppelend, fietsend de mijnen bestormen.

Het gaat over Marinus.

Roos wordt té vroeg wakker, ik kijk nu echt enorm uit naar de winter. En dat doe ik anders nooit, maar nu wel. Dan wordt ze tenminste niet wakker van de eerste zonnestralen die haar om 6.00 wakker maken. Ik bedenk me net dat we haar kamer ook kunnen verduisteren, maar daar zijn we nog niet aan toe gekomen. Dus ze lag al vroeg bij ons in bed. Zegt ze ineens tegen Marinus: 'hee, neusman'. 'Wat zeg je nu??'
'Goeiemorgen neusman'. Ze is 2,5 en weet haar vader op zo'n aandoenlijke manier te beledigen dat we alleen maar hartelijk om konden lachen. Dat is leuk wakker worden.

We krijgen zo visite en we moeten daar nog wat boodschappen voor halen die we gisteren zijn vergeten. Marinus gaat er soort van vanuit dat ik dat wel doe, maar ik ben erg moe. Dus enthousiast zegt hij: 'oh, dan ga ik wel, op de fiets.'
Die drie laatste woorden hebben haast een magische uitwerking. Ik: 'op de fiets??!! De Heer is je echt aan het veranderen Marinus, dit is bijzonder!'
Marinus gaat nooit, en echt nou ja, bijna nooit op de fiets. En als ie op de fiets boodschappen gaat doen bij de winkel die 5 minuten fietsen hiervandaan is, is het omdat ik dat bijna eis. Tja.. ik probeer hem aan te moedigen om te gaan fietsen en uiteindelijk wordt niemand daar beter van. Maar van dit wonder was ik echt even van mijn padje.
Marinus: 'ja, ik kreeg een fietsprofetie, vandaar.'
Ik: 'oh.. zoiets als, gij zult fietsen tot in den eeuwigheid, of naar de eeuwigheid?'
Marinus: 'Nou ja, tot in de eeuwigheid..??'

Het wordt nog wel wat met Marinus :)