Dat is toch heerlijk, dat we een huis met een echte open haard hebben. Niet zo'n nepkacheltje waar nephout nep ligt te verbranden, maar zo'n echte. Eén waarvan de bedoeling is dat het hout wat in onze balkonschuur ligt echt tot as zal vergaan. Het is al heel wat weken vroeg donker, het wordt inmiddels steeds kouder en natter en 's avonds wordt het des te gezelliger met kaarsjes aan en de gordijnen dicht. Maar van die open haard is nog niet veel van terecht gekomen.
En dat is het meest spectaculaire ding in dit huis, dé blikvanger van dit huis. De open haard heeft mij doen besluiten om 'vooruit dan maar, we kopen het wel' mee te delen. Een klushuis waar het nog steeds een bende is (boven gelukkig). Maar klusjesman Marinus zag het allemaal wel zitten. En ik zag die open haard wel zitten.
Maar, voor gebruik moet je hem een keer geveegd hebben. Je hebt een bonnetje nodig als bewijs dat de schoorsteen geveegd is. Want als je huis dan in de hens vliegt (inclusief het bonnetje) moet je dat aan de verzekering kunnen laten zien. En toevallig bewaren wij nu nog al onze belangrijke papieren in een mooi dressoir naast de open haard. De vraag of dat nu slim is ga ik zelf niet beantwoorden. Wij gaan ervan uit dat we goed fikkie kunnen stoken.
Welja. Ik dacht, laat ik de schoorsteenveger eens bellen. Het begint nu wel echt koud te worden, en dadelijk is het zomer en heb ik hem nog niet gebeld.
En ja hoor, de best man kan eind januari komen vegen. Dat is balen. Waarschijnlijk geen witte kerst (want dat is alweer jaaaaaren geleden) en dan ook geen vuurtje in huis.
We maken het zelf wel gezellig, met kaarsjes. Die hebben toch iets weg van de open haard. En als ie eenmaal mag branden, is het des te gezelliger, al is het dan bijna lente.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten